«Ανατρέχοντας στο παρελθόν, διαπιστώνει κάποιος ότι πρόκειται για το μακράν χειρότερο νομοθέτημα στην ιστορία της ιδιωτικής εκπαίδευσης, χειρότερο από την ολέθρια ρύθμιση Αρβανιτόπουλου, τη χειρουργική παρέμβαση Κοντογιαννόπουλου το 1990 με την οποία απολύθηκαν εν μία νυκτί 850 ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί, κυρίως συνδικαλιστές», με αυτά τα λόγια χαρακτηρίζουν οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί τις διατάξεις για την ιδιωτική εκπαίδευση που περιλαμβάνονται σε νομοσχέδιο του οποίου η διαβούλευση διήρκεσε μία εβδομάδα, έληξε την περασμένη Πέμπτη και δέχτηκε πλήθος σχολίων.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ) έχει ξεκινήσει κύκλους συναντήσεων, στο πλαίσιο των οποίων συνάντησε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, τον πρώην υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου, την αναπληρώτρια και τον τομεάρχη Παιδείας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Μερόπη Τζούφη και Νίκο Φίλη. Ο τελευταίος, μετά τη συνάντησή του με μέλη του ΔΣ ης ΟΙΕΛΕ, επισήμανε ότι το σχέδιο νόμου «δεν είναι απλώς «δώρο» στους σχολάρχες, αλλά αποτελεί τμήμα της συνολικής στρατηγικής της Νέας Δημοκρατίας και της αντιμεταρρύθμισης που επιχειρεί να επιβάλει στην εκπαίδευση. Πίσω από τη ραγδαία υποβάθμιση του ιδιωτικού σχολείου σε φροντιστήριο και του ιδιωτικού εκπαιδευτικού σε απλό υπάλληλο, κρύβεται η επιδίωξη της κυβέρνησης να επιβάλει ένα αντίστοιχο θεσμικό πλαίσιο στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα με την πρόθεση της ελεύθερης γονεϊκής επιλογής, των vouchers και των σχολείων πολλών ταχυτήτων».
Όπως υπογραμμίζει στην «Εποχή» ο γενικός γραμματέας ΔΣ της ΟΙΕΛΕ,
Γιώργος Χριστόπουλος, «η ιδιωτική εκπαίδευση αποτελεί ένα μικρό, αλλά κρίσιμο, τμήμα της στρατηγικής της κυβέρνησης για την παιδεία. Ό,τι απεργάζεται τώρα για εμάς θα μεταφυτευτεί στους συναδέλφους μας του Δημοσίου άμεσα».
Έξι κρίσιμα σημείαΟ ίδιος συμπυκνώνει τις έντονες αντιρρήσεις των συναδέλφων του στις διατάξεις του νομοσχεδίου σε έξι σημεία. Πρώτον, απελευθερώνει τις απολύσεις των εκπαιδευτικών που εργάζονται σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, αφού καταργεί πλήρως όλο το προστατευτικό καθεστώς των συμβάσεων εργασίας τους και δίνει το δικαίωμα στους ιδιοκτήτες να τους απολύουν χωρίς κανένα έλεγχο από το υπουργείο Παιδείας, χωρίς καμιά λογοδοσία, χωρίς κανένα περιορισμό με βάση τα εργασιακά τους δικαιώματα. Δεύτερον, θεσμοθετεί την «οικειοθελή» παραίτηση των εκπαιδευτικών από μέρος του ωραρίου εργασίας τους, ανοίγοντας έτσι την κερκόπορτα για μειώσεις ωραρίου και μισθού κατ’ επιβολή των σχολαρχών με την απειλή της απόλυσης. Τρίτον, εισάγει την παραθεσμική αξιολόγηση, δηλαδή τον αυτόνομο σχεδιασμό και υλοποίηση «αξιολόγησης» για το κάθε εκπαιδευτήριο από τον κάθε σχολάρχη. Εκτός από τις τιμωρητικές απολύσεις που θα επιφέρει αυτή η ρύθμιση, οι απολυμένοι θα φέρουν πλέον και τη ρετσινιά της διδακτικής ανεπάρκειας ή της επαγγελματικής ασυνέπειας, χαρακτηρισμοί που θα γράφονται στο φάκελο του «ανυπάκουου» εκπαιδευτικού και θα τον ακολουθούν διά παντός. Τέταρτον, στο πλαίσιο της ολοήμερης λειτουργίας των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων –για την οποία η προηγούμενη κυβέρνηση, του ΣΥΡΙΖΑ, είχε θεσμοθετήσει απόλυτη ελευθερία δραστηριοτήτων με μόνη προϋπόθεση να δηλώνονται οι εκπαιδευτικοί που ανά πάσα στιγμή εργάζονται– καταργείται η οποιαδήποτε υποχρέωση του σχολάρχη απέναντι στους εργαζόμενους ή απέναντι στο Δημόσιο. Πρόκειται για ένα μεγάλο πεδίο λειτουργίας, και εκπαιδευτικά και οικονομικά, αφού από εκεί προέρχεται το 30-40% των διδάκτρων και της εργασίας των εκπαιδευτικών αντίστοιχα, το οποίο θα διεκπεραιώνεται πλέον χωρίς δικαιώματα και χωρίς φορολόγηση. Πέμπτον, σύμφωνα με το σχέδιο νόμου, θα μπορεί κάθε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο να λειτουργεί στις εγκαταστάσεις και υπό την αιγίδα του φροντιστήριο. Ήδη υπάρχουν αντιδράσεις από το χώρο των φροντιστών, αλλά το κύριο αντεπιχείρημα είναι ότι μια τέτοια κίνηση σφραγίζει την υπονόμευση της παρεχόμενης παιδείας, αφού, για να δημιουργηθεί πελατεία για το φροντιστήριο, θα ωθείται να υπολειτουργεί το σχολείο. Ήδη μεγάλο φροντιστηριακό συγκρότημα έχει καταθέσει πρόταση για την αγορά μεγάλου ιδιωτικού σχολείου της πρωτεύουσας.
Το μέλλον είναι τώραΈκτον, το νομοσχέδιο αυτό δεν αφορά μόνο την ιδιωτική εκπαίδευση, δεν αποτελεί μόνο ρουσφέτι στους σχολάρχες - χρηματοδότες του κυβερνώντος κόμματος. Για το νεοφιλελευθερισμό η παιδεία δεν είναι αγαθό, είναι εμπόρευμα, δόγμα το οποίο θα επιτευχθεί με μακροπρόθεσμο σχέδιο που εισάγεται με αυτό το νομοσχέδιο. Το σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας για την εκπαίδευση ακολουθεί τη γνωστή οδό της απαξίωσης και έχει ως πρότυπο το βρετανικό μοντέλο που ομνύει στην αγία τριάδα: ελεύθερη γονεϊκή αξιολόγηση, voucher, τιμωρητική αξιολόγηση. Ως προς την υλοποίηση, και επειδή η οικονομία της χώρας μας δεν είναι κοντά σε εκείνη της Βρετανίας, μελετάται ως πρότυπο το μοντέλο των χωρών της Βαλτικής, όπως η Λετονία. Εκεί υπάρχει ένα είδος συνεποπτείας της εκπαίδευσης από το υπουργείο Παιδείας και την τοπική αυτοδιοίκηση, με ολέθριες συνέπειες και ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων. Δηλαδή, για παράδειγμα, το υπουργείο δίνει ένα τμήμα του μισθού των εκπαιδευτικών και καλεί τους κατά τόπους Δήμους να συμπληρώσουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους το υπόλοιπο. Με αποτέλεσμα ο εκπαιδευτικός που εργάζεται σε σχολεία φτωχών περιοχών της περιφέρειας να παίρνει μισθό υποπολλαπλάσιο από το συνάδελφό του που εργάζεται σε σχολεία της πρωτεύουσας. Με επιπλέον «μπόνους» για το νεοφιλελευθερισμό ότι, όταν οι εκπαιδευτικοί περάσουν στην αρμοδιότητα των Δήμων, μπορεί να αρθεί η μονιμότητά τους, να εισαχθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα εντός των σχολείων σε επιμέρους εργολαβίες. Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έλεγε προεκλογικά ότι θα μειωθούν κατά πολύ τα ελλείμματα του Δημόσιου, αυτό το σχέδιο είχε στο νου του, αφού οι εκπαιδευτικοί αποτελούν το μισό των δημοσιών υπαλλήλων της χώρας. Ψήγματα αυτού του τελικού σχεδίου εισάγονται τώρα με αυτό το νομοσχέδιο, στο οποίο είναι καίριο να αντιταχθούμε όλοι: μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, ενεργοί πολίτες.
Αναλυτικό υπόμνημα κατά άρθρο από την ΟΙΕΛΕ και τους νομικούς παραστάτες της στη διεύθυνση: www.oiele.gr/oi-epiptoseis-tou-nomoschediou-kerameos-stin-idiotiki-ekpaidefsi-kai-stous-ekpaideftikous