Ίσως και να το ’νιωθε, κάπως, ότι είναι τόσο αγαπητός. Ότι τόσοι πολλοί συμπίπτουν στα ίδια χαρακτηριστικά του, που τώρα τα μνημονεύουν. Ο Μίμης, μας λένε σχεδόν όλοι, είχε χιούμορ, ήταν γελαστός, συντροφικός, άνθρωπος ζεστός. Εμπιστευόμαστε, απ’ αυτή την κατηγορία αποχαιρετισμών, τον αυθόρμητο λόγο της Φωτεινής Βάκη. «Μας αποχαιρέτησες σήμερα αφήνοντάς μας το χαμόγελό σου, που δεν έχανες ποτέ, και αναμνήσεις από εκείνα τα τεσσεράμισι χρόνια καθημερινής συνύπαρξης που σε κάποιες-ους από μας ισοδυναμούν με μια ζωή. Αστείρευτη δύναμη και χιούμορ ήταν ο εξαιρετικός γιατρός και σύντροφός μας Δημήτρης. Σε εκείνη την περίοδο που σφράγισαν ελπίδες και διαψεύσεις, νίκες και ήττες, εντάσεις και νεύρα, χαρές και γέλια, αλλά πάνω απ’ όλα συντροφικότητα και αλληλεγγύη, που μας δίδασκε καθημερινά με τη στάση ζωής του. ‘Γεια σου Φωφώκα’, εκεί στον δεύτερο όροφο της Βουλής, μόλις έμπαινα στο κυλικείο να παραγγείλω τον πρωινό καφέ. Η καλημέρα του, με τη στεντόρεια φωνή του, θα με ακολουθεί πάντα». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Μάκης Μπαλαούρας: «Αχ βρε Μίμη, τι μας έκανες. Μόλις προχθές μιλήσαμε. Το παλεύω, πάω καλά, μου είπες. Ο Μίμης μας ο αλέγρος, ο ωραίος, ο καλοσυνάτος, ο εχέφρων, ο μαχητικός, ο γελαστός, με τη καθαρή ματιά, ο αριστερός, ο σύντροφος! Με τον καφέ Κομοτηνής που είχες για τους φίλους σου. Εκείνο το ταξίδι στον Έβρο δεν το πρόκαμα… Κρίμα…». «Ο Μίμης με το τρανταχτό του γέλιο, τα πειράγματα στο καφενείο της Βουλής, το ασταμάτητο κάπνισμα δεν είναι πια κοντά μας», έγραψε με τη σειρά του ο Χρήστος Καραγιαννίδης.
Ο Γιώργος Ψυχογιός θα συνεχίσει και με τα πιο σοβαρά: «Ήταν τιμή μου που συναντηθήκαμε και δώσαμε μάχες μαζί στη Βουλή, βάζοντας πάντοτε στην πρώτη γραμμή τους πιο ευάλωτους αυτού του κόσμου. Αντίο φίλε και σύντροφε Μίμη και θα σε θυμόμαστε πάντα!».
Φυσικά, είπαν κι άλλα, όπως τα κλασικά για τις αριστερές και αριστερούς όταν πολλαπλά ταλαιπωρημένοι, αφήνουν τον μάταιο τούτο κόσμο. Δεν τα υποτιμάμε. «Ο Μίμης υπήρξε ένας ανιδιοτελής, σεμνός αγωνιστής και υπηρέτησε με συνέπεια τις ιδέες της Αριστεράς», θα σημειώσει η Νομαρχιακή Επιτροπή Έβρου του ΣΥΡΙΖΑ. «Όλοι γνωρίζαμε τη σκληρή και παλικαρίσια μάχη που έδινε εδώ και καιρό με την ασθένεια του. Η είδηση του θανάτου του προκάλεσε μεγάλη θλίψη και συγκίνηση. Ο Μίμης υπήρξε ένας ανιδιοτελής και σεμνός αγωνιστής με αυξημένο το αίσθημα του καθήκοντος συνεχώς στην πρώτη γραμμή της μάχης και υπηρέτησε με συνέπεια τις ιδέες της Αριστεράς για μια δικαιότερη δημοκρατική κοινωνία χωρίς ανισότητες και για ένα κόσμο ειρηνικό ευτυχισμένο κόσμο χωρίς πολέμους. Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην αγαπημένη σου σύζυγο Ευαγγελία που ήταν πάντα πλάι σου στου αγώνες και στις δοκιμασίες σου, στην αγαπημένη μονάκριβη κόρη σου Χρυσάνθη και στην αγαπημένη σου μητέρα».
Γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου 1958 στο Σουφλί από γονείς Εβρίτες με αναφορά σε Σουφλί και Φέρρες. Συμμετείχε στην αριστερά απ’ τα μαθητικά χρόνια, εντασσόμενος στην ΚΝΕ. Γιατρός ακτινολόγος υπηρέτησε στη δομή του Κέντρου Υγείας Σαπών με συνέπεια και αφοσίωση. Πρόεδρος των νοσοκομειακών γιατρών Θράκης. Υπήρξε μέλος της Ν. Ε. Έβρου, και πάντοτε συμμετείχε στα ψηφοδέλτια του κόμματος και σε αυτά της αυτοδιοίκησης. Τον Ιανουάριο 2015 εκλέχθηκε βουλευτής Έβρου του ΣΥΡΙΖΑ και επανεξελέγη τον Σεπτέμβρη.
Εμείς στην «Εποχή» δεν τον γνωρίζαμε, όπως και πάρα πολλούς από τους νέους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Μας γνώρισε, όμως, εκείνος. Δεν έλειπε από τις δημόσιες συζητήσεις που οργανώναμε. Ο Μίμης, ο γιατρός από τον Έβρο όπως τον ξεχωρίζαμε από άλλους βουλευτές, ερχόταν και στα γλέντια μας, είτε στα γραφεία είτε στην αυλή των αρχαιολόγων. Εκεί συνάντησε ένα βράδυ και τον πατριώτη του τον Μπάμπη. Μίλησαν για τα παλιά, των δύο πλευρών. Μας ενίσχυε χωρίς καν να του το ζητήσουμε. Και δεν μπορεί να μην μας συγκινεί η βαθειά, ζεστή του χειρονομία να βάλει την –τελευταία– συνδρομή του την προπαραμονή του θανάτου του. Είχε, φαίνεται, τόση δύναμη όταν επρόκειτο για αλληλεγγύη. Εκφράζουμε τα ειλικρινή, θερμά συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του.