Μετά την ένταση για εσωτερικά ζητήματα, αλλά και για την εξωτερική πολιτική, που επικράτησε το τελευταίο διάστημα με ευθύνη ενός διστακτικού και εμποδισμένου από το εσωτερικό του κόμματός του πρωθυπουργού, η πίεση που δέχτηκε για συνάντηση με τους αρχηγούς των κομμάτων και η πραγματοποίησή της, τελικά, φαίνεται ότι απέδωσε τα πρώτα βήματα ενός ουσιαστικού διαλόγου με στόχο τη χάραξη μιας επεξεργασμένης και σταθερής εξωτερικής πολιτικής. Τουλάχιστον στην περιοχή των προβλημάτων που βρίσκονται σε όξυνση, όπως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και η αποφυγή των εντάσεων στην ανατολική Μεσόγειο, όπου και πάλι η παρουσία και οι διεκδικήσεις της Τουρκίας αποτελούν έναν από τους κρίσιμους παράγοντες.
Η πρόσκληση-πρόκληση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης από το βήμα της Βουλής για πλήρη ενημέρωση και ανοιχτή συζήτηση για όλα αυτά με ευθύνη της κυβέρνησης, ενώ επικοινωνιακά αντιμετωπίστηκε από το Μαξίμου σαν απόπειρα ανταλλαγής της «εθνικής συνεννόησης» με τη διακοπή των διώξεων, στην πράξη ώθησε τον κ. Μητσοτάκη σε κατευθύνσεις που ως τώρα υποτιμούσε, όπως η αξιοποίηση και ενεργοποίηση της Συνόδου των χωρών του Νότου και η διατήρηση διαύλων επικοινωνίας με την Άγκυρα, έστω και με τη μεσολάβηση του Βερολίνου, με στόχο τη μείωση της έντασης, την αποτροπή ελληνοτουρκικής σύγκρουσης και την προώθηση της διαπραγμάτευσης στη βάση του διεθνούς δικαίου και με τα θεσμικά μέσα που το δίκαιο αυτό υποδεικνύει, όπως η προσφυγή στη Χάγη.
Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι την επεξεργασία και τη σταθεροποίηση μιας γενικότερα αποδεκτής στρατηγικής για τα ζητήματα αυτά στο πλαίσιο της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών μεταξύ των κρατών της ευρύτερης περιοχής, που θα αντικαταστήσει το στοιχειωμένο δόγμα της αναβλητικότητας και της αδράνειας, υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα. Είναι ευχής έργο που στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκεται ένα κόμμα της αριστεράς, που τόλμησε να ταράξει ως κυβέρνηση τα νερά της βαλτωμένης σ’ έναν αυτοκαταστροφικό εθνοκεντρισμό εξωτερικής πολιτικής, παρά τον ανελέητο πόλεμο που δέχτηκε από τη δεξιά, αλλά και τη σημερινή ηγεσία του κέντρου. Γιατί από μια τέτοια αξιωματική αντιπολίτευση είναι αναμενόμενο να περιμένει ο ελληνικός λαός αποφασιστική παρέμβαση και συμβολή στη διαμόρφωση μιας άξιας του ονόματός της στρατηγικής για την επίλυση των μεγάλων προβλημάτων της εξωτερικής πολιτικής.
•