«Το κλαμπ των χωρισμένων» (Divorce club) του Μικαέλ Γιουν: Όταν ο Μπεν χωρίζει, μένει εντελώς μόνος καθώς όλοι του σχεδόν οι φίλοι παίρνουν το μέρος της συζύγου του. Όλα θα αλλάξουν όταν θα συναντήσει τον παλιό του φίλο Πάτρικ, επίσης διαζευγμένο, ο οποίος θα του προτείνει να μετακομίσει στην πολυτελή μονοκατοικία του. Σύντομα η παρέα θα μεγαλώσει και με άλλους χωρισμένους και το σπίτι θα μετατραπεί σε κλαμπ όπου όλοι έχουν ως μότο τη φράση «η κύρια αιτία για το διαζύγιο είναι ο γάμος» και έχουν μόνον έναν κανόνα: όχι ζευγάρια. Όταν όμως ο Μπεν θα συναντήσει την Μαριόν αρχίζει να κλονίζεται.
«Ένα ντιβάνι στην Τυνησία» (Un divan a Tunis) της Μανέλ Λαμπιντί: Η Σέλμα σπούδασε ψυχαναλύτρια στο Παρίσι και θέλοντας να κάνει καριέρα αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα της, την Τυνησία, και να ανοίξει το δικό της ιατρείο. Εκεί όμως θα βρει μια διαφορετική κατάσταση. Έξυπνη σάτιρα με θέμα τις παγιωμένες κοινωνικοπολιτικές παραδόσεις στην βορειοαφρικανική χώρα.
«Οδός Μαλασάνια 32» (Malasana 32) του Αλμπέρτ Πίνο: Το 1976, η οικογένεια Ολμέδο εγκαταλείπει το χωριό της και αγοράζει ένα σπίτι στη Μαδρίτη, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Όμως το διαμέρισμα της οδού Μαλασάνια 32 δεν αποδεικνύεται ιδιαίτερα φιλόξενο. Κι αυτό επειδή σύντομα οι Ολμέδο θα διαπιστώσουν πως στο διαμέρισμα δεν είναι μόνοι. Η ταινία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα.
«Ο αστυνόμος» (Le flic) του Ζαν Πιέρ Μέλβιλ: Μια συμμορία, μετά από μια επιτυχημένη ληστεία, ετοιμάζει μια νέα ληστεία σε τρένο. Αρχηγός της είναι ένας ευγενής και κομψός ιδιοκτήτης μπαρ. Μόνο που το μπαρ το χρησιμοποιεί ως βιτρίνα για τις πραγματικές επαγγελματικές δραστηριότητες! Επίσης είναι παντρεμένος με μια όμορφη γυναίκα, η οποία όμως συνδέεται ερωτικά με έναν αστυνομικό, ο οποίος αναλαμβάνει να κυνηγήσει τον ληστή σύζυγο της. Η τελευταία ταινία του Μέλβιλ, γυρισμένη το 1972, συμπυκνώνει όλη την προβληματική του μεγάλου αυτού σκηνοθέτη.
«Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας» (Le charme discret de la bourgeoisie) του Λουί Μπουνιουέλ: Ένα πολυτελές δείπνο που ποτέ δεν ολοκληρώνεται! Αυτό συμβαίνει στην αριστουργηματική αυτή ταινία του μεγάλου Λουίς Μπουνιούελ, που γυρίστηκε το 1972. Έξι μεγαλοαστοί, σε ένα πολυτελές σπίτι στα πλούσια προάστια του Παρισιού, προσπαθούν να φάνε αλλά κάτι συμβαίνει και δεν τα καταφέρνουν. Κι έτσι οι αστοί μένουν κυριολεκτικά με τη μπουκιά στο στόμα, ανικανοποίητοι. Ο Μπουνιουέλ χλευάζει για μια ακόμη φορά τον εγωισμό και την αδηφαγία της αστικής τάξης με τη δική του ιδιότυπη, αναρχική ματιά.
«Αλγέρι» (Algiers) του Τζον Κρόμγουελ: Ο ληστής Πεπέ λε Μόκο δρα στο Αλγέρι και κρύβεται στους λαβύρινθους της Κάσμπα. Ο επιθεωρητής Ζανφιέρ και ο επιθεωρητής Σλιμάν είναι αποφασισμένοι να τον συλλάβουν. Ο Πεπέ γνωρίζεται με την όμορφη γαλλίδα Γκαμπί, την ερωτεύεται και σκέφτεται να την ακολουθήσει στο Παρίσι. Εκείνη όμως τον προδίδει στην αστυνομία.
Σινεφίλ