Στη Γαλλία όλα δείχνουν πως θα υπάρξει ολική επαναφορά μετά τις διακοπές του καλοκαιριού και της καραντίνας, παρά την αβεβαιότητα και το φόβο ενός νέου κύκλου της πανδημίας.
Ο πρόεδρος Μακρόν και η κυβέρνησή του δεν αφήνουν καμία ευκαιρία που να μην παίρνουν πρωτοβουλίες –εκτός απ’ την εξωτερική πολιτική– για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, όπως αυτός το εκτιμά, έχοντας πάντα στον νου του το 2022 –τις προεδρικές εκλογές.
Από την άλλη, τα κόμματα της αριστερής αντιπολίτευσης, παρά την πολυδιάσπαση και την πολυφωνία, συγκλίνουν σ’ ένα κοινό σημείο, στην ανάγκη του συντονισμού στις δράσεις τους. Σ’ αυτό συμφωνεί και ο Ζακ Λυκ Μελανσόν, παρά την ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει. Τα κεντρικά συνδικάτα CGT, FO, SOLIDARITE κλπ, καθώς και οι οργανώσεις της νεολαίας, μαθητών και φοιτητών με τα συντονιστικά τους όργανα, όπως την περίοδο πριν την υγειονομική κρίση, στον αγώνα κατά της λεγόμενης συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης, καθόρισαν τη στάση τους. Έτσι θα βρεθούν και πάλι μαζί στο αγωνιστικό τους ραντεβού της 17ης Σεπτεμβρίου. Με την κινητοποίηση αυτή στο Παρίσι και σ’ όλες τις πόλεις θα δώσουν μια πρώτη απάντηση στο “πρόγραμμα ανάπτυξης” που εξήγγειλε ο νέος πρωθυπουργός Jean Castaner –που ανέλαβε καθήκοντα μετά τις εκλογές. Την επανεμφάνισή τους έκαναν χθες, Σάββατο, και θα συνεχίσουν για δύο ακόμη μέρες τα “κίτρινα γιλέκα”. “Έτσι για να μην θεωρούν μερικοί ότι ξεμπέρδεψαν με το κίνημά μας”, όπως δήλωσαν οι ίδιοι.
Δύσκολη οικονομική κατάστασηΟ πρόεδρος Μακρόν και η κυβέρνησή του, πιεζόμενοι από τη δύσκολη οικονομική κατάσταση όπου βρέθηκε μετά το Covid – 19, μίλησε για την ανάγκη ενός νέου προγράμματος. Από το καλοκαίρι όταν είχε εξαγγείλει μερικά αποσπασματικά μέτρα ενίσχυσης των επιχειρήσεων και για την αντιμετώπιση της ανεργίας, τα μέτρα αυτά είχαν κριθεί αναποτελεσματικά. Έτσι προέκυψε η ανάγκη μιας συνολικότερης αντιμετώπισης της οικονομικής κατάστασης. Μιας οικονομίας όπου όλοι οι δείκτες χειροτέρευσαν. Το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 13,8%, η ανεργία αυξήθηκε κατά 1.500.000 ανθρώπους. Από αυτούς, οι 715.000 έχασαν τη δουλειά τους το τελευταίο διάστημα, παράλληλα αυξήθηκε η μερική απασχόληση, τέλος τα οικογενειακά εισοδήματα μειώθηκαν πάνω από 2%, σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Γαλλίας (INSEE). H ανάκαμψη πάντα με τις εκτιμήσεις της Στατιστικής αργεί να έλθει, υπολογίζεται ότι μόνο 4% θα είναι μέχρι το 2021. Οι νέες προσλήψεις έχει προγραμματισθεί να φθάσει στις 160.000, είναι πολύ μικρός αριθμός αν σκεφθεί κάποιος ότι η Γαλλία μετρά 6.000.000 ανέργους σήμερα.
Νέο πρόγραμμα, παλιές συνταγέςΜ’ αυτά τα δεδομένα ανακοινώθηκε ο πολυαναμενόμενος προγραμματισμός ανάκαμψης. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα με το οποίο επιχειρείται να δοθεί η μάχη σε επικοινωνιακό επίπεδο, παρά να δώσει απαντήσεις στις ανάγκες της οικονομίας. Προβάλλεται με ιδιαίτερο τρόπο από τα ΜΜΕ το μεγάλο ποσό των 100 δισ. ευρώ για δύο χρόνια, το οποίο θα συμβάλει στη μαζική μείωση της ανεργίας, αφού θα διατεθούν 20 δισ. ευρώ στις επιχειρήσεις για την πρόσληψη κυρίως νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας. Με το πρόγραμμα αυτό προσδοκάται ακόμα η μετάβαση προς την πράσινη οικονομία. Τα μέτρα αυτά, όμως, είχαν ήδη ανακοινωθεί με τον προϋπολογισμό. Ωστόσο, ενδιαφέρον παρουσιάζει το πρόγραμμα για την επανάκαμψη ορισμένων βιομηχανιών και επιχειρήσεων με τη διάθεση 35 δισ. ευρώ. Απ’ αυτό το ποσό, όμως, τα 20 δισ. θα εξοικονομηθούν από τη μείωση των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών που έχουν ήδη εφαρμοστεί και μόνο τα 15 δισ. θα είναι ζεστό χρήμα, όπως αναφέρθηκε. Τα μέτρα αυτά έρχονται να αποκαλύψουν την ανυπαρξία μιας “στρατηγικής πολιτικής” για την επαναφορά ορισμένων βασικών επιχειρήσεων, όπως σχολιάζουν οικονομικοί αναλυτές. Όσον αφορά για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ατομικές κτλ δεν προβλέπονται παρά ψίχουλα.
Ικανοποιημένη μόνο η μεγάλη εργοδοσίαΤο πρόγραμμα ανάκαμψης που ανακοίνωση ο πρωθυπουργός δεν φαίνεται να ικανοποιεί κανέναν εκτός από τη μεγάλη εργοδοσία και πιο συγκεκριμένα το γαλλικό σύνδεσμο βιομηχάνων ΜEDES. “Οι μεγάλοι όμιλοι, οι μέτοχοι, οι τράπεζες θα συνεχίζουν να δέχονται το δημόσιο χρήμα σε αντίθεση με τις επιχειρήσεις για την ανάπτυξη”, γράφει η γαλλική Ουμανιτέ, αφού δεν αναφέρεται σχεδόν τίποτα για τη βελτίωση της παιδείας και της υγείας. Έτσι δεν είναι τυχαίο που κανείς δεν βγήκε να χαιρετήσει τα μέτρα ανάκαμψης. Ακόμα και το συντηρητικό κόμμα της δεξιάς μίλησε για “ανεπαρκή μέτρα τα οποία ήλθαν πολύ αργά… θα έπρεπε να έχουν παρθεί από την αρχή της κρίσης για να προλάβουν τις χρεοκοπίες των επιχειρήσεων”. Ο γγ του σοσιαλιστικού κόμματος είπε χαρακτηριστικά “η κυβέρνηση άνοιξε μια τρύπα για να κλείσει μια άλλη”. Για τους οικολόγους EELV το πρόγραμμα ανάκαμψης δεν σηματοδοτεί καμία σοβαρή προσπάθεια για την οικολογική μετάβαση. Το κόμμα του Ζαν Λυκ Μελανσόν, Ανυπότακτη Γαλλία, τόνισε πως δίνονται όλα στην εργοδοσία και οι εργαζόμενοι θα τραβήξουν το κάρο. Το ΓΚΚ υποστηρίζει πως με το πρόγραμμα “θα κερδίσουν οι μεγάλοι όμιλοι, οι τράπεζες και το χειρότερο ενώ η χώρα μετρά 6.000.000 ανέργους, οι απολύσεις συνεχίζονται, ενώ η εργοδοσία δέχεται τα χρήματα χωρίς να υπάρχει καμία δέσμευση και εγγύηση για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας”.
Τα συνδικάτα βγαίνουν στους δρόμουςΓια τα συνδικάτα το πρόγραμμα ανάκαμψης είναι ουσιαστικά ένα πρόγραμμα ενίσχυσης των δισεκατομμυριούχων χωρίς να περιλαμβάνονται μέτρα δέσμευσης για τη διαφύλαξη και ενίσχυση των θέσεων εργασίας. Ούτε προβλέπεται ότι θα δοθούν κάποιες αυξήσεις στους μισθούς έστω σ’ αυτούς που βρίσκονται στην κατώτατη κλίμακα και αμείβονται με το βασικό ημερομίσθιο, σημειώνει η CGT. Με το ίδιο πνεύμα μίλησαν και οι άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, με εξαίρεση την CFTD που ανέφερε πως “οι επιχειρήσεις έχουν ευρύτατα περιθώρια χειρισμού σ’ ό,τι αφορά τη διαχείριση της εργασίας, την οικολογική μετάβαση και τη συμμετοχή στον κοινωνικό διάλογο”.
Τα συνδικάτα και οι πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς έχουν ήδη προγραμματίσει κινητοποιήσεις στο Παρίσι και τις μεγάλες πόλεις. Γιατί “αυτή η κρίση θ’ αφήσει ανοικτές τις πληγές στο μέλλον, ανατρέποντας ριζικά τις λειτουργίες της χώρας, μας φέρνει σε σύγκρουση με μια σειρά πράγματα”, τονίζει ο Φιλίπ Μαρτινές στη συνέντευξή του στην Ουμανιτέ. Και συνεχίζει “σήμερα μπαίνουν πιο επιτακτικά μερικά αιτήματα, όπως η μείωση του χρόνου εργασίας σε 32 ώρες την εβδομάδα”. Το ίδιο αίτημα έχει θέσει η πανίσχυρη Συνομοσπονδία Μετάλλου, η οποία έχει ήδη αρχίσει αγώνες στις διαπραγματεύσεις στις μεγάλες βιομηχανίες. Στο επόμενο φύλλο μας πιθανότατα θα έχουμε εξελίξεις.
Μπάμπης Κοβάνης