ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΦΡΑΝΣΙΣ ΠΙΒΕΝ, ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ** Το ζήτημα σήμερα δεν είναι εάν οι ΗΠΑ θα κινηθούν προς την κατεύθυνση του σοσιαλισμού
Δύο μήνες μας χωρίζουν από τις αμερικάνικες εκλογές και παρότι ο υποψήφιος των Δημοκρατικών Τζο Μπάιντεν προηγείται δημοσκοπικά του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ κατά 12 ποσοστιαίες μονάδες, με τη διαφορά ωστόσο να ψαλιδίζεται συνεχώς. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Reuters/Ipson (3-8 Σεπτεμβρίου), το 52% είναι υπέρ του Μπάιντεν και το 40% του Τραμπ, με μόλις το 5% να παραμένει αναποφάσιστο και το 3% να δηλώνει ότι θα ψηφίσει άλλον υποψήφιο. Σε περίπτωση που οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιωθούν, αυτό δεν σημαίνει ήττα του Τραμπ, καθώς μπορεί να κερδίσει το Σώμα των Εκλεκτόρων, όπως συνέβη πριν από τέσσερα χρόνια όταν αντίπαλος του Τραμπ ήταν η Χίλαρι Κλίντον. Σε ερώτηση για τα κριτήρια των ψηφοφόρων στην επιλογή προέδρου, το 28% δήλωσε ότι είναι η διαχείριση του κορονοϊού, το 23% η ικανότητα του υποψηφίου στην τόνωση της οικονομίας και το 14% η σκληρή στάση απέναντι στο έγκλημα. Η Φράνσις Πίβεν μιλά στην «Εποχή» για το διακύβευμα των εκλογών και τους φόβους περί νοθείας, που έχει γεννήσει με τις δηλώσεις του ο Τραμπ.
Τη συνέντευξη πήρεο Δημήτρης ΓκιβίσηςΤι σημαίνουν οι εκλογές της 3ης Νοεμβρίου για το μέλλον των ΗΠΑ; Ποιο είναι το διακύβευμα;Το διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι τεράστιο. Αυτά που διακυβεύονται σήμερα δεν είναι εκείνα που υποδηλώνει η ισχυρή απήχηση που είχε η εκστρατεία του Σάντερς, με τις υποσχέσεις για καθολική υγειονομική περίθαλψη, δωρεάν δίδακτρα κολλεγίων, αναδιανομή του πλούτου, και ούτω καθεξής. Το ζήτημα αυτή την στιγμή δεν είναι εάν οι ΗΠΑ θα κινηθούν προς την κατεύθυνση του σοσιαλισμού. Το βασικό ερώτημα είναι αν θα διατηρήσουμε τα στοιχεία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που θα επιτρέψουν έναν μακροπρόθεσμο αγώνα για μια αμερικανική παραλλαγή της σοσιαλδημοκρατίας. Ο Τραμπ δηλώνει δημοσίως ότι μπορεί να επιλέξει να αγνοήσει τα αποτελέσματα των εκλογών, χρησιμοποιώντας ως φόβητρο ότι οι εκλογές μπορεί να γίνουν μέσω μιας μεγάλης πολεμικής σύγκρουσης στους δρόμους. Ο Μπάιντεν σίγουρα δεν αντιπροσωπεύει τις φιλοδοξίες μας. Αλλά αντιπροσωπεύει αυτό που οι περισσότεροι Αμερικανοί θα θεωρούσαν μια κανονική πολιτική. Αυτή την στιγμή το κανονικό/φυσιολογικό είναι αυτό, και οι περισσότεροι αριστεροί στις ΗΠΑ το επιθυμούν ένθερμα, έτσι ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για κάτι καλύτερο. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς στην αμερικανική Αριστερά που να μην έχει αυτή την άποψη.
Ανησυχία για το αδιάβλητο των εκλογώνΠέρα από την πανθομολογούμενη ανάγκη να τελειώσει ο Τραμπ, και να ψηφιστεί ο Μπάιντεν, π;vς βλέπεις γενικότερα σήμερα τους Δημοκρατικούς μέσα στο αμερικανικό δικομματικό σύστημα;Θα ήταν δύσκολο να μην επικεντρωθούμε στην πολιτική κρίση που εκτυλίσσεται σήμερα στις ΗΠΑ, καθώς πλησιάζουμε στις εκλογές του Νοεμβρίου. Έχουμε ένα σύστημα δύο κομμάτων, και το ένα από αυτά, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, έχει αιχμαλωτιστεί αποτελεσματικά από τις μεγάλες επιχειρήσεις, κυρίως από τη βιομηχανία των ορυκτών καυσίμων που προσπαθεί απελπισμένα να διατηρήσει το θανάσιμο πλούτο της, και από τους εξτρεμιστές δεξιούς πολιτικούς πράκτορες. Από την άλλη πλευρά, είναι αλήθεια ότι και το Δημοκρατικό Κόμμα, το οποίο ήταν για κάποιο διάστημα κάτι σαν ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, έχει γίνει όλο και πιο δέσμιο στις επιχειρήσεις, και ιδιαίτερα στα συμφέροντα της Wall Street. Και αυτό συμβαίνει επειδή οι ηγέτες των Δημοκρατικών, όπως ο Μπαράκ Ομπάμα και η Χίλαρι Κλίντον, έκαναν τόσο βαθείς συμβιβασμούς που ο Ντόναλντ Τραμπ κατάφερε να κερδίσει το Σώμα των Εκλεκτόρων το 2016.
Πόσο κοντά θεωρείς ότι είμαστε στην ήττα του Τραμπ; Μπορεί να ανατραπεί η εικόνα που δείχνουν σήμερα οι δημοσκοπήσεις;Παρά τους συμβιβασμούς που έχουν κάνει οι Δημοκρατικοί, οι σωρευτικές καταστροφές της κυβέρνησης Τραμπ θα οδηγήσουν στην ήττα του τον Νοέμβριο, εάν οι εκλογές είναι δίκαιες και η καταμέτρηση των ψήφων γίνει με έντιμο τρόπο. Αυτό οφείλεται κυρίως στις καταστροφές που έχουν συμβεί στα χρόνια της διακυβέρνησης του Τραμπ, ιδίως όσον αφορά την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού και την απίστευτη ανικανότητα των χειρισμών της κυβέρνησής του. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει γίνει μια πικρή κωμωδία. Αλλά κανείς δεν περιμένει να γίνουν δίκαιες εκλογές ή μια τίμια καταμέτρηση. Στην πραγματικότητα, οι Ρεπουμπλικάνοι σε κρατικό επίπεδο εργάζονται ενεργά εδώ και χρόνια για να στερήσουν το δικαίωμα ψήφου από τις δημογραφικές ομάδες που είναι πιο πιθανό να ψηφίσουν υπέρ των Δημοκρατών, δηλαδή τους φτωχούς και τις φυλετικές μειονότητες. Επιπλέον, καθώς πλησιάζουν οι εκλογές οι Ρεπουμπλικάνοι πιέζουν, μέχρι στιγμής με επιτυχία, να κλείσουν το ταχυδρομείο, με την πιθανότατα σωστή υπόθεση ότι είναι περισσότεροι οι Δημοκρατικοί από τους Ρεπουμπλικάνους που ενδέχεται να ψηφίσουν ταχυδρομικά. Εν ολίγοις, υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να ανησυχούμε ότι οι εκλογές μπορεί απλά να κλαπούν, όπως συνέβη και στο παρελθόν στην αμερικανική ιστορία. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση Τραμπ παραβιάζει αδιάκοπα όλο και περισσότερους από τους κανόνες και τους νόμους της περιορισμένης δημοκρατίας μας.
Η βάση της πολιτικής αναταραχήςΕκφράζοντας τις ανησυχίες σου για τα εκλογικά αποτελέσματα, έχεις αναφερθεί ιδιαίτερα και σε αυτήν την παραμόρφωση του αμερικανικού εκλογικού συστήματος, που μπορεί να οδηγήσει στη θέση του προέδρου κάποιον ο οποίος έχει πάρει λιγότερους ψήφους, όπως έγινε, για παράδειγμα, το 2016. Να πούμε περισσότερα σχετικά με αυτό;Οι αμερικανοί ηγέτες ισχυρίζονταν πάντα με περηφάνια ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένας παγκόσμιος ηγέτης όσον αφορά τους δημοκρατικούς πολιτικούς θεσμούς τους. Ενώ αυτός ο ισχυρισμός είναι σήμερα παράλογος, είναι αλήθεια ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν κάποτε προσπάθειες για την ανάπτυξη ενός συστήματος που θα περιελάμβανε ένα σχετικά ευρύ δικαίωμα ψήφου για εκπροσώπηση στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Ωστόσο, αυτές οι ρυθμίσεις ήταν βαθιά ελαττωματικές. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι μαύροι αμερικανοί δεν είχαν δικαίωμα ψήφου. Και η πραγματική εκπροσώπηση στην εθνική κυβέρνηση ήταν διαστρεβλωμένη, με αποτέλεσμα πολλές αστικές περιοχές αν και είχαν περισσότερους κατοίκους να υποεκπροσωπούνται. Αυτή η παραμόρφωση παραμένει μέχρι σήμερα στη Γερουσία και στο Σώμα των Εκλεκτόρων. Για παράδειγμα, υπάρχουν πυκνοκατοικημένες πολιτείες όπως η Νέα Υόρκη και η Καλιφόρνια, που έχουν την ίδια εκπροσώπηση στη Γερουσία με αγροτικές πολιτείες που έχουν πολύ λιγότερο πληθυσμό. Μην ξεχνάμε, ότι στις τελευταίες προεδρικές εκλογές η Χίλαρι Κλίντον έλαβε στην πραγματικότητα τρία εκατομμύρια περισσότερες ψήφους από τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος κέρδισε το Σώμα των Εκλεκτόρων. Αυτές οι ρυθμίσεις σίγουρα δεν είναι τυχαίες. Αντικατοπτρίζουν μια μακρά και προβληματική ιστορία αντίστασης, από διάφορα ιδιοκτησιακά συμφέροντα, ενάντια στην επιρροή των Δημοκρατικών. Και αυτή η βαθιά σύγκρουση μεταξύ του λαού και των μεγάλων συμφερόντων, αποτελεί τη βάση της αναταραχής στην αμερικανική πολιτική σήμερα.
•