Η απόφαση για την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή είναι
πραγματικά σταθμός, όχι μόνο για τη βαρύτητα της δικαστικής κρίσης
που εκφέρει, αλλά και γιατί συμπίπτει με μια ευρύτατα διατυπωμένη,
έστω και καθυστερημένα από ορισμένες πλευρές, διάθεση καταδίκης
του ναζιστικού μορφώματος. Η ευρύτητα της σύμπτωσης σ’ αυτό το
στόχο, τόσο στο πολιτικό επίπεδο όσο και στο κοινωνικό σώμα, είναι
μια παρακαταθήκη, που μαζί με τη νομική, πολιτική και συμβολική
σημασία της καταδίκης, αποτελεί την αφετηρία για μια εξαιρετικά
αναγκαία προσπάθεια επαλήθευσης αυτού του πολιτικού και
κοινωνικού κλίματος στο εγγύς και προσεχές μέλλον.
Εντοπίζοντας τις αιτίες παραγωγής και αναπαραγωγής του ναζιστικού
φαινομένου, καθώς και τις αγκυλώσεις που εμπόδιζαν την καταδίκη
της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής επί τριάντα χρόνια,
χρειάζεται να προχωρήσουμε στην ενίσχυση των πιο ευάλωτων
κοινωνικών κατηγοριών με τα απαραίτητα ιδεολογικά και πολιτικά
αντισώματα και τα εξίσου αναγκαία κοινωνικά μέτρα, ώστε η ιστορική
δικαστική απόφαση και η πολιτικά πολύτιμη απομόνωση της ναζιστικής
οργάνωσης να αποδειχθούν χρήσιμες και αποφασιστικές για το μέλλον.
Ιδιαίτερα η αριστερά έχει χρέος να απωθήσει με τη δράση της και το
παράδειγμά της τις υπαρκτές προκαταλήψεις και προδιαθέσεις μέσα
στο κοινωνικό σώμα και στο πολιτικό σύστημα, που ευνοούν τη
διάδοση και την ανάπτυξη των αντιδημοκρατικών ιδεών και της
λατρείας της φασιστικής βίας.
Οι καιροί που περνάμε είναι δύσκολοι. Η υγειονομική κρίση και η
συνακόλουθη οικονομική, με τις επώδυνες για τα λαϊκά στρώματα
συνέπειες, αποτελούν έδαφος που προσφέρεται για εκμετάλλευση
από το φασισμό. Από τη στάση των πολιτικών δυνάμεων και ιδιαίτερα
της αριστεράς θα εξαρτηθεί αν θα δούμε την ιστορία να
επαναλαμβάνεται ή αν θα επιβεβαιωθεί ότι η δικαστική καταδίκη της
ΧΑ βρήκε το πολιτικό και ιδεολογικό αντίστοιχό της μέσα στην κοινωνία.