Η κοινή λογική έπρεπε να περιμένει ότι έτσι θα συνέβαινε. Και το περίμενε. Απλώς επιφυλασσόταν, πριν ακουστεί καθαρά η καταδίκη από τη δικαιοσύνη της «Χρυσής Αυγής» ως εγκληματικής οργάνωσης. Περίμενε ότι η κυβέρνηση θα επιχειρούσε, αν η κρίση του δικαστηρίου ήταν θετική υπέρ της δημοκρατίας, να εκτρέψει με κάθε τρόπο την ατζέντα, παρακάμπτοντας με κατασκευασμένα επιχειρήματα την ουσία, που δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι η δικαίωση των προσδοκιών του δημοκρατικού λαού ισοδυναμεί με δική της πολιτική ήττα.
Το περίμενε επειδή γνωρίζει πλέον πολύ καλά την πάγια τακτική της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση, άλλωστε, είχε φροντίσει να προϊδεάσει, δια του βουλευτού της κ. Μάξιμου Χαρακόπουλου, για τις κινήσεις της –προϊδεασμένη, ίσως, και η ίδια για το εύλογο και αναπόφευκτο της θετικής απόφανσης της δικαιοσύνης.
Μία εβδομάδα πριν την έκδοση της απόφασης του δικαστηρίου, ο εν λόγω βουλευτής --και πρόεδρος της Επιτροπής Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής-- σε τοποθέτηση του στην τηλεδιάσκεψη της Μικτής Ομάδας Κοινοβουλευτικού Ελέγχου της EUROPOL, είχε φροντίσει, στην αναφορά του στη δράση της ακροδεξιάς στην Ελλάδα «με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από μέλος της Χρυσής Αυγής», να παραθέσει τον «ακροαριστερό εξτρεμισμό, που ευδοκιμεί στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες [και] βαρύνεται με δεκάδες δολοφονίες…». Εξέδωσε, μάλιστα, ανακοίνωση με τίτλο «Ακροδεξιός και ακροαριστερός εξτρεμισμός στην Ελλάδα». Προς άρση, προφανώς, κάθε αμφιβολίας αναφορικά με την πρόθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αποκαταστήσει τη θεωρία των «δύο άκρων» στην προέχουσα θέση που αυτή κατείχε στη φαρέτρα της επιχειρηματολογίας της κυβέρνησης Σαμαρά προς αντιμετώπιση της «απειλής» ΣΥΡΙΖΑ.
Μην ξεχνιόμαστε. Η θεωρία των «δύο άκρων», την οποία έκανε σημαία της η κυβέρνηση Σαμαρά το 2013, απέδιδε την ηθική αυτουργία για την εγκληματική ναζιστική δράση στον ΣΥΡΙΖΑ, καταλογίζοντάς του ότι με τη δράση του στο πεδίο των κοινωνικών διεκδικήσεων «προκαλεί εντάσεις που τροφοδοτούν την ένταση της Χρυσής Αυγής». Υιοθετήθηκε λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και η πατρότητά της ανήκει στον «εξ απορρήτων» του τότε πρωθυπουργού, κ. Χρύσανθο Λαζαρίδη –ο οποίος την ώθησε στο «μη περαιτέρω», όταν έθεσε τον ΣΥΡΙΖΑ «εκτός συνταγματικού τόξου». Απαξιώθηκε έκτοτε. Και εγκαταλείφθηκε.
Δυστυχώς, το ίχνος της υποβόσκει ανησυχητικά στο άρθρο του πρωθυπουργού στην Εφημερίδα των Συντακτών του περασμένου σαββατοκύριακου: «Ο πολιτικός κόσμος ολιγώρησε. Αδράνησε μπροστά στον κίνδυνο που αναπτυσσόταν στα θολά νερά των “αντιμνημονίων”, στις συνοικίες του μίσους και στις πλατείες των “αγανακτισμένων”. Έχουν συνεπώς ευθύνες εκείνες οι δυνάμεις που, στο όνομα του πρόσκαιρου συμφέροντος, άφησαν χαραμάδες ώστε το παρακράτος να ανοίξει την πόρτα της πολιτικής…». Τέσσερα εικοσιτετράωρα πριν την ιστορική απόφαση της δικαιοσύνης για τη Χρυσή Αυγή… Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης αυτά…
Θα μπορούσε ο πρωθυπουργός να είναι σαφέστερος στις αιτιάσεις του προς την αξιωματική (τότε και τώρα) αντιπολίτευση; Ανέλαβε να το πράξει, την παραμονή της απόφασης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. «Κάποιοι», έγραψε ο κ. Στυλιανός Πέτσας σε ανάρτησή του στο facebook, «μοιράζονταν την ίδια πλατεία σε συγκεντρώσεις εκμετάλλευσης του θυμού, αλλά και του πόνου, των πολιτών. Ψάρευαν μαζί “αγανακτισμένες” ψήφους στις συνοικίες που εξέτρεφαν το μίσος. Φορούσαν μαζί το δήθεν αντισυστημικό προσωπείο στα χρόνια της κρίσης […] Ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, που ως κυβέρνηση, αξιοποιούσε και προσμετρούσε τις ψήφους των βουλευτών της Χρυσής Αυγής στα σχέδια που προωθούσε…».
Μετά σειρά είχε η επίσημη ανακοίνωση της ΝΔ. Στο ίδιο πνεύμα. Με την ίδια στόχευση. Την ίδια εμμονή. Που προοιωνίζεται αυταρχικές μεθοδεύσεις. Εις βάρος της Αριστεράς, που φαίνεται να ξαναβρίσκει τον αντιπολιτευτικό βηματισμό της. Εις βάρος των κοινωνικών κινημάτων, που αφυπνίζονται. Ένας εφιάλτης για την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ένας εφιάλτης για το κόμμα Μητσοτάκη. Που καταφεύγει στη θεωρία των δύο άκρων για να συσκοτίσει την εξόφθαλμη σχέση συγκοινωνούντων δοχείων η οποία το συνδέει με νεοφιλελεύθερα στοιχεία που έχουν εμπλακεί επώνυμα στην προσπάθεια απενοχοποίησης των νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής στο πρόσφατο παρελθόν. Με τους θεωρητικούς της «σοβαρής Χρυσής Αυγής». Με τους αλληλέγγυους των χρυσαυγιτών στην «ταλαιπωρία τους στα δικαστήρια». Με τους υμνωδούς της απριλιανής δικτατορίας. Για το κόμμα που ο επικεφαλής του δήλωνε μόλις χθες ότι η Χρυσή Αυγή είναι «σαν να μην υπάρχει», ότι στην Ελλάδα «η βία προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από την Αριστερά τα τελευταία χρόνια». Στο «Politico». Το 2017. Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης. Αυτολεξεί…
Αυτοπροβάλλονται τώρα ως οι πρωτεργάτες της καταδίκης των νεοναζιστών από τη δικαιοσύνη. Με λίγο περισσότερο θράσος θα έφταναν να ισχυριστούν ότι πρωτοστάτησαν και στην καταδίκη τους στη συνείδηση των δημοκρατικών πολιτών. Δεν το επιχείρησαν. Ξέρουν ότι με τις δημοκρατικές συνειδήσεις τούς χωρίζει άβυσσος. Ένα κενό που δεν ξέρουν, δεν θέλουν να το καλύψουν αλλιώς παρά μόνο επιστρατεύοντας δυνάμεις καταστολής, χειροβομβίδες κρότου-λάμψεις, αύρες και χημικά.
Το επιχείρησαν ξανά την Τετάρτη. Απρόκλητα. Μόλις σαράντα δευτερόλεπτα μετά την ανακοίνωση της απόφασης της δικαιοσύνης για τη Χρυσή Αυγή. Για να διαλύσουν το ειρηνικό πλήθος δεκάδων χιλιάδων λαού που αδημονούσε ώρες έξω από το Εφετείο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας να πανηγυρίσει τη νίκη της δημοκρατίας. Για να εκφοβίσουν κάθε δημοκρατική συνείδηση σε κάθε γωνιά της χώρας.
Σαράντα δευτερόλεπτα. Τόσο άντεξε η εικόνα του αρνητή της «βίας από όπου κι αν προέρχεται». Η εικόνα που φιλοτεχνούσαν για τον εαυτό τους τόσες μέρες πριν, διεκδικώντας την αποκλειστικότητα στις δάφνες της καταδίκης της βίας εναντίον ανυπεράσπιστων. Σαράντα δευτερόλεπτα.