Με το νόμο για την ιδιωτική εκπαίδευση που ψήφισε στη βουλή στα τέλη Ιουλίου η υπουργός Παιδείας κ. Κεραμέως ανατρέπεται, όπως εύστοχα ανέφερε σε άρθρο του ο καθηγητής Δημοσίου Δικαίου του ΕΑΠ κ. Χ. Ανθόπουλος, το επί οχτώ δεκαετίες καθεστώς εποπτείας των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων από το υπουργείο Παιδείας. Πλέον, τα ιδιωτικά σχολεία είναι αμιγείς επιχειρήσεις χωρίς ουσιαστικό δημόσιο έλεγχο. Κι αν αυτό μοιάζει αδιάφορο για ορισμένους, ας σκεφτούν - τουλάχιστον όσοι έχουν παιδιά - ότι το ανεξέλεγκτο ιδιωτικό σχολείο θα μοιράζει πλέον ανενόχλητο «άριστες» βαθμολογίες και τίτλους σπουδών ισότιμους με τα δημόσια, που θα μετράνε σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ και στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Παραπέμπω, για να διαπιστωθεί η σοβαρότητα της κατάστασης πλέον, στην υπόθεση της καταστροφής των απουσιολογίων της Γ΄ Λυκείου του Κολλεγίου Αθηνών, ώστε να πάρουν παράνομα το πτυχίο τους μαθητές καλών οικογενειών με πάνω από 400 (!) απουσίες. Κανονικό delivery πτυχίων και βαθμών…
Ζήτημα ισοτιμίας και ισονομίας
Είναι φανερό ότι τίθεται, πλέον, ζήτημα όχι μόνο ισοτιμίας των απολυτηρίων των ιδιωτικών σχολείων, αλλά και ισονομίας ανάμεσα σε μαθητές δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ε.Ε. (πολλοί μαθητές ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων χρησιμοποιούν τους τίτλους τους σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας). Αξίζει να σημειωθεί ότι για το λόγο αυτό ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταθέσει σχετική ερώτηση στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ενώ η ΓΣΕΕ έχει αποστείλει επιστολές στα ευρωπαϊκά συνδικάτα και σε θεσμούς που ασχολούνται με την ισοτιμία των ακαδημαϊκών τίτλων.
Εργασιακό κάτεργο
Τίθενται, όμως, και από κάθε ευαίσθητο, δημοκρατικό πολίτη εύλογα ερωτήματα.
Είναι δυνατόν να λειτουργεί ένας ευαίσθητος χώρος Παιδείας ως εργασιακό κάτεργο; Μπορεί να λειτουργήσει ως αυτόνομος, ως αξιοπρεπής λειτουργός της εκπαίδευσης ένας άνθρωπος που μπορεί να απολυθεί ελεύθερα, οποτεδήποτε κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους, χωρίς καμιά αιτιολογία (γεγονός αδιανόητο στο χώρο της εκπαίδευσης για ολόκληρη την Ε.Ε., ακόμη και σε χώρες με σκληρά νεοφιλελεύθερες ρυθμίσεις για την παιδεία), ακόμη και την ημέρα της παράδοσης της βαθμολογίας, ή των ενδοσχολικών εξετάσεων; Μπορεί να εφαρμοστούν σε ένα σχολείο απίστευτες ρυθμίσεις όπως αυτή της εξαναγκασμένης συναίνεσης (!) σε μείωση ωραρίου, έτσι ώστε οι παλιότεροι εκπαιδευτικοί που η διδακτική τους ώρα τιμάται πιο ακριβά να «παραχωρούν» με την απειλή της απόλυσης ώρες σε νεότερους και πιο φθηνούς;
Και, φυσικά, τίθενται ερωτήματα και προς τους γονείς που δαπανούν από το υστέρημά τους για να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό σχολείο. Υπό τέτοιες άθλιες, εκβιαστικές συνθήκες, θεωρούν ότι θα παρέχει ο εκπαιδευτικός ποιοτικές υπηρεσίες εκπαίδευσης; Συμφωνούν με το γεγονός ότι πλέον ο ιδιωτικός εκπαιδευτικός θα γίνει ο υπάλληλος-Τιραμόλα που θα τον υποχρεώνουν (παράνομα και… εθελοντικά) να κάνει από τις 6 δρομολόγιο με το σχολικό λεωφορείο, μετά να κάνει μάθημα, μετά να κάνει δεύτερο δρομολόγιο με το σχολικό και στη συνέχεια να επιστρέφει στο σχολείο για τις απογευματινές δραστηριότητες.
Αύξηση της πίτας
Ήδη βλέπουμε το νόμο Κεραμέως να «αποδίδει» καρπούς. Πάνω από 150 εκπαιδευτικοί, οι περισσότεροι με πολυετή προϋπηρεσία ή/και με κοινωνική δράση, απολύθηκαν. Επίσης, με την (πρωτοφανή, ακόμη και για χώρα του Τρίτου Κόσμου) δυνατότητα του νέου νόμου να ανοίγουν τα ιδιωτικά σχολεία στον ίδιο χώρο σκιώδεις υπηρεσίες εκπαίδευσης, όπως φροντιστήρια και κέντρα ξένων γλωσσών, σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη του δημόσιου σχολείου, γίνεται φανερό ότι επιχειρείται με τις ευλογίες της πολιτείας να αυξηθεί η πίτα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην τυπική εκπαίδευση (νηπιαγωγείο έως Λύκειο) που μέχρι σήμερα βρίσκεται περίπου στο 7%.
Ιδιωτικό σχολείο – σούπερ μάρκετ
Για όσους δρούμε στο χώρο της εκπαίδευσης, όσα ψήφισε η κυβέρνηση για την ιδιωτική εκπαίδευση δεν προκαλούν εντύπωση. Από το 2018, ο νυν πρωθυπουργός και τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε στη ΔΕΘ περιγράψει το όραμά του για το σχολείο της αγοράς που είχε εξαναγκάσει ακόμη και τη ΔΑΚΕ των δασκάλων να μιλήσει για ακραίο νεοφιλελεύθερο σχεδιασμό. Ο νόμος αυτός δεν είναι ένα απλό ρουσφέτι στους χρηματοδότες-χορηγούς της ΝΔ ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων. Είναι τμήμα ενός συνολικού σχεδιασμού για το χώρο της Παιδείας που έμμεσα «προδόθηκε» από τα σχετικά πορίσματα της Έκθεσης Πισσαρίδη. Το εκπαιδευτικό προσωπικό των δημόσιων σχολείων, λέει ο νομπελίστας καθηγητής, θα τεθεί υπό την εποπτεία της τοπικής αυτοδιοίκησης. Βεβαίως, σε όσες χώρες εφαρμόστηκαν αυτά (Βρετανία, βαλτικές χώρες), χιλιάδες δημόσια σχολεία έβαλαν λουκέτο, καθώς οι δήμοι δεν μπορούν να συντηρήσουν ούτε τα στοιχειώδη (πόσο μάλλον στη χρεοκοπημένη Ελλάδα). Και η ερώτηση του εκατομμυρίου: το κενό των δημόσιων σχολείων που θα κλείσουν, ποιος θα τα καλύψει; Μα το νέο ιδιωτικό σχολείο-σούπερ μάρκετ που τα έχει όλα και συμφέρει.
Επομένως, η Παιδεία της εποχής Μητσοτάκη ετοιμάζεται να ακολουθήσει το δρόμο της Υγείας. Έναν δρόμο σπαρμένο με κέρδη για ελάχιστους επιχειρηματίες και δυσβάστακτα βάρη για τους πολίτες. Έναν δρόμο όπου τα παιδιά των εργαζόμενων, των άνεργων, των μη εχόντων, θα ακολουθήσουν αναγκαστικά τη μοίρα των γονέων τους, καθώς οι γόνοι των ισχυρών θα έχουν εξαγοράσει τις θέσεις τους στα καλά πανεπιστήμια και στην αγορά εργασίας. Η νεοφιλελεύθερη δυστοπία που μοιάζει με ασπρόμαυρη ταινία της δεκαετίας του ’60 είναι εδώ…