«Υπάρχει το άγαλμα ενός δημάρχου της Βιέννης, του Λουέγκερ, τον οποίον έχουν κάνει είδωλο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εδώ και χρόνια αριστερές και ανθρωπιστικές οργανώσεις ζητάνε να φύγει το άγαλμα του διότι ήταν ο χειρότερος αντισημίτης με δράση πριν από τον ΔΠΠ. Τόσο αντισημίτης που ο αυτοκράτορας είχε αρνηθεί τρεις φορές να τον χρίσει δήμαρχο. Κάτω απ’ αυτό το άγαλμα κάναμε επί μια βδομάδα αντιφασιστική καμπάνια και ενημερώναμε τον κόσμο, τους Αυστριακούς, που στην αρχή μας έβριζαν και μετά ρωτούσαν να μάθουν γι’ αυτόν, διότι δεν ήξεραν, δεν ξέρουν στην Αυστρία για τον φασισμό. Θεωρούν ότι ήταν θύματα της Γερμανίας του Χίτλερ, λησμονώντας ότι ο Χίτλερ ήταν Αυστριακός».
«Υπάρχει πάρα πολύς χώρος για την αριστερά στην Αυστρία διότι οτιδήποτε μέχρι το Links θεωρείται αριστερά, δηλαδή οι Πράσινοι και οι Σοσιαλδημοκράτες, δεν εφαρμόζει πια αριστερή πολιτική» λέει στην Εποχή η Κατερίνα Αναστασίου. Είναι βιολόγος, δραστήριο μέλος του αντιρατσιστικού και του αριστερού κινήματος και ζει στην Αυστρία τα τελευταία 17 χρόνια. Την περασμένη Κυριακή εξελέγη «διαμερισματική σύμβουλος» στο Rudolfheim-Fünfhaus της Βιέννης όπου το κόμμα «Αριστερά» (Links) συγκέντρωσε ποσοστό 5,7%. Σε όλο τον δήμο της Βιέννης η «Αριστερά», που αποτελείται από το Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστρίας (ΚΚΑ) και πολιτικούς φορείς της Ριζοσπαστικής Αριστεράς συγκέντρωσε το 2,2% των ψήφων και εξέλεξε 23 συμβούλους. Στις προηγούμενες εκλογές το ΚΚΑ, μόνο του, είχε εκλέξει συνολικά 5 συμβούλους.
Χαρακτηριστικό των εκλογών, της περασμένης Κυριακής, είναι η συντριβή του ακροδεξιού «Κόμματος της Ελευθερίας» (FPO) το οποίο μέσα σε πέντε χρόνια έχασε τα τρίτα τέταρτα της εκλογικής του δύναμης. Συγκέντρωσε το 7,7% των ψήφων από το 31%, ενώ το «Δεξιό Λαϊκό Κόμμα» (OVP) του καγκελάριου Σεμπάστιαν Κουρτς απορρόφησε ένα μέρος αυτών των ψηφοφόρων και έφθασε στο 18,5% ανακάμπτοντας από το ιστορικό χαμηλό των προηγούμενων δημοτικών εκλογών. Όπως όλα δείχνουν Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινοι θα παραμείνουν στο τιμόνι της πρωτεύουσας της Αυστρίας.
Στη Βιέννη ζουν κάτι λιγότερο από 2 εκατομμύρια άνθρωποι και ο δήμος της, αν το ορίσουμε με τα ελληνικά δεδομένα, χωρίζεται σε 23 διαμερίσματα. Το 32% των κατοίκων της δεν έχει δικαίωμα ψήφου στις Δημοτικές εκλογές, καθώς ψηφίζουν μόνο οι πολίτες της Αυστρίας. Οι Ευρωπαίοι πολίτες όμως έχουν δικαίωμα να μετέχουν στις διαμερισματικές εκλογές. Το δημοτικό διαμέρισμα όπου εξελέγη η Κατερίνα Αναστασίου, έχει περίπου 80.000 κατοίκους. Είναι δηλαδή μεγαλύτερο απ’ ότι, για παράδειγμα, οι δήμοι της Καισαριανής, του Βύρωνα ή του Γαλατσίου.
Δυναμική καμπάνια
«Κάναμε μία δυναμική καμπάνια, με ριζοσπαστικά κριτήρια χωρίς συμβιβασμούς και μεσοβέζικες λύσεις» λέει η Κατερίνα Αναστασίου στην Εποχή. «Δηλαδή, όταν κάηκε η Μόρια βγήκαμε και είπαμε “στη Βιέννη έχει 25.000 άδεια σπίτια και μπορούμε αύριο να τους πάρουμε όλους”. Για τον κορονοϊό που έφερε ένα μεγάλο πλήγμα στον τουρισμό, φτιάξαμε μπογιά με νερό και αλεύρι και γράψαμε όπου μπορούσαμε “Πήρατε οικονομική ενίσχυση αλλά εσείς απολύεται εργαζόμενους”. Κεντρικό προεκλογικό μας θέμα ήταν το ζήτημα της ιδιοκτησίας των ακινήτων. Όταν οι μεγάλες εταιρείες αγοράζουν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα και ανεβάζουν τα ενοίκια εκεί που κανένας κανονικός άνθρωπος δεν μπορεί να πληρώσει εμείς φωνάζουμε και λέμε ότι αυτά τα ακίνητα θα πρέπει να απαλλοτριωθούν από τον δήμο.
“Αν τα πάρει πίσω ο δήμος, το ενοίκιο που θα πληρώνεις θα είναι μικρότερο” ήταν το μότο μας. Ζητήσαμε να πληρώνουν υψηλή φορολογία οι πλούσιοι οι οποίοι στην Αυστρία δεν πληρώνουν σχεδόν καθόλου. Επικεντρώσαμε το ενδιαφέρον μας στον αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό αγώνα λέγοντας “επειδή η ζωή κάποιων είναι κακή δεν σημαίνει ότι η δική σου είναι καλύτερη”. Αν θέλουμε να κάνουμε πραγματικά πράσινη πολιτική και όχι τη σχιζοφρενική που ακολουθεί το κόμμα των «Πράσινων», οι οποίοι στη Βιέννη θέλουν να διοικούν με τους σοσιαλδημοκράτες ενώ σε εθνικό επίπεδο σιγοντάρουν την πολιτική του Κουρτς, πρέπει να μιλήσουμε για την ιδιοκτησία, πρέπει να κρατικοποιηθούν οι μονάδες παραγωγής ενέργειας».
Στο δια ταύτα
Φυσικά, το ερώτημα που προκύπτει, ακούγοντας όλα αυτά είναι «αν υποθέσουμε ότι κερδίζατε τις εκλογές, θα μπορούσατε να κάνετε αυτά που ζητάτε;» Απαντάει κατευθείαν και χωρίς κανένα δισταγμό: «Ναι! Αν είχαμε κερδίσει τον δήμο θα ασκούσαμε τελείως διαφορετική πολιτική απ’ αυτή που εφαρμόζεται τώρα. Για παράδειγμα στο θέμα της κατοικίας, είναι γνωστό ότι τα τελευταία 100 χρόνια, με ελάχιστα διαλείμματα, ο δήμος της Βιέννης διοικείται από τους Σοσιαλδημοκράτες. Στον δήμο ανήκει περίπου το 20% των κατοικιών. Από το 2000 και μετά άρχισε τις ιδιωτικοποιήσεις των διαμερισμάτων. Εμείς υπερασπιζόμαστε την πολιτική της δημόσιας κατοικίας όχι την ιδιωτικοποίηση της. Αυτό που θα κάνουμε σίγουρα είναι να προστατεύσουμε τον κόσμο από την επερχόμενη οικονομική καταστροφή. Η Βιέννη στηρίζεται πολύ στον τουρισμό, ειδικά τον χειμερινό. Φέτος παρατηρείται ήδη, πριν μπούμε στην τουριστική σεζόν, καθυστέρηση στην πληρωμή των ενοικίων. Αυτό που χρειάζεται στη Βιέννη σήμερα είναι η οργάνωση από τη βάση μιάς αριστερής ριζοσπαστικής δύναμης. Τώρα μπορούμε να αρχίσουμε να το εφαρμόζουμε με το οικονομικό επίδομα που θα παίρνουμε επειδή εκλέξαμε 23 συμβούλους. Να οργανώσουμε κοινωνικά κέντρα και κέντρα αλληλεγγύης, όπως συνέβη και στην Ελλάδα, κι ας μην έχουμε πάρει διοίκηση. Θα μπορέσουμε να δουλέψουμε κοινωνικά στις γειτονιές».
Πριν από τις περυσινές ευρωεκλογές, είχα ξαναμιλήσει με την Κατερίνα Αναστασίου. Τότε, είχε κατεβεί, ως ανεξάρτητη, επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του Κομμουνιστικού Κόμματος. Μου είχε πει ότι δεν υπάρχει καμμία προβολή των θέσεων τους από τα μέσα ενημέρωσης, ακόμα και στις δημοσκοπήσεις δεν εμφανιζόταν ο τίτλος του κόμματος αλλά συγκαταλέγονταν στα «Λοιπά Κόμματα». Σήμερα τους έχει μάθει ο κόσμος;
«Όχι. Αν δεις την επίσημη ιστοσελίδα της δημόσιας τηλεόρασης (ORF) ακόμα και σε περιοχές που πήραμε περισσότερες ψήφους από το FPO και το ΝΕΟS(το αυστριακό «Ποτάμι») δεν υπάρχουμε. Απόδειξη του ότι δεν μας έχει μάθει ακόμα ο κόσμος είναι ότι πήραμε ψήφους στις γειτονιές που επισκεφθήκαμε αρκετές φορές. Εκεί που πήγαμε μόνο μία φορά πήραμε πολύ λιγότερες ψήφους. Με τον τρόπο αυτό όμως καταφέραμε το σημαντικότερο: ήρθαν μαζί μας εκατοντάδες νέοι. Έχουμε εκλέξει διαμερισματική σύμβουλο μία κοπέλα 18 χρονών!»