Αντί για την ημερομηνία επανάληψης των διερευνητικών συνομιλιών, όπως είχε συμφωνηθεί, από την Άγκυρα ήρθε η είδηση της νέας εξόδου του Ορούτς Ρέις στα ανοιχτά του Καστελόριζου. Η εξαιρετικά αρνητική αυτή εξέλιξη αποδίδεται στη δυσαρέσκεια της Άγκυρας για το πλαίσιο που έθεταν τα συμπεράσματα της προτελευταίας συνόδου κορυφής της ΕΕ για τη συνέχιση των διερευνητικών συνομιλιών. Επιχειρείται, τώρα, να ακυρωθεί με την επιστροφή στην ένταση και την τακτική των προκλήσεων.
Απέναντι στην επικίνδυνη αυτή εξέλιξη, η προχθεσινή νέα σύνοδος κορυφής της ΕΕ προτίμησε να νίψει τας χείρας, αντί να φέρει πιο κοντά τη διαδικασία επιβολής κυρώσεων, που εξακολουθεί να παραμένει στο μακρινό – από την άποψη της επικινδυνότητας της κατάστασης – μέλλον του Δεκεμβρίου. Με φανερή αμηχανία ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε τα μηδαμινά αποτελέσματα της συνόδου αρκούμενος στην επανάληψη της αναφοράς στα συμπεράσματα της προηγούμενης συνόδου.
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, η άσκηση ισορροπίας ανάμεσα στις προκλητικές και επικίνδυνες κινήσεις της τουρκικής πλευράς και την ανάγκη επιβολής του διαλόγου ως μόνης λογικής λύσης, γίνεται πιο δύσκολη. Όπως και η επιδίωξη καταλαγής και αποκλιμάκωσης, καθώς τα σημάδια ανταπόκρισης από την άλλη πλευρά σχεδόν εκμηδενίζονται και οι δρόμοι της ύφεσης και της συνεννόησης γίνονται δύσβατοι. Σε μια τέτοια κατάσταση η κριτική στην κυβερνητική πολιτική επιβάλλεται να γίνεται με γνώμονα την αποφυγή της επιδείνωσής της και διευκόλυνσης των σχεδίων ανατροπής του πλαισίου που συμφωνήθηκε στη σύνοδο κορυφής, το οποίο επιχειρείται τώρα να ακυρωθεί.
Υποδείξεις, όπως η άσκηση του –κατά το διεθνές δίκαιο- δικαιώματος επέκτασης χωρικών υδάτων, έχουν νόημα μόνο στο βαθμό που υπενθυμίζουν τη βούληση για την υπεράσπιση της κυριαρχίας, χωρίς όμως να δημιουργούν ευνοϊκό έδαφος για την τακτική της προβοκάτσιας, που επιλέγει ο κ. Ερντογάν. Η επικίνδυνη επιστροφή στην ένταση δεν συνιστά ευνοϊκό πλαίσιο για να τεθούν παρόμοια, σύνθετα και λεπτά, ζητήματα. Όποιες διακυμάνσεις κι αν περνούν οι σχέσεις Αθήνας- Άγκυρας, το συμφέρον και των δύο γειτονικών λαών, που επιβάλλει την ειρηνική επίλυση των διαφορών, εξακολουθεί να είναι ο γνώμονας.