Τον περασμένο μήνα, με αφορμή την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε την καθιερωμένη συνέντευξη τύπου. Όταν έφτασε η σειρά του Απόστολου Λυκεσά να κάνει την ερώτησή του, οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ περίμεναν ότι θα ρωτούσε κανένα ευκολάκι ή θα έδινε κάποια καλή πάσα στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε αυτός να ξεδιπλώσει τις αρετές του ως αγορητής. Αντίθετα, ο Απόστολος έκανε μια έξυπνη και, όπως αποδείχτηκε, δύσκολη ερώτηση στον Αλέξη Τσίπρα. Τον ρώτησε ποια θα είναι η θέση του αν η κυβέρνηση αποφασίσει να επιβάλει ένα γενικό λοκντάουν στη χώρα, στην περίπτωση που η πανδημία πάρει μεγάλες διαστάσεις. Η απάντηση που πήρε ήταν μάλλον τετριμμένη κι ασαφής, με κεντρική ιδέα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακολουθήσει και θα ευθυγραμμιστεί με τις εισηγήσεις της επιστημονικής κοινότητας. Αντί αυτής της τυπικής και συστημικής απάντησης, που απηχεί αυτό που θα έλεγαν οι μεγαλόσχημοι αναλυτές «υπεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση», θα περίμενε κανείς, από κάποιον πολιτικό με ριζοσπαστικά ρεφλέξ, να μιλήσει έξω από τα δόντια και να κάνει την αναγκαία κριτική στους ελίτ εκπροσώπους της επιστημονικής κοινότητας που μονοπωλούν την επικαιρότητα το τελευταίο χρονικό διάστημα. Δυστυχώς, συνειδητά ή ασυνείδητα χάθηκε μια καλή ευκαιρία οριοθέτησης, διαφοροποίησης κι αριστερής προσέγγισης στο κεφαλαιώδες ζήτημα του ρόλου της επιστημονικής κοινότητας στη εποχή της πανδημίας.
Αν κάνουμε μια ιστορική αναδρομή θα διαπιστώσουμε ότι, σχεδόν πάντα, η επιστήμη έπαιζε το ρόλο της θεραπαινίδας της εξουσίας και των μεγάλων συμφερόντων. Εκτός από κάποιους μοναχικούς πιονιέρους, οι επιστήμονες ήταν πάντα δεμένοι στο άρμα της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και δεν τολμούσαν να αντισταθούν και να αντιδράσουν, ακόμα και σε ακραίες περιπτώσεις. Βλέποντας την σημερινή επιτροπή των λοιμωξιολόγων, η οποία διαμορφώνει την κοινή γνώμη και δίνει το άλλοθι στην κυβέρνηση για τις πιο απίθανες αποφάσεις της, τα συμπεράσματα είναι εύγλωττα. Βαθύτατα συντηρητικοί, καριερίστες, θρησκόληπτοι και κοινωνικά οπισθοδρομικοί καθηγητές Πανεπιστημίου, πρόεδροι ιατρικών συλλόγων και μεγαλογιατροί που μυρίζουν ναφθαλίνη, σχεδόν όλοι τους καραμπινάτοι δεξιοί που σκύβουν δουλικά μπροστά στις κυβερνητικές αποφάσεις. Ανέχονται να κουρελιάζεται η επιστημονική τους αξιοπρέπεια παίρνοντας απροκάλυπτα γραμμή από την κυβέρνηση, η οποία με τη σειρά της τους χρησιμοποιεί ως φύλλο συκής για τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις της. Ακόμη και όταν τον σοβαρό Σωτήρη Τσιόδρα τον έφαγε το σκοτάδι γιατί δεν ήταν απόλυτα πειθήνιος, βρέθηκαν πολλοί άλλοι πρόθυμοι να συντονιστούν πιστά στο αφήγημα της κυβέρνησης. Δεν λένε κουβέντα για τα αγωνιώδη αιτήματα των συναδέλφων τους, μαχόμενων γιατρών του ΕΣΥ, που στις κινητοποιήσεις τους η απάντηση ήταν ΜΑΤ και δακρυγόνα. Βγαίνουν καθημερινά και γελοιοποιούνται στα «πέτσινα» ΜΜΕ, όταν με ύφος χιλίων καρδιναλίων κάνουν τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης ομνύοντας στην ατομική ευθύνη και τη χρήση μάσκας, χωρίς να λένε τίποτε για τους απερίγραπτους συνωστισμούς στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και στα τελείως ανοχύρωτα σχολεία. Συναινούν στην κυβερνητική δαιμονολογία και την κατασκευή ενόχων όπως η νεολαία που μαζεύεται στις πλατείες, οι διαδηλωτές κι οι καταληψίες μαθητές. Τρομοκρατούν ακόμα περισσότερο τον κόσμο που, φοβισμένος, αποδέχεται την αυθεντία των τίτλων τους και ισχυροποιούν το κυβερνητικό αφήγημα της ενοχής και της ατομικής ευθύνης των πολιτών, δίνοντας «επιστημονικό» άλλοθι στον «Μωυσή» για τις τεράστιες ευθύνες του για την τραγική εξέλιξη της πανδημίας και την ακραία ταξική του πολιτική. Να τους χαιρόμαστε!