Ένα χρόνο μετά το πραξικόπημα στην Βολιβία, η αριστερά επανέρχεται στην εξουσία. Πρόκειται για μια τεράστια και καθαρή νίκη που ήλθε να σαρώσει όλες τις αμφιβολίες και τα σχέδια των πραξικοπηματιών να επαναλάβουν ένα νέο κύκλο διαδικαστικών αμφισβητήσεων, ώστε να καλλιεργηθεί το έδαφος για ένα νέο πραξικόπημα που θα τους εξασφάλιζε την παραμονή τους στην εξουσία. Η λαϊκή απάντηση δια της ψήφου ήταν αμείλικτη.
Έτσι εξαναγκάστηκαν όλοι οι πρωταγωνιστές του πραξικοπήματος, με πρώτη την αυτοανακηρυχθείσα προσωρινή πρωθυπουργό, να αναγνωρίσουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Στην ενέργειά της αυτή την ακολούθησαν όλοι όσοι είχαν οργανώσει, καθοδηγήσει και χρηματοδοτήσει το πραξικόπημα να αναγνωρίσουν ντε φάκτο τη νέα εκλεγμένη ηγεσία της χώρας και να τη συγχαρούν, ακόμα και η εκπρόσωπος των ΗΠΑ. Το παράδοξο σ’ όλη αυτή την υπόθεση είναι ότι όλοι αναγνώρισαν τη νίκη του MAS.
Ο υπουργός Εσωτερικών Αρτούρο Μουρίγιο κατέβαλε πολλές προσπάθειες να μην δοθούν ούτε οι δημοσκοπήσεις στη δημοσιότητα. Χωρίς όμως αποτέλεσμα. Η αλήθεια είχε κυκλοφορήσει - και κυκλοφορούσε - απ’ όλα τα εκλογικά τμήματα. Το εκλογοδικείο είχε βέβαια φροντίσει να ενημερώσει για την καθυστέρηση της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, επικαλούμενο “τεχνική βλάβη”. Η βλάβη όμως ήταν ανήκεστος, δεν μπορούσε να διορθωθεί κι έτσι έμειναν έκθετοι ο υπουργός Εσωτερικών και ο Γ.Γ. του Οργανισμού των Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ) ο οποίος είχε αναλάβει τον συντονισμό των ενεργειών και τη διαχείριση των χρημάτων. Ο στόχος όμως δεν επετεύχθη. Έτσι χρεώνεται άλλη μία αποτυχία, μετά απ’ αυτή της ανατροπής του προέδρου της Βενεζουέλας Νικόλα Μαδούρο.
Κλίμα τρομοκρατίας ακόμη και κατά ξένων αντιπροσωπειών
Ο στόχος ήταν σαφέστατος: να μην επιστρέψει η αριστερά στην εξουσία. Να εμποδιστεί με κάθε τρόπο και μέσο η ελεύθερη έκφραση της λαϊκής βούλησης. Το χρονικό διάστημα μετά το πραξικόπημα ιδιαίτερα την προεκλογική περίοδο εντάθηκαν οι τρομοκρατικές ενέργειες, οι συλλήψεις στελεχών του MAS, οι επιθέσεις σε συγκεντρώσεις και ο εκφοβισμός για τη μη συμμετοχή στα ψηφοδέλτιά του.
Στο στόχαστρο των ακροδεξιών ομάδων βρέθηκαν ακόμη και οι ξένες αντιπροσωπείες που επισκέφθηκαν την Βολιβία για να παρακολουθήσουν ως παρατηρητές την εκλογική διαδικασία. Αυτές οι αντιπροσωπείες σύμφωνα με κυβερνητικές ανακοινώσεις δεν είχαν άλλο σκοπό παρά το “ναρκεμπόριο και τη διάδοση του κομμουνισμού”! Με την κατηγορία αυτή η αστυνομία σταμάτησε στο αεροδρόμιο και ήθελε να στείλει πίσω στη χώρα του τον αργεντίνο βουλευτή Φεντερίκο Φαγκιόλο. Για την άρση αυτής της αυθαιρεσίας χρειάστηκε η παρέμβαση του προέδρου της Αργεντινής Αλμπέρτο Φερνάντες. Την ίδια αυθαίρετη αντιμετώπιση είχαν και οι ισπανοί ευρωβουλευτές του Ποδέμος και της Ενωμένης Αριστεράς που “βρέθηκαν εκεί για να διαταράξουν την ειρηνική πορεία της χώρας”.
“Ειρηνική” εξέγερση, ιστορική νίκη
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα βίας, ανησυχίας και αβεβαιότητας οι δυνάμεις της αριστεράς, του MAS μετά το πραξικόπημα ανασυγκροτήθηκαν κι έδωσαν τη μάχη. Στη μάχη αυτή το βασικότερο είναι ότι οι δυνάμεις του MAS συνενώθηκαν και συμπορεύθηκαν στον προεκλογικό αγώνα με τις κοινωνικές οργανώσεις και τις οργανώσεις της νεολαίας. Ήταν μια μάχη κατά της βίας και του ρατσισμού που συγκλόνισε και συσπείρωσε τη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου. Ενός κόσμου που δεν ήθελε ένα νέο πραξικόπημα και την επιστροφή της χώρας στις πολύ παλιές εποχές. Ήταν μία ειρηνική εξέγερση όπως είπε ο εκπρόσωπος τύπου του MAS που είχε αποτέλεσμα να ξαναβρεθεί και πάλι η αριστερά, λευκοί και αυτόχθονες, στο Προεδρικό Μέγαρο. Πρόκειται για μια τεράστια νίκη που ακύρωσε όλη την επιχειρηματολογία για δήθεν εκλογική νοθεία του Μοράλες. Αυτή η επιχειρηματολογία δεν γίνεται πιστευτή από κανέναν πια. Τ’ αποτελέσματα αυτά απαντούν στο μιντιακό φιάσκο που αναπαράγει, από τα μεγάλα ΜΜΕ, όλα τα μυθεύματα για τις λαϊκίστικες αριστερές κυβερνήσεις. (Σημ.: η Αυγή της Κυριακής 11/10 αναδημοσίευσε ένα ενδιαφέρον άρθρο για το μιντιακό φιάσκο από τη Μοντ ντιπλοματίκ).
Η νίκη στη Βολιβία θα έχει σίγουρα την επίδρασή της στο διεθνές επίπεδο και κυρίως στη Λατινική Αμερική. Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Λούις Άρσε εξέφρασε ήδη την πολιτική βούληση να αποκαταστήσει τις σχέσεις της χώρας με την Κούβα και να συμβάλλει στη λειτουργία των λατινοαμερικανικών οργανισμών αλληλεγγύης και συνεργασίας. Προτεραιότητα βέβαια έχουν οι προκλήσεις στο εσωτερικό της χώρας όπου έχει να αντιμετωπίσει μια οικονομική κατάσταση δύσκολη, μια εκπαιδευτική (γιατί όπως είπε στην Βολιβία έχουν ένα χρόνο να λειτουργήσουν τα σχολεία) και υγειονομική κρίση απερίγραπτη. Για το ρόλο του Έβο Μοράλες στη νέα εποχή λοιπόν που ερωτήθηκε από τη Λε Μοντ και την Ουμανιτέ απάντησε πως ο Έβο είναι ο πρόεδρος του κόμματος, ο ιστορικός ηγέτης, που κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει το κύρος του και το ρόλο του στο διεθνές επίπεδο. Όσον αφορά το σχηματισμό της κυβέρνησης μιλά για την ανάγκη ενός ευρύτερου κυβερνητικού σχήματος συνεργασίας. Συνεργασίας κυρίως με τις κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις γιατί μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί σήμερα η ειρηνική πορεία της χώρας.