Μόνο την αγωνία της 12ωρης αναμονής έξω από τα δικαστήρια έζησα και μου πιάστηκε η ψυχή. Σκεφτόμουν «αν εγώ είμαι τώρα σε αυτή την κατάσταση, τι έζησαν δυόμισι χρόνια τώρα όλοι αυτοί οι άνθρωποι;» Γύρω μου ήταν όλοι, όπως πάντα στα δύσκολα που περάσαμε: πρώην αντιπεριφερειάρχες, ο Χρήστος, ο Φώτης, ο Κοσμάς, η Κατερίνα, η Μαρία, ο Σπύρος, ο Παναγιώτης, η Ελένη. Και ο Γιάννης με το διπλό ρόλο και την πολλαπλή φόρτιση.
Μέσα, η Ρένα, με την υποστήριξη του Θόδωρου, έδινε κατάθεση στον ανακριτή για το τραγικό δυστύχημα στο Μάτι. Θυμάμαι τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα δημοσιεύματα σε ειδησεογραφικές ιστοσελίδες: «Ποινικές διώξεις για την τραγωδία στο Μάτι», «Μάτι: Ο εισαγγελέας καλεί Δούρου» και εκατοντάδες παρόμοια.
Όλοι γνωρίζουμε καλά τι έχει συμβεί. Η ίδια η Ρένα είχε δηλώσει από την πρώτη στιγμή ότι ήθελε να καταθέσει επίσημα σε δικαστικό λειτουργό όλα όσα ήξερε, τι ακριβώς έκαναν η ίδια και οι συνεργάτες της, να διευκολύνει την κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά οι τίτλοι και οι δηλώσεις είχαν ξεπεράσει το όριο της ανθρωποφαγίας -συνειδητά, ηθελημένα. Για να ρίξουν λάσπη, να σκοτώσουν χαρακτήρες, να πλήξουν και τη Ρένα προσωπικά ως πολιτικό πρόσωπο και την περιφερειακή παράταξη «Δύναμη Ζωής» και τον ΣΥΡΙΖΑ. Να καλύψουν, να κουκουλώσουν τις αυθαιρεσίες, τη διαχείριση εξουσίας, τις πελατειακές σχέσεις του παρελθόντος, που τελικά ήταν οι φυσικοί αυτουργοί της καταστροφής.
Μέχρι να έρθει η ημέρα που η Δούρου πήγε στον ανακριτή, η παράταξη έδειξε τις δυνάμεις της. Η πολιτική μας δουλειά στην περιφέρεια ήταν άψογη, η ομάδα λειτουργεί σαν καλοκουρντισμένη μηχανή. Αν κάποιοι θεωρούν ότι αυτό είναι εύκολο, ότι συμβαίνει σε όλες τις πολιτικές παρατάξεις, πλανάται οικτρά. Δεν μας δένει μόνο ο πολιτικός μας στόχος, μας έδεσε και αυτή η σκιά που υπήρχε από πάνω μας. Στο πρόσωπο της Ρένας έβαλε ο καθένας και η καθεμία από μας τον ίδιο του τον εαυτό.
Εκείνη την ημέρα, την Παρασκευή 16 Οκτωβρίου, είτε με φυσική παρουσία είτε με την ψυχή του, ήμασταν όλοι μαζί, μαζί της. Από τις δέκα και μισή το πρωί που μπήκαμε στο κτίριο της Ευελπίδων έως την ίδια ώρα, το βράδυ, που βγήκαμε, οι
εναλλαγές συναισθημάτων ήταν συνεχείς.
Το τέλος της πολιτικής αλητείας
Με το τέλος της διαδικασίας ήρθε και το τέλος της πολιτικής αλητείας πάνω στην
τυμβωρυχία. Το τέλος της θεσμοποιημένης πολιτικής αθλιότητας, της απόπειρας της πολιτικής εξόντωσης: «Ελεύθερη χωρίς περιοριστικούς όρους». Όλοι όσοι σταθήκαμε στο πλευρό́ της Ρένας Δούρου είμαστε υπερήφανοι για την επιλογή μας και δικαιωμένοι. Δανείζομαι, ως επίλογο, αυτό που έγραψε στη σελίδα του στο Facebook, φίλος και σύντροφος: «Μόνο ως κακόγουστο αστείο ή δείγμα συνθήματος πολιτικού αποπροσανατολισμού, θα μπορεί να χρησιμοποιείται πλέον η φράση «Φταίει η Δούρου», που από το καλοκαίρι του '18 έως τις εκλογές του '19 βρισκόταν στα χείλη ανθρώπων οι οποίοι συνειδητά τη χρησιμοποιούσαν για να ρίξουν λάσπη,
προκειμένου να "δολοφονήσουν" ένα πολιτικό πρόσωπο, κυρίως όμως να αμαυρώσουν ό,τι δημιουργικό έγινε στην περιφέρεια Αττικής, ό,τι έκανε "ο
ΣύΡιζΑ". Επιβεβαίωση του πρώτου: Επί δώδεκα ώρες κατέθετε χθες στον εισαγγελέα, ο οποίος με τη σύμφωνη γνώμη του ανακριτή, τελικά την άφησε ελεύθερη χωρίς κανένα περιοριστικό όρο. Επιβεβαίωση του δεύτερου: Ας ρωτήσει όποιος θέλει, όποιον δήμαρχο της Αττικής θέλει, για να του συγκρίνει τη διοίκηση Δούρου με αυτή του Πατούλη».