Η οδύσσεια του Αλία Καμαρά που βρήκε "Ιθάκη" στην ομάδα της Νέας Σμύρνης
“Ως σύλλογος σημαιοφόρος της προσφυγιάς δεν μπορούμε παρά να είμαστε περήφανοι που έχουμε τον Αλία στις τάξεις μας”. Με αυτή τη φράση καταλήγει η ανακοίνωση του Πανιωνίου για τη μεταγραφή του Αλία Καμαρά. Του 22χρονου ποδοσφαιριστή από τη Γουϊνέα. Ο Αλία Καμαρά δεν αποτελεί μια συνηθισμένη περίπτωση απόκτησης ποδοσφαιριστή. Πρόκειται για ένα νέο άνθρωπο που σε ηλικία 17 ετών εξαπατήθηκε από επιτήδειους που του έδωσαν υποσχέσεις για μεταγραφή και βρέθηκε από την πατρίδα του στην Τουρκία και τον άφησε στα.... κρύα του λουτρού χωρίς διαβατήριο και χρήματα. Ο Αλία μπήκε σε μια βάρκα και βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του από την Τουρκία βρέθηκε στη δομή της Μόριας. Μοναδικό του όνειρο ήταν πάντα να παίξει ποδόσφαιρο. «Ήρθα λοιπόν στην Λέσβο, στο Μόρια. Εκεί τους τα είπα όλα, εξήγησα την ιστορία μου και μου είπαν ότι θα με βοηθήσουν. Με έφεραν στην Αθήνα και εκεί βρήκα τη Μαρία», θα πει ο Αλία πριν από ένα περίπου χρόνο στο “Κουτί της Πανδώρας” και τον δημοσιογράφο Θάνο Σαρρή, ενώ συνεχίζοντας ανέφερε: «Συνάντησα την Μαρία στο καμπ του Ελαιώνα, που με πήγαν όταν έφτασα στην Αθήνα. Αφού της εξήγησα πώς έχει η κατάσταση, μου είπε ότι θα με βοηθήσει σε όλα. Μου είπε πως βλέπει ότι είμαι καλό παιδί και θα σταθεί στο πλευρό μου. Το έκανε πραγματικά, έγινε η φωνή μου στα ελληνικά. Ήταν σε κάθε στιγμή εκεί για μένα. Έτρεξε για τα χαρτιά μου, για το άσυλο, για να μπορέσω να ταξιδέψω νόμιμα. Όταν πήγαμε μαζί στην Κατεχάκη με είχαν σαν υιοθετημένο παιδί. Μαζί με τον σύζυγό της τον Δημήτρη έγιναν οι Έλληνες γονείς μου, δεν θα τους ξεχάσω ποτέ».
Η "Ελπίδα" Προσφύγων
Στο Καμπ του Ελαιώνα ο Αλία εντάχθηκε στην “Αθλητική Ελπίδα Προσφύγων” την ομάδα που έφτιαξε η Οργάνωση Γη σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού Αθλητισμού Νεολαίας Δήμου Πειραιά, το Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών Πειραιά και τον Σύνδεσμο Προπονητών Ποδοσφαίρου Πειραιά, με την στήριξη της UEFA. Εκεί βρήκε φίλους από το Χαλέπι, την Καμπούλ, το Ισφαχάν, την Βαγδάτη, την Τρίπολη, την Ντάκα και άλλες πατρίδες. Όλοι είχαν μια κοινή αγάπη, το ποδόσφαιρο. Είχαν την ευκαιρία να κλοτσήσουν το τόπι, να συνδέσουν ξανά τη ζωή τους με την αγαπημένη τους δραστηριότητα, να αποκτήσουν μια αίσθηση κανονικότητας. Για τον Αλία και ορισμένους άλλους παίκτες η Αθλητική Ελπίδα ήταν μια ευκαιρία για ένα καλύτερο μέλλον. Και για τον Αλία. Μάλιστα ο Πανιώνιος, που πλέον εδώ και 15 μέρες έχει αποκτήσει τον νεαρό από τη Γουϊνέα είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον, όμως η γραφειοκρατία της ΕΠΟ έκανε το... θαύμα της! Οι “κυανέρυθροι” περίμεναν έξι μήνες για να εκδοθεί δελτίο στον Αλία. Και δεν εκδόθηκε. Στη συνέχεια η Ατλαντίς Ανθούσας προσπάθησε να βγάλει δελτίο στον Αλία, αλλά και πάλι οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό. Έτσι αναγκάστηκε να φύγει για την Γαλλία όπου εκεί ζούσε ο θείος του. Εκεί κατάφερε να εκδώσει δελτίο και να παίξει για έξι μήνες σε ερασιτεχνική ομάδα. Όμως ήθελε να επιστρέψει στην Ελλάδα. "Γνώρισα εκεί ανθρώπους που με βοήθησαν πολύ, γιατί αγαπώ τη χώρα. Ήθελα απλά την ευκαιρία να παίξω ποδόσφαιρο εδώ», θα πει ο Καμαρά με νόημα.
Στην Αθλητική Ελπίδα προσφύγων, γνώρισε τον προπονητή Αντρέα Σαμπάνη, ο
οποίος ήταν και στον Ήφαιστο Νίκαιας, μια ιστορική ομάδα από τα Άσπρα
Χώματα του Πειραιά. Ο Αντρέας Σαμπάνης μαζί με τον Αλία Καμαρά, είχε “τσεκάρει” και τον παλαιστίνιο Χουσεϊν Αμπάς. Και κατάφερε να τους πάρει στον Ήφαιστο. Ήταν η σεζόν 2019-2020. Ο Αλία αγωνίστηκε με τη φανέλα του Ηφαίστου σε 7 ματς και στη συνέχεια πήρε μεταγραφή στον Ελικώνα Δόμβραινας. Από εκεί τον (ξανα)βρήκε ο Πανιώνιος και αυτή τη φορά δεν έχασε την ευκαιρία και τον “έντυσε” στα “κυανέρυθρα”.
Ο Αλία έφυγε από την Γουϊνέα το 2017 με προορισμό την Τουρκία. Ήταν αγώνες σε επίπεδο ακαδημιών τότε, τα οποία παρακολουθούσαν μάνατζερ από ευρωπαϊκές ομάδες που αναζητούσαν ταλέντα με προοπτική. Κάπως έτσι είχε φύγει, ένα χρόνο νωρίτερα και ο Μεντί Καμαρά που σήμερα είναι από τους καλύτερους παίκτες του Ολυμπιακού. Ο Αλία είχε την ατυχία να πέσει σε έναν απατεώνα. Ευτυχώς γι’ αυτόν στο “σκληρό” ταξίδι που του έλαχε από την Τουρκία προς την Ελλάδα βρήκε ανθρώπους που τον στήριξαν και σήμερα μπορεί, μέσω του Πανιωνίου, να ελπίζει ότι θα έρθουν και γι' αυτόν καλύτερες, ξέγνοιαστες, μέρες!