Θυμίζει έργο επιστημονικής φαντασίας, η κατάσταση όπως διαμορφώνεται με το δεύτερο κύμα της πανδημίας, που σαρώνει την Ευρώπη και τον κόσμο. Με την παγκόσμια οικονομία στη μεγαλύτερη ύφεση μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με ταχύτατη φτωχοποίηση πολλών τμημάτων της μεσαίας τάξης, με στρατιές ανέργων και ημιαπασχολούμενων, με την αγωνία για το εργασιακό μέλλον να έχει προστεθεί στο φόβο του θανάτου.
Ο εχθρός δεν είναι ορατός και τα γνωστά μέσα πάλης δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Προς το παρόν, οι περισσότεροι δέχονται μοιρολατρικά τα χτυπήματα, βλέπουν τη ζωή τους να καταστρέφεται και δεν ξέρουν πού να απευθυνθούν για να απαιτήσουν, να εκλιπαρήσουν, να διεκδικήσουν.
Η κοινωνία του ενός τρίτου, που φαινόταν να σχεδιάζει η ελίτ, κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης μετά το 2008, φαίνεται σήμερα να γίνεται η κοινωνία του ενός τετάρτου.
Ακραίοι νεοφιφελεύθεροι, εγκαταλείπουν το δόγμα της λιτότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας, η ίδια η Λαγκάρντ ζητά από τις κυβερνήσεις να ρίξουν στη μάχη όλες τις δυνατότητες δημοσιονομικής επέκτασης ξεχνώντας χρέη, ελλείμματα, κόκκινα δάνεια.
Δυστυχώς στην Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη, τράπεζες και κερδοσκόποι βλέπουν την κρίση ως ευκαιρία. Ιδιωτικές κλινικές νοικιάζουν σε διπλάσια τιμή τις ΜΕΘ στο κράτος, η πρώτη κατοικία δεν προστατεύεται από τους νόμους της κυβέρνησης, οι δανειολήπτες αφήνονται στο έλεος των τραπεζών, λεφτά μοιράζονται απλόχερα στα ΜΜΕ και με φειδώ σε εργαζόμενους και καταστηματάρχες, η εστίαση, ο καλλιτεχνικός κόσμος, οι μικροέμποροι, έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Ένα πλήρες αφήγημα για τη στήριξη της οικονομίας μακροπρόθεσμα, όχι απλώς δεν υπάρχει, αλλά δεν φαίνεται καν να είναι στα σχέδια της κυβέρνησης.
Αντίθετα, οι επικοινωνιακές και ιδεολογικές ομάδες της δεξιάς, φαίνεται να δουλεύουν αδιάλειπτα, βλέποντας στην περίοδο της πανδημίας τη χρυσή ευκαιρία να επιβάλουν τα νεοφιλελεύθερα δόγματα. Με πειθώ, με επιβολή και κυρίως με νομική θωράκιση.
Η δημοκρατία, ο συνδικαλισμός, η αριστερά, ο πολιτισμός, είναι στο στόχαστρο.
Η απεργία γίνεται σχεδόν ανέφικτη με τους νέους νόμους, τα απαραίτητα, λόγω πανδημίας, μέτρα απαγόρευσης με τη σωστή προπαγάνδα περνούν στο υποσυνείδητο ως αναγκαία σε μόνιμη βάση. Το ιδεολόγημα των δύο άκρων, το ανιστόρητο αφήγημα του κόκκινου και μαύρου φασισμού, ξαναμπαίνουν στο παιχνίδι.
Λιγότερη δημοκρατία, περισσότερη αστυνομία, νόμος και τάξη.
Σύμφωνα με το νεοφιλελεύθερο αφήγημα, ιδιαίτερα της ελληνικής δεξιάς, η αριστερά σε όλες της τις εκφάνσεις είναι επικίνδυνη για την κοινωνική ειρήνη, η δημοκρατία της οδηγεί το λαό σε ασυδοσία και η κοινωνική της πολιτική κάνει κακό στην αγορά.
Με όλες τις δυσκολίες αυτής της περιόδου και τα τεράστια προβλήματα που δημιουργούνται σε οικονομία και υγεία, οφείλουμε να είμαστε σε εγρήγορση. Η κοινωνία των πολιτών να λειτουργήσει ως ανάχωμα για τη δημοκρατία την ελεύθερη σκέψη, την ελεύθερη καλλιτεχνική δημιουργία.