Η παρούσα στήλη έχει κάνει κατά καιρούς ιδιαίτερα σκληρή κριτική στο ΚΚΕ. Η πολιτική στάση του, όμως, το τελευταίο χρονικό διάστημα κι οι ενωτικές του πρωτοβουλίες σε συνδυασμό με την κινηματική του αποφασιστικότητα, τιμούν την ιστορία και την ιδεολογία του μεγάλου κόμματος της εργατικής τάξης. Η πρωτοβουλία που πήρε πριν λίγες μέρες, μεγάλης πολιτικής αξίας και ύψιστου συμβολισμού, μας άφησε άφωνους και δείχνει ότι το ΚΚΕ βάζει στις πολιτικές του προτεραιότητες τα ενωτικά χαρακτηριστικά που του έλειπαν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μετά την, χουντικής έμπνευσης, απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των τριών ατόμων τις μέρες πριν και μετά την επέτειο του Πολυτεχνείου, το ΚΚΕ πήρε την πρωτοβουλία και μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΜΕΡΑ25 υπέγραψαν κοινό κείμενο καταδίκης αυτής ακραία αντιδημοκρατικής κι αντισυνταγματικής απόφασης της κυβέρνησης. Στις 17 Νοέμβρη, μάλιστα, παρέδωσε μαθήματα ανυπακοής, κινηματικής δράσης και συγκρουσιακής αποτελεσματικότητας!
Στην Θεσσαλονίκη, η φετινή μέρα του Πολυτεχνείου θα μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη μας. Αρχικά, η συμμετοχή σ’ αυτή τη μεγάλη και συντριπτικά νεανική διαδήλωση στην οδό Τσιμισκή, σου δίνει μια ανεπανάληπτη πνοή ελευθερίας. Αυτή η διαδήλωση, όμως, έκανε κάτι πολύ σημαντικό: έσπασε στην πράξη τη χουντική απαγόρευση των συναθροίσεων και την επιχείρηση υποβάθμισης της μνήμης του Πολυτεχνείου από τους δεξιούς μέντορες του αφηγήματος «να ξεμπερδεύουμε ολοκληρωτικά με την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς». Γιατί, όσο κι αν προσπαθούν να «νερώσουν» τη φυσιογνωμία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, σουμάροντάς την με την συμμετοχή «και άλλων δημοκρατικών πολιτών», η αλήθεια δεν κρύβεται: το Πολυτεχνείο του 1973 δεν θα υπήρχε χωρίς την Αριστερά που πάντα θα λειτουργεί ως η επαναστατική συνείδηση της κοινωνίας. Κι η φετινή διαδήλωση το απέδειξε αυτό γι’ άλλη μια φορά. Έσπασε το φόβο, τις απαγορεύσεις, την τρομοκρατία των κυβερνητικών ΜΜΕ, εκεί που η Αριστερά θα έχει πάντα την ηγεμονία: στο δρόμο! Δεν ήταν εύκολα τα πράγματα. Οι μπάτσοι μάς είχαν περικυκλώσει από όλες τις πλευρές, μας έσπρωχναν από παντού συμπιέζοντας τις αποστάσεις που είχαμε πάρει μεταξύ μας, καταπατώντας κάθε έννοια υγειονομικών πρωτοκόλλων και κάνοντας συνεχώς επιδρομές συλλαμβάνοντας διαδηλωτές. Στην ταράτσα, όμως, όπου καταφύγαμε ζήσαμε τη ζεστασιά και την αλληλεγγύη των ενοίκων που αποτελεί μια σημαντική παρακαταθήκη και την ελπίδα ότι η συνείδηση της κοινωνίας δεν καταστέλλεται. Μια κυρία μάς έδωσε νεράκια και προσφέρθηκε να μας δώσει και φαγητό κι ένας οδοντίατρος κλείδωσε την εξώπορτα για μην έρθουν και μας πιάσουν και προσφέρθηκε να μας δώσει βεβαιώσεις νοσηλείας στο ιατρείο του. Κι όταν οι σύντροφοι που ήταν έξω μάς ενημέρωσαν ότι μπορούσαμε να φύγουμε, μετά από συντονισμένες ενέργειες δικηγόρων, βγήκαμε στο δρόμο και συναντήσαμε έναν δημοτικό σύμβουλο κι έναν δικηγόρο, στελέχη του ΚΚΕ, μαζί με δικηγόρους από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά να συνδράμουν από κοινού στον απεγκλωβισμό μας. Μια εικόνα ύψιστου συμβολισμού ενότητας στη δράση και μια ακόμη απόδειξη ότι στο δρόμο και στο ζωντανό κίνημα παρακάμπτονται οι όποιες διαφορές υπάρχουν μέσα στην Αριστερά!
Για μια ακόμη φορά, δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ απουσίαζε από αυτή τη μεγαλειώδη διαδήλωση ανυπακοής όπου το ζωντανό κίνημα έσπασε τις χουντικές απαγορεύσεις της κυβέρνησης και τίμησε όπως αρμόζει την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε τη στάση της «υπεύθυνης» αξιωματικής αντιπολίτευσης, που στις κρίσιμες στιγμές συντάσσεται με τις επιταγές του συστήματος κι αποφεύγει την σύγκρουση. Έτσι όμως απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τις αξίες της Αριστεράς, αποκόπτεται από τις ζωντανές δυνάμεις της νεολαίας και του κινήματος και μεταμορφώνεται σε ένα λάιτ σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που θα επιδιώκει, μόνιμα και ματαίως, να γίνει αρεστό στον μεσαίο χώρο του εκλογικού σώματος.
Κι ένα σχόλιο για το τέλος. Με πίκρα, θυμό και έντονη αυτοκριτική διάθεση, θυμάμαι ότι στην περίοδο του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ όλοι κρεμόμασταν από τα χείλη του Αντώνη Μανιτάκη, ο οποίος, ουκ ολίγες φορές, υπήρξε περιζήτητος ομιλητής στις εκδηλώσεις μας. Σήμερα, αυτός ο «γίγαντας» της νομικής επιστήμης στοιχειοθετεί με νομικές ακροβασίες και υποστηρίζει ανερυθρίαστα τη χουντική έμπνευση του Μητσοτάκη για την απαγόρευση των συναθροίσεων τις μέρες της επετείου του Πολυτεχνείου. Ο απόλυτος ξεπεσμός…