Τη Δευτέρα 16/11 έφυγε από κοντά μας ένας αγαπημένος φίλος και συνοδοιπόρος, ο Σεραφείμ Κοβάνης (Πλαστήρας). Ανήσυχος άνθρωπος, από τα μικρά του στη δίνη των περιπετειών της αριστεράς, μαχητικός όπου χρειαζόταν και, ταυτόχρονα, πράος, θυμόσοφος και δεινός χιουμορίστας, ικανός να μας χαλαρώνει στις στιγμές της έντασης, τα λίγα χρόνια που έτυχε να βρεθούμε σε κοινούς αγώνες στην περιοχή μας. Παρά τη βαθιά πολιτική του κουλτούρα, δεν δίστασε να βάλει "πλάτη" στην πρώτη φάση των περιβαλλοντικών αγώνων, από το 2007 και μετά, ενάντια την εκκολαπτόμενη τότε καταιγίδα των ενεργειακών δραστηριοτήτων. Ήταν ο "νονός" της Συμπαράταξης Βοιωτών για το περιβάλλον, με αδιάλειπτη παρουσία στις δράσεις της.
Τα τελευταία χρόνια, βαριά ταλαιπωρημένος και καταβεβλημένος από σοβαρά προβλήματα υγείας, έγινε ακριβοθώρητος για μας, που μέσα στη δίνη των προβλημάτων αμελήσαμε να "εκμεταλλευτούμε" την πολύτιμη συντροφιά του και να του δείξουμε το ενδιαφέρον μας γι' αυτόν. Λίγες ώρες συντροφιάς, γύρω από ένα τραπέζι, το καλοκαίρι που μας πέρασε, μας έδωσαν την ευκαιρία -μετά από πολύ καιρό- να αναπολήσουμε στιγμές από το παρελθόν, διανθισμένες με το γνωστό, πικρό του χιούμορ, που έφταναν μέχρι την γνωστή διήγηση του πώς απέκτησε το παρατσούκλι "Πλαστήρας".
Μέχρι που ένα τρίτο εγκεφαλικό, συμπτωματικά τη μέρα του νέου εγκλεισμού, τον οδήγησε ανεπίστρεπτα στη σημερινή του "αναχώρηση". Θα βρούμε σίγουρα την ευκαιρία να μιλήσουμε για τον Πλαστήρα με όλους τους κοινούς μας φίλους, δηλαδή να μιλήσουμε για τους ανθρώπους που με την ανιδιοτέλειά τους σηματοδότησαν μια ολόκληρη εποχή και που με το παράδειγμά τους "δίδαξαν" ένα ήθος, τόσο αναγκαίο στις δύσκολες μέρες που περνάμε. Τούτη την ώρα, ωστόσο, η σκέψη μας είναι κοντά στις αγαπημένες του Ηλέκτρα, Αλκμήνη και Ρόζα.