Αρχές δεκαετίας του 2000. Τέσσερις συμμαθητές μαζί με τον καθηγητή Αγγλικών τους, ξεκινάνε τις πρώτες μουσικές πρόβες σε ένα υπόγειο στούντιο, στο Παγκράτι. Η μυρωδιά της μοκέτας και του ξύλου, η θέα των μεγάλων ηχείων και των μικροφώνων τους μαγεύουν. Τέτοιος είναι ο ενθουσιασμός που, σε κάθε πρόβα, γράφονται ένα με δύο νέα τραγούδια. Πιάνο μπαλάντες, γρήγορα ροκ κομμάτια με αγγλικό στίχο, γραμμένα για την αγάπη, την ειρήνη. Σταθερός πυρήνας σε αυτή την μπάντα τα αδέλφια: Αντρέας και Πάρις.
Κάπως έτσι γεννήθηκαν οι Clixets. Το συγκρότημα κινείται σε ροκ και ποπ ρυθμούς με ακούσματα από όλες τις δεκαετίες, με βάση τη βρετανική και αμερικάνικη ροκ. Έχει εμφανιστεί σε πολλές μουσικές σκηνές, αλλά και σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Στο πρώτο τους άλμπουμ «Moods, clocks and secrets», το 2014, τη συμπαραγωγή και τη μίξη του δίσκου υπογράφει ο Νίκος Παπαδόπουλος (Ντέμης Ρούσσος, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Lolek κ.ά.), ενώ το νεανικό κοινό και οι φίλοι της ροκ μουσικής το υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο τους άλμπουμ «Add silence» που μας έδωσε την αφορμή να μιλήσουμε μαζί τους και να τους γνωρίσουμε καλύτερα.
Να πάρουμε την αρχή του νήματος της μουσικής σας πορείας και να την ξεδιπλώσουμε σιγά σιγά;
Aνδρέας: Αρκετούς μήνες μετά από τις δημιουργικές μας πρόβες στο υπόγειο στούντιο, η μπάντα χωρίς όνομα διαλύθηκε και συνεχίσαμε τρεις μουσικοί πλέον. Άλλα κομμάτια γράφτηκαν στη θέση τους, αφήνοντας εκείνο το πρωτόλειο έργο στην άκρη...
Πάρις: Στα επόμενα χρόνια, πολλά και αγαπημένα μέλη θα έρθουν και θα φύγουν, εν μέσω συναυλιών τηλεοπτικών εμφανίσεων και του ντεμπούτου άλμπουμ μας.
Γιατί γράφετε τραγούδια με αγγλικό στίχο και όχι ελληνικό.
Ανδρέας: Τα πρώτα κομμάτια που έγραψα ήταν στα ελληνικά, σε ηλικία 10 ετών και μάλιστα επηρεασμένος από την κρητική μουσική! Οι ελληνικοί στίχοι είναι συνυφασμένοι με υπέροχες, μοναδικές μελωδίες, που συγκινούν. Απλώς, στην πορεία νιώσαμε πως μπορούσαμε να υποστηρίξουμε πιο εύκολα το στιλ μουσικής που θέλαμε να παίξουμε, με την αγγλική γλώσσα.
Πάρις: Εξάλλου και τα αγγλικά είναι μητρική μας γλώσσα. Η μητέρα μας έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στη Νέα Υόρκη. Φυσικά δεν αποκλείεται μελλοντικά να γράψουμε τραγούδια με ελληνικούς στίχους. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον!
Ποιά είναι τα ακούσματα μας;
Πάρις: Τα ακούσματα μας είναι από αρκετά είδη. Ξεκινώντας από ραπ, σόουλ μουσική, τραγούδια που θα ακούγαμε στο αυτοκίνητο, στο κασετόφωνο: Soul2soul, KLF, Snap!, ποπ δεκαετιών του 1980 και του 1990. Και στα ορχηστρικά θέματα ο Ζαν Μισέλ Ζαρ και ο Ένιο Μορικόνε. Μπορεί η μουσική που παίζουμε να είναι διαφορετική, αλλά μεγαλώσαμε με αυτά τα ακούσματα και ήταν σεμινάρια για εμάς. Έπειτα από ροκ μουσική: Βeatles για όλη την εφηβεία σχεδόν, Doors, Queen, Pink Floyd, Manic Street Preachers. Μας άρεσαν οι λεπτομέρειες στις ενορχηστρώσεις, οι σύνθετες παραγωγές, οι μελωδικές φωνές, τα κιθαριστικά σόλο.
Να μιλήσουμε για το νέο σας άλμπουμ «Add silence»;
Ανδρέας: Τα κομμάτια του νέου άλμπουμ παρέμεναν στο συρτάρι μέχρι το 2017 και το θάνατο του δάσκαλου και μέντορα του γκρουπ, Randl Dante. Ο φίλος μας δεν ήταν πλέον εδώ, η σχολική παρέα είχε διαλυθεί, το στούντιο είχε προ πολλού κλείσει, αλλά η μουσική ευτυχώς καταγράφηκε σε κασέτες και χαρτιά. Ακούγοντας ξανά αυτά τα πρώτα τραγούδια, προβληματιστήκαμε για το πώς θα μεταφέραμε την αθωότητα τους στο σήμερα. Συμφωνήσαμε από την αρχή να αποφύγουμε περιττές επεξεργασίες στον ήχο, για να είμαστε όσο γίνεται πιστοί στη φιλοσοφία των τότε ηχογραφήσεων σε αναλογικές κασέτες. Επίσης, όπου ήταν δυνατόν, χρησιμοποιήσαμε ηχογραφημένα μουσικά μέρη από κείνα τα πρώτα χρόνια. Έτσι έγινε μια μίξη παλιών και νέων μουσικών στιγμών, κυρίως για να κρατήσουμε απλή την ενορχήστρωση.
Πάρις: Για ενάμιση χρόνο κλειστήκαμε σε ένα δωμάτιο ζυμώνοντας αυτό το άλμπουμ, με διαφωνίες, εμπνεύσεις, αλχημείες... Θέλαμε να γυρίσουμε σε εκείνη την πρώτη εποχή που δεν ξέραμε καν μουσική θεωρία ή πώς ηχογραφούν. Η μουσική ήταν η μόνη μηχανή του χρόνου. Ίσως και να αργήσαμε λίγο να κυκλοφορήσουμε αυτό το άλμπουμ, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ, λένε.
Μιλάμε για κείνο το πρωτόλειο έργο που είχατε αφήσει στην άκρη.
Πάρις: Ακριβώς και, εν αντιθέσει με τον πρώτο δίσκο, θέλαμε να έχει περισσότερο την αίσθηση ενός καλογυαλισμένου ντέμο παρά μιας υπερπαραγωγής. Άλλωστε και λόγω μπάντζετ, δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ήταν επίσης και μια άσκηση θεραπείας της τελειομανίας.
Ανδρέας: Κάπως έτσι μεταφέραμε την αγωνία από ανεκπλήρωτους έρωτες, όπως το «Christine». Mε στίχους γραμμένους κρυφά την ώρα του μαθήματος στο σχολείο. Ραβασάκι που δεν δόθηκε ποτέ, αλλά έγινε τραγούδι. Στο «We never said goodbye», ίσως το πιο ποπ τραγούδι του δίσκου, αλλάξαμε μια πλήρως έτοιμη παραγωγή του Πάρι από τα ελληνικά στα αγγλικά. Και κάπως έτσι το «Σαν την ρόδα» έγινε ένας ύμνος σε μια χαμένη φιλία. Μάλιστα το καλοκαίρι, το τραγούδι αυτό, έγινε και το πρώτο επαγγελματικό βίντεο κλιπ μας.
Ποιός ήταν ο φίλος και μέντοράς σας Randl Dante;
Ανδρέας: Γνωρίσαμε τον Randl στο φροντιστήριο ως φιλόλογο αγγλικών. Άνθρωπος που αγαπούσε τη μουσική, με μεγάλες γνώσεις για αυτήν. Κιθαρίστας με ιδιαίτερο στιλ και φοβερός στις Dylan διασκευές του. Ο μόνος άνθρωπος που είχαμε γνωρίσει και είχε δει τον Bob Dylan, τους Pink Floyd και τον Jimi Hendrix, όλους τη δεκαετία του1960, ενώ ήταν έφηβος. Βρεθήκαμε στο στούντιο στις πρώτες μας πρόβες. Ουσιαστικά ήταν ο δάσκαλος και εμείς οι μαθητές του, αλλά στο στούντιο ήμασταν όλοι μια παρέα. Πίστευε σε εμάς και μας παρότρυνε να συνεχίσουμε να γράφουμε. Ήταν ο πρώτος κιθαρίστας του γκρουπ και στα επόμενα χρόνια, παρότι εκείνος αποσύρθηκε, μας έλεγε την άποψή του για τη μουσική. Σε κάποια λίγα σημεία του νέου μας δίσκου βρίσκεται μουσικά και εκείνος μέσα από ηχογραφήσεις που βρήκαμε από εκείνα τα πρώτα ντέμο. Aνυπομονούσε να βγουν κάποια στιγμή αρκετά κομμάτια από αυτό το άλμπουμ, αλλά δυστυχώς δεν τα άκουσε ποτέ ολοκληρωμένα.
Πώς βιώνετε αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα του Covid-19;
Προσπαθούμε να είμαστε αισιόδοξοι και δημιουργικοί. Για τους μουσικούς τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Δεν είναι όμως μόνο το οικονομικό, τα κοινωνικά θέματα είναι επίσης σοβαρά. Δεν παίζουμε σημαίνει δεν επικοινωνούμε. Κόπηκε η επαφή μεταξύ μας. Η μουσική είναι επικοινωνία.