Σε δίκη οδηγείται η αλληλεγγύη των εργαζομένων, μετά από μήνυση ενός εργοδότη που τα δικαστήρια επανειλημμένα έχουν καταδικάσει για τη στάση του απέναντι σε εργαζόμενη. Το ΔΣ της Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης δικάζεται στις 7/1/2021 στην Αθήνα μετά από μήνυση του Ηρακλή Μπάμζα που σαν εργοδότης της Vresnet είχε απολύσει το 2018 παράνομα την έγκυο 7 μηνών τότε Αριστέα Μιχαλακάκου. Στο κύμα συμπαράστασης στην άδικα απολυμένη από σωματεία, παρατάξεις και φορείς του εργατικού κινήματος, ο εργοδότης απάντησε με βροχή μηνύσεων.
Στο Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας εκδικάστηκε το εργατικό σκέλος της υπόθεσης, ερήμην της πλευράς της εργοδοσίας, καθώς δεν έγινε δεκτή η αίτηση αναβολής εκδίκασης της υπόθεσης. Με βάση την απόφαση επιδικάζεται αποζημίωση 27.279,35 ευρώ στην απολυμένη, με το ποσό των 15.000 ευρώ να κρίνεται άμεσα καταβλητέο. Για το ύψος της αποζημίωσης το δικαστήριο συνυπολόγισε τόσο την απόλυση της εγκύου όσο και τη ηθική βλάβη από τις προσβολές από την πλευρά του εργοδότη αλλά και τις υπερωρίες τις οποίες εργαζόταν η Α. Μιχαλακάκου χωρίς να πληρώνεται, όπως και τις νόμιμες προσαυξήσεις που ουδέποτε έλαβε. Παράλληλα η εργοδοσία καλείται να επαναπροσλάβει την εργαζόμενη. Με το που βγήκε η απόφαση που δικαιώνει την Α. Μιχαλακάκου σε βάρος του εργοδότη, αυτός έτρεξε γρήγορα και με συνοπτικές διαδικασίες να κλείσει την εταιρεία για να αποφύγει να πληρώσει τις αποζημιώσεις. Σε αυτό βοηθάει και το ότι η εταιρεία είναι του (μνημονιακού, ψηφισμένου το 2012) τύπου “ΙΚΕ – Ιδιωτική Κεφαλαιουχική Εταιρεία” που σε περίπτωση πτώχευσης αφήνει ανέγγιχτο το αφεντικό, ακόμα κι αν αυτός χρωστάει σε εργαζόμενους.
Η Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης με ομόφωνη απόφαση του ΔΣ της είχε δηλώσει τη συμπαράσταση της στην Α. Μιχαλάκου και κατήγγειλε την απαράδεκτη πρακτική των μηνύσεων σε όσους πήραν στάση αλληλεγγύης. Μετά από νέα μήνυση του Ηρακλή Μπάμζα είδαμε μια πρωτοφανή κινητοποίηση αστυνομίας και δικαστικών μηχανισμών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για να συλληφθούν και να βρεθούν στο αυτόφωρο τα μέλη του ΔΣ της Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης. Την απαράδεκτη δίωξη ενάντια στην αλληλεγγύη των εργαζομένων, τη συνδικαλιστική δράση και την ελευθερία έκφρασης είχαν καταδικάσει η ΑΔΕΔΥ, η ΟΛΜΕ, δεκάδες ΕΛΜΕ και Σύλλογοι Εκπαιδευτικών ΠΕ, σωματεία, φορείς και κόμματα.
Σε μια εποχή που τα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζόμενων αναιρούνται, υπονομεύονται και παραβιάζονται η δράση των σωματείων και η αλληλεγγύη των εργαζομένων είναι ζωτικής σημασίας για την εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία. Γι’ αυτό και στα πλαίσια των αντιλαϊκών πολιτικών μπαίνει με πολύπλευρο τρόπο (αντισυνδικαλιστικούς νόμους, προπαγάνδα σε ΜΜΕ, εργοδοτική αυθαιρεσία) στο στόχαστρο η συνδικαλιστική δράση, το δικαίωμα των εργαζόμενων να οργανώνονται, να κινητοποιούνται, να δρουν και να απεργούν. Καθόλου τυχαίο για την εποχή μας το γεγονός ότι βασική πλευρά της δράσης της εγκληματικής Χρυσής Αυγής ήταν η τρομοκρατία εναντίον συνδικαλιστών, όπως έδειξε η επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα.
Είναι αντιδημοκρατική και αντεργατική πρόκληση να διώκεται η αλληλεγγύη σε μια εργαζόμενη που δικαιώθηκε από έναν εργοδότη που καταδικάστηκε. Στο πρόσωπο των συναδέλφων που αποτελούσαν το ΔΣ της Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης το 2018 δικάζεται το ίδιο το σωματείο και η συνδικαλιστική ελευθερία. Η δίκη που είναι προγραμματισμένη για τις 7/1/2021 αποτελεί κλιμάκωση του αυταρχισμού της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, είναι μια ενέργεια που έρχεται ως συνέχεια της ποινικοποίησης και της καταστολής των αγώνων των μαθητών, ως μια προσπάθεια φίμωσης των σωματείων και ως προάγγελος του νέου αντισυνδικαλιστικού νόμου που προετοιμάζεται.