Στον «συμπάσχοντα» Σπ. Λ. Βρεττό
Λοιπόν. Θα σας το πω απλά και χωρίς περιστροφές: Ο κορονοϊός εμένα μου είναι ή μου έγινε συμπαθής. Πολύ συμπαθής. Έτσι όπως τον βλέπω με τις κεραιούλες του και τις κορονούλες του στις κορυφές, μέχρι και κρυφόγλυκα χαμόγελα μου προκαλεί. Τα παιδάκια τον έχουν νοιώσει ως δικό τους και τον παίζουνε με διάφορους τρόπους. Κάτι ξέρουν… Και φυσικά δεν είναι τυχαίο που ο κορονιάκος δεν τα πειράζει.
Αφήστε που τον λυπάμαι κιόλας. Γιατί; Διότι προσπαθεί κι αυτός να ζήσει, να επιβιώσει. Τι πάει να πει ότι έχει εξολοθρεύσει ενάμισο εκατομμύριο ανθρώπους στον πλανήτη μας; Και τι δηλαδή είμαστε εμείς; Κι εμείς δεν προσπαθούμε να ζήσουμε; κι εμείς δεν έχουμε εξολοθρεύσει συνανθρώπους μας; άλλα ζώα και ζωάκια; για να μη πω τη φύση και τα οικοσυστήματα, ένεκα της οποίας εξολόθρευσης ο κορονιάκος στράφηκε σε μας τους μαλάκες, τους μεγαλοϊδεάτες, και στις μεγαπόλεις μας.
Σιγά μην είχε τόσα χρόνια ιδιαίτερη όρεξη για μας. Ζούσε εκεί που ζούσε, στην μοναχικότητα του, στην ησυχία του, μακριά μας. Μη σας πω ότι μας περιφρονούσε κιόλας. Και σιγά το είδος (μας). Μόνο εμείς περνιόμαστε για κάτι μεγάλο και ιδιαίτερο και μοναδικό. Φτιάξαμε και (δική μας) θεωρία επ’ αυτού: ειδισμός. Άκου ειδισμός… Τους άλλους, τα άλλα είδη τα ρωτήσατε; Αφήστε που τελευταία συγκινήθηκα πιο πολύ διότι άκουσα ότι ο δόλιος μεταλλάχθηκε για να μπορέσει να επιβιώσει. Έμαθε ή κατάλαβε ή το διαισθάνθηκε ότι του την έχουνε πέσει και ότι άρχισε το κυνήγι της εξολόθρευσής του και προσπαθεί ο φουκαράς να την βγάλει. Αφήστε που έτσι δείχνει και τη μεγαλοσύνη του και συμπάσχει διότι κατ’ αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να μειώσει και προστατεύσει τους ξενιστές του.
Τι να σας πω… τον βλέπω μάλιστα και θλιμμένο και (ξανα)συγκινούμαι. Τι να κάνω γι’ αυτόν; Να φτιάξω για να τον προστατεύσω μια ΜΚΟ; Να συμμετάσχω σε καμπάνια αντιεμβολιαστική; Τι να κάνω δεν ξέρω… Αφήστε που όλοι μιλάνε (και εκ μέρους του) κι αυτός τσιμουδιά από ανημπόρια. Εγώ να ζήσω μόνο θέλω, θα έλεγε… Και οι άλλοι, τα Μέσα Μαζικής Εξάρτησης και τα παπαγαλάκια τους μαζί με όοοοοολη την υγειονοκρατία της κονόμας και συνάμα κορεκτίλα (ιατρικη-εμβολιαστική και λοιπή) το εκμεταλλεύονται. Ρε σεις μέχρι εκεί έφτασε η μονοπληροφόρησή σας;
Τι να σας πω, είχα που είχα τόσες σκοτούρες και προβλήματα, μου προέκυψε κι αυτό. Ήμαρτον. Μπα, δεν πρέπει να ’μαι καλά, όπως μου λένε. Θα κοιταχτώ και θα σας πω…(εάν την βγάλω…)
(από το… νοσοκομείο)