Δεν ξέρει τι να προτάξει κανείς όταν γράφει για τη βάναυση και βίαιη επέλαση των ΜΑΤ, ΕΚΑΜ κτλ στη φοιτητική Εστία Ζωγράφου: ήταν μια σκηνοθετημένη βία και καταστολή για να διευκολύνει την απόφαση Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη για “σπουδαστικό της ασφάλειας” στα πανεπιστήμια ή ήταν η συνηθισμένη, πλέον, πρακτική βίας και καταστολής έναντι των νέων από την κυβέρνηση της Δεξιάς, για ασήμαντη ή και κατασκευασμένη αφορμή, εφόσον η προς εκπόρθηση κατάληψη είχε λήξει από 22/12;
Εντέλει, η επιχείρηση κατάληξε σε φιάσκο, το βράδυ στα κανάλια δεν είχαν να πουν κάτι ουσιώδες.
Ακόμη και ο κ. Χρυσοχοΐδης στο ΣΚΑΪ ήταν ένας αξιολύπητος, φτωχός σε ευρήματα, αστυνομικός. Όμως, δεν έχασε την ευκαιρία να στηρίξει τον επερχόμενο νόμο για αστυνομία στα ΑΕΙ. Η κατάσταση έχει ομαλοποιηθεί στα πανεπιστήμια, είπε, μόνο μερικές εστίες υπάρχουν, περιορισμένες που θα εκλείψουν, όπως αυτή στην Εστία Ιλισίων.
Εν τω μεταξύ, όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες, αυτή τη φορά οι αστυνομικοί πρωτοτύπησαν: τα έκαναν γυαλιά καρφιά παρουσία του Εισαγγελέως. Προκάλεσαν ζημιές παντού. Για πρώτη φορά, επίσης, χρησιμοποιήθηκε και drone, (οι παλιοί θα θυμούνται το ελικόπτερο του Αποστολάκου επί αποστατών), που “έβλεπε” πώς κινούνται οι φοιτητές, έδινε και εντολές: “Μπείτε όλοι μέσα”. Ο θησαυρός, όμως, ήταν άνθρακες, παρά τις “πληροφορίες” και την κινητοποίηση τόσων εξειδικευμένων σωμάτων. Όσοι συνελήφθησαν “περιγράφονται από τους αστυνομικούς ως αναρχικοί” κατά τα εντεταλμένα ρεπορτάζ, “ενώ φέρονται να έχουν συμμετοχή σε δράσεις και κινητοποιήσεις του αντιεξουσιαστικού χώρου”. Υπάρχουν, δηλαδή, φάκελοι, όπως και στην Τήνο (βλ. σελ. 25), και αυτούς θα φροντίζει το νέο “σπουδαστικό της ασφάλειας”;
Το πλήγμα, όμως, ήταν βαρύ για την αυταρχική αντίληψη της κυβέρνησης και προήλθε, παρά τις αστυνομικές επιχειρήσεις, από το πανεπιστήμιο. Δυο Σύγκλητοι, του Αριστοτελείου και του Παντείου, αποφάσισαν ότι δεν επιθυμούν το νέο σώμα που όχι μόνο δεν θα παρέχει καμιά προστασία της περιουσίας του δημοσίου, αλλά αντίθετα θα προκαλεί επιπλέον τριβές. Η απόφαση του Αριστοτελείου υποστηρίζει: “η όποια νομοθετική ρύθμιση θα πρέπει να διέπεται από συνταγματικά αποδεκτούς κανόνες και να καταλήγει σε καθαρές λύσεις που θα διακρίνουν τις αρμοδιότητες” ενώ του Παντείου θεωρεί ότι “Το Πανεπιστήμιο είναι – και οφείλει να είναι – από τη φύση του χώρος ελεύθερης συζήτησης και αντιπαράθεσης, χωρίς τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις που, καλώς ή κακώς, υπάρχουν σε άλλους δημόσιους χώρους”.
Σε άρθρο στην ΕφΣυν ο καθηγητής Πολυμέρης Βόγλης, προσδιόρισε με ακρίβεια την πηγή των πρωτοβουλιών της Κυβέρνησης. “Τα πανεπιστήμια αποτελούν για την κυβέρνηση εστία ΄κινδύνου΄, όχι επειδή κάποιες φορές δρουν βίαιες μειοψηφίες ερήμην και ενάντια στην πανεπιστημιακή κοινότητα, αλλά επειδή τα πανεπιστήμια αποτελούν έναν από τους λίγους εναπομείναντες χώρους αμφισβήτησης, διαμαρτυρίας, ελευθερίας, κινητοποίησης, κριτικής”.
Αν ισχύει αυτό τότε, η ίδρυση του “Σπουδαστικού” πιθανόν αποδειχθεί το μοιραίο σφάλμα της κυβέρνησης. Ίσως, αποτελέσει την ικανή αιτία να αναπτυχθεί ένα ενιαίο, ευρύ και μαζικό κίνημα μέσα στο Πανεπιστήμιο.