Μας λείπεις. Μας λείπεις τρία χρόνια και δεν ξέρουμε αν, αλλιώς , θα ήταν λίγα ή πολλά. Μας λείπεις διπλά και τριπλά, γιατί σε είχαμε χάσει πριν φύγεις. Μας έλειπες και μας λείπεις τη Δευτέρα που κάνουμε ύλη, την Τρίτη που διαλέγουμε την πολιτική συνέντευξη της βδομάδας, όταν ψάχνουμε για τίτλους, όταν μαλώνουμε για τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν συζητάμε το πρωτοσέλιδο, όταν κλείνουμε φύλλο την Παρασκευή. Όταν δεν είμαστε ευχαριστημένοι με το φύλλο που φτιάξαμε, όταν καμαρώνουμε για τα βήματα που κάνουμε, όταν ανεβαίνει η κυκλοφορία μας, όταν χάνουμε φύλλα. Μας έλειπες στις ευρωεκλογές, στις εκλογές που χάσαμε, στους συντρόφους που χάσαμε, στις ώρες που χάνουμε χαζολογώντας, στις μέρες που κερδίζουμε παλεύοντας με το θηρίο, με το χρόνο, με τον αντίπαλο, με τον εαυτό μας. Μας έλειψες στην καραντίνα, αν και μας πέρασε κάποιες στιγμές από το νου ότι θα μπορούσες να μπεις κι εσύ στην τηλεδιάσκεψη που μπήκε στη ζωή μας. Η τρίτη σελίδα είναι ακόμα σελίδα «Μιχό», και θα είναι αυτό το όνομά της, όσο θα στήνει την «Εποχή» η Ιωάννα. Μπορεί να κάνουμε κι άλλα τέτοια ξορκίζοντας τη βεβαιότητα πως δεν θα ξανάρθεις. Ούτε με την υπόσχεση ότι θα ζήσουμε νέες αγάπες σε καλύτερες μέρες.