Το φιλμ νουάρ είναι το κινηματογραφικό είδος το οποίο έχει στοιχειώσει τον κινηματογράφο οριζοντίως και καθέτως, σε Δύση, Ανατολή, Βορρά και Νότο.
Εσχάτως έχει εφευρεθεί και ο όρος νέο-νουάρ, προσωπικά όμως δεν τον ασπάζομαι, επειδή θεωρώ πως πρόκειται για διάφορες παραλλαγές ενός είδους το οποίο διαφοροποιείται από το χρόνο, τη γεωγραφία και τη ματιά του κάθε σκηνοθέτη.
O Ντιάο Γινάν, στη «Λίμνη με τις αγριόχηνες», μας εισάγει στο σκοτεινό σκηνικό μιας κινέζικης μεγαλούπολης, στις παρυφές της πόλης εκεί που μαζεύονται οι καταφρονεμένοι οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν με διάφορους τρόπους, κατά κανόνα μη νόμιμους.
Ο σκηνοθέτης παρουσιάζει μια εικόνα της σύγχρονης Κίνας αυτού του ιδιότυπου καπιταλο-κομουνισμού, εικόνα αποσύνθεσης, φτώχιας και δυστυχίας.
Ο Ζου Ζενόνγκ είναι μέλος μιας μεγάλης συμμορίας που κλέβει μηχανές. Μια μέρα σκοτώνει κατά λάθος έναν αστυνομικό και επικηρύσσεται από τις αρχές έναντι 300.000 γουάν. Μια όμορφη νεαρή πόρνη αποτελεί το σύνδεσμο με τους φίλους του οι οποίοι προσπαθούν να τον βοηθήσουν. Και ενώ η αστυνομία έχει εξαπολύσει ανελέητο κυνηγητό για να τον συλλάβει, το ίδιο κάνουν και κάποιοι από τη συμμορία. Και καθώς ο Ζου νιώθει γύρω του τον κύκλο να στενεύει, αποφασίζει να βοηθήσει τη γυναίκα του, Γιανγκ Σουτζού, την οποία είχε εγκαταλείψει πριν από μερικά χρόνια. Το σχέδιό του είναι να τον καταδώσει η Γιανγκ ώστε να πάρει τα χρήματα της επικήρυξης. Για να το στήσει όλο αυτό, ενώ την κυνηγούν οι πάντες, ζητά τη βοήθεια της νεαρής πόρνης.
Ταινία ατμοσφαιρική, σκοτεινή, σκληρή. Ένα πολύ δυνατό φιλμ νουάρ, το οποίο μέσα από την αφήγηση επιχειρεί ένα σαφές κοινωνικό σχόλιο για τη σύγχρονη Κίνα.
Με εντελώς στιλιζαρισμένη σκηνοθεσία, ο Ντιάο Γινάν δημιουργεί χαρακτήρες απόμακρους, κυνικούς. Μέσα όμως σε αυτό το περιβάλλον βίας, διαφθοράς, μίσους και προδοσίας υπάρχει η τιμή και η αίσθηση του χρέους. Αυτού δηλαδή που ο Ζου χρωστά στην πρώην γυναίκα του.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στην πλατφόρμα cinobo.