Τα πανεπιστήμιά μας, ιδίως τα μεγαλύτερα, υποφέρουν, εδώ και πολλά χρόνια, από σημαντικό βαθμό παραβατικότητας. Σε πολλούς πανεπιστημιακούς χώρους τελούνται πράξεις αξιόποινες, όπως λαθρεμπορία, διακίνηση ναρκωτικών, ληστείες ή κλοπές, καταστροφή πανεπιστημιακής περιουσίας, παράνομη κατάληψη χώρων ακόμη και πορνεία. Ευτυχώς η τέλεση των παρανομιών αυτών δεν είναι γενικευμένη, όμως έχει πλέον παγιωθεί και έχει βαθιά κλονίσει το αίσθημα ασφάλειας. Η έλλειψη ασφάλειας θίγει στον πυρήνα της την ακαδημαϊκή ελευθερία και δηλητηριάζει επικίνδυνα το πανεπιστημιακό πνεύμα. Χρειάζεται επομένως θέσπιση οργανωμένης ελεγχόμενης πρόσβασης στους πανεπιστημιακούς χώρους και φύλαξη. Ως πρόεδρος της Νομικής και πρύτανης έδωσα μάχη γι’ αυτό.
Σήμερα η φύλαξη είναι ανεπαρκής, διότι η πολιτεία δεν διέθεσε τα αναγκαία οικονομικά και τεχνικά μέσα. Και διότι τα πανεπιστημιακά όργανα δεν έκαναν πάντα αυτό που όφειλαν. Πρέπει σε κάθε πανεπιστήμιο να δημιουργηθεί ένα σώμα εξειδικευμένων φυλάκων κάτω από τον πρύτανη, σύμφωνα με το συνταγματικό αυτοδιοίκητο. Όπως στα περισσότερα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Να επανέλθουν τα Συμβούλια Ιδρύματος με εξωτερικές προσωπικότητες, ώστε να διασφαλιστεί ότι τα πανεπιστημιακά όργανα δεν θα ολιγωρούν. Να απομακρυνθούν από τους πανεπιστημιακούς χώρους οι παρανομούντες, συγκυριακοί ή εγκατεστημένοι, και να οργανωθεί σωστά έλεγχος εισόδου. Η αστυνομία επεμβαίνει για αξιόποινες πράξεις, όπως σε όλα τα δημόσιο κτίρια, υπουργεία, νοσοκομεία, σχολεία. Αυτονόητα, η πολιτική δράση των φοιτητών μέσα στο πλαίσιο της νομιμότητας δεν ελέγχεται από κανένα.
Η ανάθεση της εσωτερικής εποπτείας στην αστυνομία, ακόμη και άοπλης, και πολύ περισσότερο η διαρκής εγκατάστασή της σε πανεπιστημιακό χώρο είναι ανεπίτρεπτη. Θα αποδειχθεί και ανεφάρμοστη. Θα επιθυμούσα η λύση για τη φύλαξη να μην αντιμετωπιστεί αποσπασματικά, αλλά να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο μεταρρυθμιστικό σχέδιο για την οργάνωση των πανεπιστημίων μας και να επιδιωχθεί με την κατά το δυνατόν ευρύτερη ακαδημαϊκή και πολιτική συναίνεση.