Από τις πρώτες ημέρες της θητείας του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία επέλεξαν να κρατήσουν ψηλά το θέμα της Χρυσής Αυγής. Με τη δίκη της ναζιστικής συμμορίας στην τελική ευθεία και το ψευτοκόμμα σε κατάσταση διάλυσης, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη έπρεπε να είναι ενήμερη και έτοιμη για κάθε προσπάθεια του καταδικασμένου -πλέον- Λαγού, αλλά και του «συνεργού» του, 2ου εκλεγμένου, Κωνσταντίνου.
Στην 6η επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, η ευρωομάδα της Αριστεράς (GUE/NGL τότε, The Left σήμερα) γέμισε την Ολομέλεια με πλακάτ που ζητούσαν την καταδίκη της ναζιστικής συμμορίας και κατήγγειλαν την παρουσία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο των δύο εκλεγμένων ηγετικών στελεχών της, θυμίζοντας το στυγερό έγκλημα που αποτέλεσε τη στιγμή που ο χρόνος άρχισε πια να μετρά ανάποδα για το ναζιστικό μόρφωμα.
Έτσι, όταν ήρθε η ώρα της καταδίκης και της δικαίωσης του πολυετούς σκληρού αγώνα για να αποκαλυφθεί το πραγματικό πρόσωπο της συμμορίας και να αναδειχτούν οι ευθύνες όσων συγκάλυπταν ή ανέχονταν τη δολοφονική τους δράση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήξερε και οι ευρωβουλευτές ήταν έτοιμοι να πράξουν το καθήκον τους απέναντι στη δημοκρατική κοινή γνώμη της Ελλάδας και της υπόλοιπης Ευρώπης.
Αποδείχτηκε, όμως, ξεκάθαρα πως δεν ήταν η ελληνική πολιτεία! Αντί να εξασφαλίσει την έγκαιρη σύλληψη του καταδικασμένου πια ευρωβουλευτή, τον άφησε να ταξιδέψει με άνεση στις Βρυξέλλες, απ' όπου έχει επιδοθεί σε ένα κρεσέντο θράσους και απειλών, ενώ εκμεταλλευόμενος την ύποπτη ολιγωρία της κυβέρνησης Χρυσοχοΐδη-Μητσοτάκη, και με κάθε ευκαιρία, δίνει παραστάσεις παραληρηματικής πατριδοκαπηλείας στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Φυσικά, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια. Η πίεση τόσο του αντιπροέδρου του σώματος, Δημήτρη Παπαδημούλη, προς τον πρόεδρο Νταβίντ Σασόλι, με τρεις επιστολές, αλλά και τα συντονισμένα διαβήματα, όπως η επιστολή του Κώστα Αρβανίτη προς τον πρόεδρο της πανίσχυρης επιτροπής LIBE, φαίνεται πως έφεραν αποτέλεσμα και η υπόθεση Λαγού έκανε στις 4 Φεβρουαρίου «πρεμιέρα» στην ημερήσια διάταξη της αρμόδιας Επιτροπής JURI, αρμόδια για την εξέταση θεμάτων άρσης ασυλίας μελών του σώματος.
Ακόμη πιο σημαντική, όμως, από τη διαδικαστική δρομολόγηση του θέματος, είναι η αποκάλυψη που έκανε στον επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εμφανώς ενοχλημένος από την κακότεχνη απόπειρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αποδώσει την ευθύνη στη «γραφειοκρατία των Βρυξελλών», ο ιταλός Σασόλι δεν δίστασε να πετάξει πίσω στην Αθήνα το μπαλάκι των ευθυνών και να μιλήσει όχι μόνο για καθυστέρηση στην αποστολή του αιτήματος για άρση ασυλίας, αλλά και για τις επιπλέον δυσκολίες και καθυστερήσεις που προκάλεσε το γεγονός πως η Αθήνα έστειλε για την υπόθεση 2.000 σελίδες δικογραφίας στα ελληνικά. Τώρα που οι μεταφραστές του σώματος κατάφεραν να υπερβούν τα γλωσσικά εμπόδια των 2.000 σελίδων, ακολουθεί ένας διαδικαστικός μαραθώνιος που αναμένεται να σημάνει το τέλος της πολιτικής καριέρας του καταδικασμένου ναζί.
Κι ενώ η κυβέρνηση στην Αθήνα επιμένει να αποποιείται κάθε ευθύνη αποδίδοντας δημόσια την καθυστέρηση σε «διαδικασίες της Δικαιοσύνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση» (κυβερνητικός εκπρόσωπος 4-2-2021), ο ίδιος ο Λαγός μάλλον αρχίζει να χάνει την ψυχραιμία του. Απαντώντας στην αποκάλυψη της Μαρίας Ψαρά στην «Εφημερίδα των Συντακτών» πως έχει ήδη αδειάσει το γραφείο του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εξαπέλυσε έναν οχετό ύβρεων και απειλών κατά της ΕΦΣΥΝ και της ανταποκρίτριας της εφημερίδας στης Βρυξέλλες, του «Documento», αλλά και των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Κ. Αρβανίτη, Στ. Κούλογλου, όπως και του ΚΚΕ.
«Θα “φτύσετε αίμα” μαζί μου, ανθρωπάκια», έγραψε χαρακτηριστικά, τουιτάροντας την «απάντησή» του ο καταδικασμένος ναζί συμμορίτης σε ένα tweet που... δεν είναι πια προσβάσιμο. Λίγες μέρες μετά, κι ενώ για μια ακόμη φορά είχε πάρει το λόγο σε συνεδρίαση της Ολομέλειας του σώματος, το Τwitter έθεσε σε αναστολή τόσο τον προσωπικό του λογαριασμό, όσο και αυτόν της πολιτικής του κίνησης.
Αν μη τι άλλο, ο γίγαντας των κοινωνικών δικτύων φαίνεται πως αντιμετωπίζει τον καταδικασμένο ως μέλος της ηγετικής ομάδας της εγκληματικής συμμορίας με μεγαλύτερη σοβαρότητα απ΄ ό,τι η ελληνική πολιτεία...