Αμέσως μετά την πρόσκληση του Προέδρου Ματαρέλα προς τον Μάριο Ντράγκι να ηγηθεί μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, άρχισε στον ιταλικό Tύπο μια καμπάνια αγιοποίησης του πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Τράπεζας: Ο Ντράγκι παιδί, ο Ντράγκι έφηβος, καλός μαθητής αλλά και λίγο άτακτος, ο Ντράγκι ερωτευμένος, ο Ντράγκι οικογενειάρχης, με λίγα λόγια, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, που, όμως, θα αποδειχτεί κάτι σαν Μεσσίας για το κουρασμένο πολιτικό σύστημα. Μεγάλη χαρά του Συνδέσμου Βιομηχάνων –αυτό δα έλειπε- ανακούφιση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μεγάλος ενθουσιασμός στις αγορές.
Με τη βοήθεια του Ματέο Ρέντσι εκδιώχτηκε μια κυβέρνηση που προφανώς θεωρούταν «υπερβολικά αριστερή» για τα γούστα των ευρωπαϊκών ελίτ, και ας μην ήταν. Καλύτερα να παραδοθεί η διακυβέρνηση στα στιβαρά χέρια ενός τραπεζίτη, για να αποφύγουμε τις κακοτοπιές. Δοκιμασμένη συνταγή.
Δημοσκοπικός ενθουσιασμός
Η επιλογή του Μάριο Ντράγκι ενθουσίασε και μεγάλο μέρος των ιταλών ψηφοφόρων. Μας το λένε και οι δημοσκοπήσεις. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Monitor Italia, ο Ντράγκι έχει το 61% της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων, ενώ η εμπιστοσύνη στον Κόντε ήταν γύρω στο 30,6%. Όμως, για δες, δεύτερη έρχεται η νεοφασίστρια Μελόνι, με 38,8% και με την πρόθεση ψήφου στο κόμμα της, Αδελφοί της Ιταλίας, να φθάνει το 17,3%.
Σύμφωνα με άλλη δημοσκόπηση της εταιρείας Piepoli, που δημοσίευσε η εφημερίδα Repubblica, η επιλογή του Ματαρέλα να καλέσει τον Ντράγκι, άρεσε στο 85% των Ιταλών, αλλά περισσότερο άρεσε στους ψηφοφόρους της λεγόμενης κεντροαριστεράς, σε ποσοστό 93%.
Το «κακό παιδί» Ματέο Ρέντσι, πέτυχε με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια. Έριξε την κυβέρνηση Κόντε και έφερε τον Ντράγκι, ανάγκασε τον Σαλβίνι να εμφανιστεί ως «ευρωπαϊστής», και κατάφερε ένα ισχυρό πλήγμα στο Κίνημα 5 Αστέρων και στην αριστερά.
Ο Σαλβίνι έφερε σε αμηχανία την ευρωομάδα του «Ταυτότητα και Δημοκρατία», ψηφίζοντας το Recovery Fund, το κίνημα 5 Αστέρων κινδυνεύει να διασπαστεί, ενώ η ισχνή και αδύναμη αριστερά, βλέπει ήδη στελέχη της να απομακρύνονται.
Το πρόγραμμα
Ο Ντράγκι ξεκαθάρισε από την αρχή ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχουν οι Ιταλοί για να προοδεύσουν: «Ευρωπαϊστές και ατλαντιστές». Μιλώντας για το πρόγραμμά του έθεσε ως προτεραιότητα το περιβάλλον (χωρίς ούτε έναν οικολόγο στην κυβέρνηση) και στην καμπάνια εμβολιασμού, είπε για επενδύσεις στην υγεία, χωρίς όμως να διευκρινίσει αν αυτές θα είναι στο δημόσιο σύστημα, είπε για τη σπουδαιότητα της παιδείας, για την προοδευτική φορολογία, για βοήθεια σε εργαζομένους και σε επιχειρήσεις (να δούμε τι θα γίνει με την απαίτηση του Συνδέσμου Βιομηχάνων για την άρση της απαγόρευσης των απολύσεων), για την ανάγκη ίσης αντιμετώπισης των γυναικών (εντάσσοντας όμως μόνο 8 γυναίκες στους 23 υπουργούς, εκ των οποίων δύο πολύ αμφιλεγόμενες, προερχόμενες από τη Forza Italia). Αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ομιλίας του στην ανάγκη εκσυγχρονισμού της νότιας Ιταλίας, επιλέγοντας όμως το 75% των υπουργών από τον βορρά.
Η κυβέρνηση Ντράγκι έχει περισσότερα πολιτικά παρά τεχνοκρατικά μέλη, με κάποιες αναθέσεις να προκαλούν μεγάλη αναταραχή στο διαδίκτυο, όπως αυτή της Μαρία Στέλλα Τζελμίνι (Forza Italia) στη θέση της υπουργού Περιφερειακών Υποθέσεων, του Ρενάτο Μπρουνέτα (Forza Italia) στη Δημόσια Διοίκηση και του Τζανκάρλο Τζορτζέτι (Λέγκα) στην Οικονομική Ανάπτυξη.
Από τη θητεία της Τζελμίνι στην Παιδεία, οι Ιταλοί θυμούνται τις περικοπές εκπαιδευτικών, την επαναφορά των βαθμών, την επιβολή της ποδιάς στο δημοτικό, τις 24 ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα και την υποβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης.
Από τη θητεία του Μπρουνέτα στο υπουργείο Δημόσιας Διοίκησης, που του ανατέθηκε εκ νέου, θυμούνται τη μείωση του μισθού για τις πρώτες 10 μέρες ασθένειας, και το νόμο που είχε εντάξει την αρχή ότι οι εθνικές συμβάσεις δεν μπορούν να αλλάξουν τις διατάξεις του νόμου.
Όσο για τον Τζανκάρλο Τζορτζέτι, είναι γνωστός για την επιμονή του στα μεγάλα έργα και σε μια ανάπτυξη, η οποία κάθε άλλο παρά βιώσιμη είναι.
Έσπασε η γραμμή της Ιταλικής Αριστεράς
Με 262 ψήφους υπέρ, 40 κατά και δύο αποχές, η κυβέρνηση Ντράγκι έχει την εμπιστοσύνη της Γερουσίας. Μεταξύ αυτών που καταψήφισαν είναι 15 γερουσιαστές του Κινήματος 5 Αστέρων και ολόκληρη η ομάδα των Αδελφών της Ιταλίας. Παρά όμως τη μεγάλη πλειοψηφία, η νέα κυβέρνηση δεν κατορθώνει να ξεπεράσει τις 281 ψήφους που συγκέντρωσε ο Μάριο Μόντι το 2011.
Υπερψήφισε την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και η γερουσιάστρια της ομάδας των Ελεύθερων και Ίσων, Λορεντάνα Ντε Πέτρις, διαφωνώντας με την απόφαση της Εθνικής Συνέλευσης του κόμματός της, της Ιταλικής Αριστεράς, για καταψήφιση. Η Ιταλική Αριστερά έχει τρεις βουλευτές, μαζί με την Ντε Πέτρις, στην ομάδα των Ελεύθερων και Ίσων. Οι άλλοι δύο είναι ο γραμματέας του κόμματος Νικόλα Φρατοϊάνι και ο Εράσμο Παλατσότο. Ο τελευταίος αποφάσισε να στηρίξει την κυβέρνηση στην ψηφοφορία της Πέμπτης στη Βουλή και απέμεινε μόνο ο Φρατοϊάνι να τηρεί την απόφαση του κόμματος. Η αιτιολόγηση της απόφασης της Ιταλικής Αριστεράς τονίζει ότι: «Ειπώθηκαν λίγα για την εργασία, υπάρχει αβεβαιότητα για την παιδεία και το φορολογικό σύστημα και στο θέμα των μεταναστών επιστρέφουμε σε έναν διαχωρισμό των δικαιωμάτων μεταξύ προσφύγων και μεταναστών, που έχει ελάχιστη σχέση με τη φύση της μετανάστευσης της εποχής μας. Η θέση μας παραμένει αντίθετη με μια κυβέρνηση όπου θα γίνεται προσπάθεια επικράτησης ασυμβίβαστων απόψεων».
Όπως ήταν επόμενο, ο Εράσμο Παλατσότο δήλωσε ότι αποχωρεί από την Ιταλική Αριστερά. Όλοι, πάντως, επιμένουν ότι η επιλογή της συμμαχίας Δημοκρατικού Κόμματος, Κινήματος 5 Αστέρων και Ελεύθερων και Ίσων πρέπει να είναι στρατηγική και μάλιστα να ενισχυθεί. Πώς θα γίνει αυτό; Μόνο αυτοί το ξέρουν.
Η Ιταλία ακολουθεί το δρόμο της απαξίωσης της δημοκρατικής εκπροσώπησης και του ελλείμματος πολιτικής. Η ανάγκη διαμόρφωσης μιας νέας αριστερής δύναμης είναι επιτακτική, για να θέσει στο κέντρο την πολιτική δράση και το κοινωνικό ζήτημα. Αλλά αυτά τα λέμε χρόνια.