Τα σχολεία ειδικής αγωγής είναι τα μοναδικά που παραμένουν συνέχεια ανοιχτά από την έναρξη της πανδημίας. Σε περίπτωση επιβεβαιωμένων κρουσμάτων κλείνουν τμηματικά ή καθολικά για 14 μέρες. Ακόμα και στις κόκκινες περιοχές της χώρας, το υπουργείο δεν έχει δώσει εντολή για αναστολή λειτουργίας, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία προσωπικού, μαθητών και γονιών. Από τις 16 Φλεβάρη, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού Ειδικής Αγωγής έχει κηρύξει απεργία διαρκείας, με κύριο αίτημα το κλείσιμο των σχολικών μονάδων στις περιοχές πολύ αυξημένου κινδύνου.
«Από την εμπειρία μας, ξέρουμε ότι η κατάσταση στα σχολεία των περιοχών που πλήττονται περισσότερο είναι δραματική. Τον περασμένο Νοέμβριο, που η Κεντρική Μακεδονία ήταν στο κόκκινο, το 40% των σχολείων ειδικής αγωγής ήταν κλειστά. Και σήμερα κλείνουν λόγω κρουσμάτων, όσα βρίσκονται στις πιο επιβαρυμένες περιοχές. Για αυτό ζητάμε την αναστολή λειτουργίας των ειδικών σχολείων, όπως συμβαίνει και με τα υπόλοιπα, αλλά δεν έχουμε εισακουστεί», τονίζει η πρόεδρος της ΠΟΣΕΕΠΕΑ, Γεωργία Μπουλμέτη.
Συνθήκες λειτουργίας
Κάποιοι μαθητές δεν επιτρέπεται να φορούν μάσκες λόγω αναπνευστικών προβλημάτων, αλλά και για τους περισσότερους είναι δύσκολη η σωστή και συνεχής χρήση. Δύσκολο είναι επίσης να τηρηθούν αποστάσεις και μέτρα υγιεινής. Το ειδικό βοηθητικό προσωπικό βοηθάει κάποια παιδιά στην μετακίνηση, τη σίτιση και την αυτοεξυπηρέτησή τους. Πώς γίνεται να κρατηθούν αποστάσεις; Επιπλέον οι κτιριακές εγκαταστάσεις συνήθως είναι ακατάλληλες. Σε πάρα πολλά σχολεία γίνονται συνδιδασκαλίες τμημάτων σε πολύ μικρές αίθουσες, χωρίς παράθυρα (9 άτομα σε 10 τετραγωνικά) και υπάρχει ένα μόνο γραφείο καθηγητών, στο οποίο συνωστίζονται προσωπικό και παιδιά, ελλείψει άλλου χώρου για ατομικές συνεδρίες. Σε πολλές σχολικές μονάδες δεν υπάρχει η δυνατότητα εσωτερικού προαυλισμού, με αποτέλεσμα σε συνθήκες κρύου και βροχής τα παιδιά να παραμένουν στις αίθουσες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ΕΕΕΕΚ Κορδελιού, όπου η Εισαγγελία ανηλίκων Θεσσαλονίκης έχει παρέμβει δύο φορές για να μετεγκατασταθεί το σχολείο λόγω ακατάλληλων κτιριακών συνθηκών. «Αισθανόμαστε ότι μας θεωρούν αναλώσιμους. Δεν τους νοιάζει αν αρρωστήσουμε, το μεταφέρουμε στους οικείους μας και χαθούν άνθρωποι τελικά», σχολιάζει η διευθύντρια του ΕΕΕΕΚ Κορδελιού, Πηνελόπη Ορφανίδου.
Τα παιδιά πηγαίνουν και φεύγουν από τα σχολεία τους με γεμάτα ταξί ή σχολικά πούλμαν. Πώς γίνεται για τον γενικό πληθυσμό να επιτρέπονται μέχρι δύο επιβάτες στα ταξί, ενώ για τους μαθητές των ειδικών σχολείων να μην υπάρχει όριο;
Μετά τις γιορτές ξεκίνησαν να διενεργούνται τεστ κορονοϊού (συνήθως rapid) σε κάποια σχολεία κάθε δύο εβδομάδες, αλλά δυστυχώς αυτά αποτελούν τις εξαιρέσεις και όχι τον κανόνα. Στα περισσότερα έχουν γίνει μόλις 1-2 φορές, αν όχι καθόλου. «Έχει συμβεί συνάδελφοι να παίρνουν τηλέφωνο στην αρμόδια επιτροπή για να ζητήσουν τεστ και να τους ειρωνεύονται. Δημιουργείται έτσι ένα κλίμα που μας θυμώνει πάρα πολύ», μας υπογραμμίζει η Ευγενία Τραγάκη, πρόεδρος ΣΕΕΠΕΑ Αττικής. Πρόσφατα ανακοινώθηκε από το υπουργείο Παιδείας ότι εντάσσονται κατά προτεραιότητα στην τρέχουσα εμβολιαστική περίοδο, οι εκπαιδευτικοί, το ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό, το ειδικό βοηθητικό προσωπικό και οι μαθητές/τριες ηλικίας 16 ετών και άνω, χωρίς όμως να έχει προσδιοριστεί ο ακριβής χρόνος εμβολιασμού.
Γονείς και απουσίες
Οι γονείς παρουσιάζονται διχασμένοι. Άλλοι επιθυμούν να παραμείνουν ανοιχτά τα σχολεία και άλλοι φοβούνται. Αυτοί που φοβούνται όμως, αναγκάζονται να στέλνουν τα παιδιά τους σχολείο, γιατί δεν υπάρχει μέριμνα για δικαιολόγηση απουσιών. «Το υπουργείο στις 9 του μηνός, έβγαλε ένα ΦΕΚ, στο οποίο περιέγραφε τη διαδικασία που θα έπρεπε να ακολουθήσει κάθε σχολική μονάδα για το Ά τετράμηνο, που έχει λήξει, για να δικαιολογηθούν απουσίες μαθητών , των οποίων κάποιο μέλος της οικογένειάς τους ανήκει σε ευπαθή ομάδα. Η διορία ήταν μέχρι τις 15 του μηνός. Από τους 20 που έκαναν αίτηση σε εμάς, οι 5 πρόλαβαν να ενταχθούν. Απίστευτα πράγματα!», αναφέρει ο Θεόδωρος Λυρής, διευθυντής του ΕΝΕΕΓΥΛ Πάτρας, για να καταλήξει: «Είναι επικίνδυνα, αισθάνομαι άσχημα, αρχίζω να μην κοιμάμαι σιγά σιγά, με στεναχωρεί πολύ αυτή η κατάσταση».