Ξαφνικά άναψε η συζήτηση στην Οργάνωσή μας και γέμισε η οθόνη του υπολογιστή με μηνύματα στη λίστα της. Αφορμή η προχτεσινή συνέλευση εν όψει της Συνδιάσκεψης της Νομαρχιακής Οργάνωσης και η προσεχής εκλογή αντιπροσώπων.
Προσωπικά, δεν έχω δραστηριοποιηθεί τον τελευταίο καιρό στην ΟΜ (Οργάνωση Μελών). Αιτία κυρίως η απρόσωπη και μόνο διαδικτυακή επικοινωνία, που δεν είναι η δυνατή μου πλευρά (!), που έφερε ο μακροχρόνιος εγκλεισμός αλλά και κάποια προβλήματα ηλικίας...
Παρακολουθώ από κοντά τη ζωή του κόμματος διαβάζοντας κάθε μέρα την Αυγή, την Εποχή, τις κομματικές ιστοσελίδες και όποια συζήτηση αναπτύσσεται στο διαδίκτυο. Ξέρω, δηλαδή, ποια είναι τα θέματα που μας απασχολούν. Τόσο αυτά της γενικής πολιτικής και της καθημερινής πάλης αλλά και εκείνα των εσωτερικών διεργασιών στη διαδικασία της διεύρυνσης που εξελίσσεται μετά τις εκλογές του '19.
Όσοι με γνωρίζουν στο Κόμμα ξέρουν ότι είμαι περήφανος για τον Πρόεδρο μας που τον γνωρίζω από τότε που ήταν παιδί - μαθητής στο Λύκειο και υπήρξα υποψήφιος μαζί του στις δημοτικές εκλογές την πρώτη φορά που εκείνος κατέβηκε για δήμαρχος με την Ανοικτή Πόλη. Υποστηρίζω τις πολιτικές επιλογές του, πριν, στη διάρκεια και μετά τη διακυβέρνηση μας. Ο Σύντροφος Αλέξης είναι ο αδιαμφισβήτητος Πρόεδρος του Κόμματος. [Αυτά τα γράφω για όσους δεν με γνωρίζουν].
Το κάλεσμα, όμως, για διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ και τη δημιουργία της Πολιτικής Συμμαχίας έγινε μεν δια στόματος Τσίπρα αλλά ήταν κάλεσμα όλου του Κόμματος με απόφαση, νομίζω ομόφωνη, των οργάνων του. Θέλουμε να δυναμώσει το Κόμμα, θέλουμε να γεφυρωθεί το άνοιγμα ανάμεσα στους φίλους, οπαδούς και ψηφοφόρους και στα οργανωμένα μέλη. Θέλουμε όμως και να μην αλλάξει ο χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς με όλα εκείνα τα στοιχεία της αριστερής παράδοσης, των προταγμάτων και των προγραμματικών του αρχών. Με άλλα λόγια εγώ καταλαβαίνω το κάλεσμα σε όποιον/όποια θέλει να ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι σε όποιον θέλει να τον αλλάξει ή να τον μετατρέψει σε ένα κόμμα του αριστερού κέντρου η της σοσιαλδημοκρατίας. Σε ένα τέτοιο κόμμα δεν βλέπω να έχω θέση όπως δεν είχα και όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ναι, να επεξεργαστούμε ένα σύγχρονο, προοδευτικό δηλαδή αριστερό πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας. Ναι, να συζητήσουμε προτάσεις οργανωτικής μορφής που θα εκσυγχρονίζουν τη λειτουργία μας αλλά πάντα ως κόμματος της Αριστεράς.
Τα προβλήματα που αναδείχτηκαν στην Οργάνωση μας και φαίνονται, και στα μηνύματα στη λίστα, προέκυψαν από τη στιγμή που στο κόμμα προσέρχονται φίλοι, φίλες και συναγωνιστές, συναγωνίστριες και εγγράφονται χωρίς να τους ξέρει η Οργάνωση. Αυτό, για ένα κόμμα της Αριστεράς, μπορεί να αποβεί, κατά την άποψη μου, καταστροφικό. Στην πρώτη συνεδρίαση της τελευταίας συνέλευσης ακούσαμε από το Συντονιστικό ότι είμαστε 184 (;) μέλη και στη διαδικτυακή σύνοδο πήραν μέρος, αν θυμάμαι σωστά, 27 και στη δεύτερη συνεδρίαση, την Κυριακή, πληροφορηθήκαμε ότι είμαστε 284 (;) με συμμετοχή αυτή τη φορά 40 και αυτό εξηγήθηκε με την έγγραφή στο Κόμμα μέσω του i - SYRIZA!
Έτσι και προχτές και σήμερα κατατίθενται υποψηφιότητες για τη συνδιάσκεψη από συντρόφισσες και συντρόφους που τα μέλη της Οργάνωσης δεν τους γνωρίζουμε και άρα δεν μπορούμε, αν θέλουμε να έχει η εκλογή μία αντιπροσωπευτικότητα, να τους/τις ψηφίσουμε. Η αντίδραση της συντρόφισσας Λ και το «χιούμορ», όπως χαρακτηρίστηκε, του συντρόφου Κ από εκεί πηγάζουν. Θέλουμε, επαναλαμβάνω, την μεγαλύτερη δυνατή διεύρυνση και ενίσχυση του Κόμματος και την ταχύτερη δυνατή επάνοδο του στη διακυβέρνηση της χώρας. Δεν μπορεί όμως να δημιουργείται στα μέχρι πρότινος μέλη του Κόμματος η εντύπωση ότι γίνεται «γιούρια» στην Οργάνωση και μάλιστα με τρόπο που προδίδει και «οργανωμένη» κίνηση. Αν αυτή η εντύπωση επικρατήσει, προβλέπω με μεγάλη λύπη, με συντριβή τολμώ να πω, ολέθριες εξελίξεις. Και παρακαλώ όλους να ακούσετε αυτή την κραυγή αγωνίας από ένα σύντροφο που είναι το παλιότερο εν ενεργεία μέλος της Οργάνωσης Αμπελοκήπων, έλκει την καταγωγή από την Οργάνωση του ΚΚΕ Εσωτερικού και συμπληρώνει όσον ούπω τα 80 χρόνια ζωής και τα 60, αδιάλειπτα, από την πρώτη ένταξη σε οργανωμένο φορέα της Αριστεράς (στην ΕΔΑ Δ. Γερμανίας). Πρέπει όλοι και όλες μαζί να συζητήσουμε και να βρούμε μία διαδικασία που ομαλοποιεί αυτή την εικόνα που περιέγραψα πιο πάνω και που δεν συμβαίνει μόνο στην ΟΜ. Αμπελοκήπων. Αν λόγω εγκλεισμού δεν είναι δυνατή η στοιχειώδης γνωριμία μας με τα καινούργια μέλη και η στοιχειώδης ομογενοποίηση, τότε πρέπει να σκεφτούμε την αναβολή της Συνδιάσκεψης μέχρι αυτό να γίνει εφικτό. Όπως πολύ λογικά έχει επικρατήσει (ελπίζω;) η άποψη ότι το Συνέδριο δεν μπορεί να γίνει διαδικτυακά, άλλο τόσο δεν μπορεί να γίνει και η Συνδιάσκεψη της Α΄ Αθήνας.
Σύντροφοι και συντρόφισσες παλιοί και νεοεγγεγραμμένοι, πρέπει να συμβάλουμε με κάθε τρόπο στην ομαλή και δημιουργική ομογενοποίηση της Οργάνωσης, του Κόμματος ολόκληρου, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τις καλύτερες δυνατές οργανωτικές και λειτουργικές προϋποθέσεις για την εδραίωση του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική ζωή του τόπου και τη «δεύτερη φορά Αριστερά».
Ζητώ συγνώμη για το σχοινοτενές της παρέμβασης αλλά πολλοί λόγοι την προκάλεσαν και επέβαλαν.