Δημιουργεί πράγματι απορία η άκαμπτη στάση του πρωθυπουργού, που παραβαίνοντας τον νόμο που ο ίδιος ψήφισε, αρνείται να ικανοποιήσει το δίκαιο αίτημα του ισοβίτη Δημήτρη Κουφοντίνα να μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού, αν και βρίσκεται στην 50ή ημέρα απεργίας πείνας και στην 5η ημέρα απεργίας δίψας και σύμφωνα με τον γιατρό του σε μια ή δυο μέρες θα πεθάνει, αν δεν ικανοποιηθεί το αίτημά του.
Τις μέρες, λοιπόν, αυτές διατυπώνονται διάφορες απόψεις για τη σκοπιμότητα αυτής της στάσης που οδηγεί στον θάνατο έναν αδύναμο άνθρωπο που έχει κριθεί για τα εγκλήματά του από τη Δικαιοσύνη και εκτίει την ποινή του, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως παύει να έχει δικαιώματα σε ένα κράτος δικαίου, όπως μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε ότι είναι η χώρα μας.
Διάβασα λοιπόν [26/2/2021] στην «Εφημερίδα των Συντακτών» το άρθρο του γνωστού και καταξιωμένου αρθρογράφου της Τάσου Παπά, που αναφέρεται στη στάση του πρωθυπουργού απέναντι στον ετοιμοθάνατο πια απεργό πείνας και δίψας Δημήτρη Κουφοντίνα με τον τίτλο: Ούτε δυο δράμια μυαλό και λέει χαρακτηριστικά πως πρέπει να είναι κανείς πολύ φανατικός ή πολύ ηλίθιος για να έχει αυτή τη στάση και να μην καταλαβαίνει τις συνέπειες που θα έχει για τον ίδιο και το κόμμα του το να οδηγήσει έναν άνθρωπο στο θάνατο, πράγμα που υποστηρίζουν και άλλοι.
Φανατισμός και ηλιθιότητα;
Για να δούμε όμως η άκαμπτη αυτή στάση φανερώνει φανατισμό και ηλιθιότητα;
Εγώ πιστεύω ότι δεν συμβαίνει αυτό και πως υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που υπαγορεύουν τη στάση αυτή και εξηγούμαι: ο πρωθυπουργός μπορεί βέβαια να είναι ανεπαρκής για τη θέση που κατέχει, χαρακτηρίζεται όμως από άμετρη φιλοδοξία, πιστεύοντας ότι ως πορφυρογέννητος είναι προνόμιό του να κυβερνά. Η αντίληψη αυτή έχει ενισχυθεί από τους αυλοκόλακες που τον περιβάλλουν αλλά και από τα εξωνημένα Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας, που τον δοξολογούν και που έφτασαν να τον παρουσιάζουν σαν τον Μωυσή ή σαν τον Αγιώργη που σκότωσε τον «κατηραμένον όφιν» –όπως έχω γράψει σε άλλο άρθρο μου– επειδή έκανε το αυτονόητο κατά την πρώτη φάση της πανδημίας.
Πιστεύω λοιπόν ότι τον επέλεξαν συγκεκριμένα συμφέροντα για να κάνει τη «βρώμικη δουλειά» σε συνθήκες δομικής κρίσης του καπιταλισμού στην πιο ακραία, τη νεοφιλελεύθερη μορφή του, ποντάροντας στην άμετρη φιλοδοξία του και στον κυνισμό του. Έτσι αυτός ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός και η «επιτελική» του κυβέρνηση ήλθαν καλά προετοιμασμένοι όχι για να βοηθήσουν τη χώρα να ανακάμψει μετά τον δεκαετή Γολγοθά των μνημονίων που εξαθλίωσαν τον λαό μας και που δυστυχώς οδήγησαν τη νέα γενιά, την γενιά με τα περισσότερα προσόντα από όλες τις προηγούμενες, ή να εκπατριστεί ή αλλιώς μένοντας εδώ να χάσει το τρένο της ζωής.
Στο έργο
Η κυβέρνηση λοιπόν αυτή ήλθε για να εφαρμόσει το δόγμα του σοκ του Μίλτον Φρίντμαν που πρώτος εφάρμοσε ο αιμοσταγής δικτάτορας Πινοσέτ και στη συνέχεια η Θάτσερ μετά τον πόλεμο στα Φόκλαντ. Να αναδιατάξει δηλαδή την οικονομία καταστρέφοντας τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, τους οποίους κυβερνητικά στελέχη αποκαλούν περιφρονητικά ζόμπι για να ενισχύσει τις μεγάλες ντόπιες και ξένες επιχειρήσεις. Αυτό βεβαία θα προκαλέσει μεγάλη ανεργία που θα ρίξει βέβαια τις αμοιβές και θα εντείνει την εκμετάλλευση. Άλλωστε γι’ αυτό ουσιαστικά κατάργησε το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας για να είναι ασύδοτοι οι εργοδότες που την στηρίζουν.
Ήλθε ακόμη για να ξεπουλήσει ό,τι έχει απομείνει από τη Δημόσια Περιουσία –αυτές τις μέρες έχει προκηρύξει διαγωνισμό για την πώληση των δικτύων του ΑΔΜΗΕ– να πουλήσει τα δημόσια νοσοκομεία σε ιδιώτες – αυτός είναι άλλωστε ο λόγος και όχι η ανικανότητα, όπως νομίζουν κάποιοι, που ένα χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας και παρ’ όλες τις ανάγκες επιμένει να μην στελεχώνει το Ε.Σ.Υ με το απαραίτητο προσωπικό και τα αναγκαία μέσα, παρά τους χιλιάδες θανάτους. Και ακόμη ήλθε για ν’ αφήσει τις μεγάλες εταιρείες να καταστρέφουν το περιβάλλον, ακόμα και περιοχές Natura για να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος.
Και βέβαια στόχος της είναι, με το κόψιμο 25.000 απόφοιτων Λυκείων από φέτος από τα πανεπιστήμια, να προκαλέσει διαρροή μαθητών από το Λύκειο, προσφέροντας έτσι φτηνή εργατική δύναμη στα συμφέροντα που εκπροσωπεί αλλά και για να κλείσουν πολλά περιφερειακά πανεπιστήμια, για να γίνει η παιδεία πανάκριβη και προνόμιο των λίγων. Το ίδιο βέβαια επιδιώκει και με το σκάνδαλο της εξίσωσης των επαγγελματικών προσόντων των αποφοίτων ιδιωτικών κολεγίων με αυτά των πτυχιούχων πολυτεχνικών και πανεπιστημιακών σχολών.
Τα «εργαλεία» και η πολιτική
Η κυβέρνηση λοιπόν αυτή ήλθε για να εφαρμόσει το δόγμα του σοκ, να εφαρμόσει δηλαδή τις αρχές του πιο ακραίου καπιταλισμού. Είναι φυσικό λοιπόν αυτή η πολιτική να συναντήσει έντονες αντιδράσεις, όταν τελειώσει η πανδημία, μιας και θα πλήξει τα συμφέροντα της πλειοψηφίας προς χάριν μιας ελίτ. Αυτό λοιπόν έχει οδηγήσει στην αύξηση των κατασταλτικών μηχανισμών και στο όργιο της καταστολής που ήδη έχει αρχίσει.
Θέλοντας λοιπόν να κάνουν εκλογές πριν γίνουν αντιληπτά από τους πολλούς τα καταστροφικά αποτελέσματα της πολιτικής τους για τον λαό και τη χώρα μας, και φοβούμενοι ότι όπως έγινε και το 2011- 2012 θα υπάρξει έκρηξη της λαϊκής οργής μετά το τέλος της πανδημίας, πιστεύω ότι αποφάσισαν να οδηγήσουν τον Κουφοντίνα στν θάνατο για να ξεσπάσουν εκτεταμένες ταραχές, όπως έγινε και με τη δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου, τις οποίες με την επικοινωνιακή υπεροπλία που διαθέτουν θα φορτώσουν κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ κατηγορώντας τον –όπως άλλωστε έκαναν και τότε αλλά και τώρα– ότι υποστηρίζει τρομοκράτες για να προκαλέσουν πόλωση, να τρομοκρατήσουν το συντηρητικού τμήμα του λαού, ώστε να κερδίσουν τις εκλογές και να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο.
Ο πρωθυπουργός λοιπόν αυτός και η κυβέρνηση είναι επικίνδυνοι και πρέπει να φύγουν το συντομότερο.
Διονύσης Φραγκούλης