Η πλατεία της Νέας Σμύρνης και όσα συνέβησαν εκεί την Κυριακή και την Τρίτη, η προσχεδιασμένη επίδειξη πυγμής, η ταπεινωτική, εκφοβιστική μεταχείριση κατοίκων της περιοχής, γονέων με μικρά παιδιά που απολάμβαναν ειρηνικά ένα μικρό διάλειμμα από τον μεγάλο εγκλεισμό, η άσκηση απρόκλητης βίας από εντεταλμένα όργανα του υπουργού Χρυσοχοΐδη, που έβαλε σε κίνδυνο ζωές εκατέρωθεν, η βάναυση, σωφρονιστικής έμπνευσης εφαρμογή της στρατηγικής της έντασης που η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει επιλέξει ως απάντηση στην αυξανόμενη δυσαρέσκεια για την αποτυχία της σε όλα τα πεδία, θα αποδειχθεί σημείο καμπής χωρίς επιστροφή. Στην πλατεία της Νέας Σμύρνης εξαντλήθηκαν οι ανοχές, έληξε η περίοδος χάριτος που είχε εκχωρήσει άτυπα στην κυβέρνηση το μέγα πλήθος των αστικών στρωμάτων.
Είναι θέμα χρόνου αυτή η αναντίστρεπτη ροπή να εκφραστεί, συσσωρευμένη, στο πεδίο της πολιτικής. Θα εκφραστεί, είναι βέβαιο. Δεν απαιτείται ιδιαίτερη πολιτική οξύνοια για να γίνει αντιληπτό.
Στο τηλεοπτικό μήνυμα που εξέπεμψε ο πρωθυπουργός το βράδυ της Τρίτης μετά τα επεισόδια στη Νέα Σμύρνη, πολλοί διέκριναν αμηχανία. Η σωστή λέξη είναι αβεβαιότητα. Σε μια πλατεία και σε δυο ημέρες κλονίστηκαν τρεις βεβαιότητες του κ. Μητσοτάκη. Η βεβαιότητα ότι η πανδημία θα του επιτρέπει επ’ άπειρο ευχερή και ανεξέλεγκτη χρήση της κατασταλτικής βίας. Η βεβαιότητα ότι τα μέσου και άνω του μέσου εισοδηματικού προφίλ στρώματα του άστεως θα μένουν εσαεί κλεισμένα στο κουκούλι της ιδιοτέλειας και του ατομικού γλυτωμού. Η βεβαιότητα, τέλος, ότι η εξαγορασμένη μονοφωνία των μεγάλων συγκροτημάτων Τύπου, έντυπου και ηλεκτρονικού, του αρκεί για να έχει τον έλεγχο της πληροφορίας -ώσπου το λόγο πήραν το κινητό τηλέφωνο και η βιντεοκάμερα.
Αυτή η αβεβαιότητα υποδηλώνεται στη ρητορεία του πρωθυπουργικού διαγγέλματος. Ρητορεία που, αν και υπαγορευμένη από τις ίδιες πεποιθήσεις , φροντίζει ευσχήμως να τηρεί απόσταση ασφαλείας από εκείνη που χρησιμοποίησε ο κ. Μητσοτάκης στην τηλεδιάσκεψη τον Νοέμβριο με τους πρυτάνεις μετά την άθλια -έως και ύποπτη- διαπόμπευση από άτομα αυτοτοποθετούμενα στον «ελευθεριακό χώρο» του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ κ. Μπουραντώνη.
«Μετά την τιμωρία της Χρυσής Αυγής έχει έρθει και η ώρα να αντιμετωπίσουμε την άλλη όψη του παρακράτους, αυτού που φορά αριστερό προσωπείο. Ο φασισμός μπορεί να αλλάζει χρώματα, αλλά έχει την ίδια ουσία», είχε τονίσει τότε ο κ. Μητσοτάκης, επαναφέροντας τη θεωρία των δύο άκρων, προσφιλή στη Δεξιά επί Σαμαρά. Προσθέτοντας, υπό τύπον υπόσχεσης και απειλής συνάμα, ότι «αυτός ο ιδιότυπος φασισμός θα τελειώσει», και ολοκληρώνοντας με την εξαγγελία των μέτρων που για τη νομοθέτησή τους φρόντισε, στη συνέχεια, το δίδυμο Κεραμέως - Χρυσοχοΐδης. Πανεπιστημιακή αστυνομία. Συστήματα ελέγχου της εισόδου και της πρόσβασης στις πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις. Κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης. Ποινικοποίηση των αδικημάτων που τελούνται εντός της πανεπιστημιακής κοινότητας, κ.λπ..
Την Τρίτη ο πρωθυπουργός ξεκίνησε ζητώντας «από όλους αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία». Αυτοσυγκρατήθηκε και ο ίδιος -αλλά μόνο μέχρι τη μεθεπόμενη φράση. Κατακεραυνώνοντας «όσους επιχειρούν να σπείρουν το μίσος και το διχασμό στην κοινωνία για να καλύψουν το δικό τους αδιέξοδο, όπως έκαναν και στο παρελθόν» -και υπογραμμίζοντας, από ύψους ανωτάτου άρχοντος υπεράνω πάσης υποψίας και ψόγου, ότι «δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μας διχάσει».
Μηδέ του εαυτού του εξαιρουμένου; Πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, το πρωί της Τετάρτης, η κυβερνητικής εκπρόσωπος κ. Πελώνη εξηγούσε στον Σκάι τι ακριβώς εννοεί ο κ. Μητσοτάκης αυτοπροβαλλόμενος ως εγγυητής της ενότητας «έθνους και λαού»: Ποιος υποδαυλίζει της κοινωνική ένταση; Ο κ. Τσίπρας. Ποιο κόμμα συμπεριφέρεται σαν κόμμα του 3%, με συνθήματα που παραπέμπουν στο 2008 και το 2011; Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ποιος στοιχηματίζει στην ένταση «επειδή δεν έχει βρει αντιπολιτευτικό αφήγημα»; Ο κ. Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και οι «νεο-αγανακτισμένοι», τους οποίους φτιάχνει η αξιωματική αντιπολίτευση στις πλατείες εν μέσω πανδημίας, υπονομεύοντας έτσι τη δημόσια υγεία, εργαλειοποιώντας την ένταση, υποδαυλίζοντας την κοινωνική έκρηξη.
Το επόμενο διάγγελμα του κ. Μητσοτάκη σε αυτή τη γραμμή θα κινηθεί. Για τρεις λόγους. Για να αλλάξει την ατζέντα μετά την παταγώδη αποτυχία του πολύμηνου λοκντάουν στη δημόσια υγεία και στην εθνική οικονομία. Για να συσπειρώσει το μέγιστο δυνατό του συντηρητικού πυρήνα της κοινωνίας, να ανακόψει τη διασπορά ψήφων, τις διαθέσεις τιμωρητικής ψήφου που πάντα παρατηρούνται. Τέλος, για να κρατήσει ψηλά την ένταση της αντιπαράθεσης μέχρι -ει δυνατόν- τις πρόωρες εκλογές, που έχουν καταλάβει κεντρική θέση στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς μόλις άρχισε να γίνεται αισθητή η φθορά εξαιτίας των αποτυχιών παντού -και πλέον και σε επικοινωνιακό επίπεδο.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη άντεξε να μετατρέψει σε αρένα την κεντρική πλατεία στην Αγία Παρασκευή, την πλατεία του Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη, την πλατεία Μερκούρη στα Πετράλωνα. Στην πλατεία της Νέας Σμύρνης έφτασε στο σημείο καμπής, στην ορατή επιβεβαίωση της αναντίστρεπτης φθοράς, της κατιούσας από πλατεία σε πλατεία.
Το επόμενο διάγγελμα του κ. Μητσοτάκη έτσι θα κινηθεί ως προς την ουσία. Ως προς τη ρητορεία, οι διαθέσεις του θα φανούν από το αν η διχαστική επιλογή θα υπηρετηθεί σε τόνους χαμηλούς ή, αντίθετα, σε τόνους συγκρουσιακούς.
Η αβεβαιότητα στο πρόσφατο διάγγελμά του προδίδει προβληματισμό. Ποια είναι τα όρια, που όταν τα υπερβεί η βίαιη καταστολή, το πληρώνει η κυβέρνηση; Αυτό το μήνυμα εξέπεμψε η πλατεία της Νέας Σμύρνης.
Αν διερωτάστε πώς το εξέλαβε ο κ. Μητσοτάκης, απαντά η πληροφορία που μας έφτασε «επί του πιεστηρίου». Επέμβαση της αστυνομίας στην κατάληψη του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που είχε γνωστοποιηθεί ότι θα τερματιζόταν σήμερα. Οι δρόμοι γύρω από το πανεπιστήμιο έχουν αποκλειστεί. Χρήση δακρυγόνων, μαζικές προσαγωγές φοιτητών, 16 συλληφθέντες. Ήδη κάνουν τον γύρο του διαδικτύου βίντεο που δείχνουν τα ΜΑΤ να κυνηγούν φοιτητές μέσα στο πανεπιστημιακό campus ρίχνοντας χημικά. Μαζί με τα βίντεο από την πλατεία της Νέας Σμύρνης.