Εχουμε πια καταλάβει ότι η παραδοξότητα είναι το σήμα κατατεθέν αυτής της κυβέρνησης. Αλλά αυτό που συνέβη την Τετάρτη απέδειξε ότι ο «ανέμελος» ταξιδιάρης πρωθυπουργός μας μπορεί τελικά να ανεβάζει συνεχώς τον πήχυ και να ξεπερνά τον εαυτό του.
Την ημέρα που όλοι ανέμεναν -όπως και έγινε τελικά- ότι τα κρούσματα θα ξεπεράσουν τις 3.000 και οι διασωληνωμένοι κατά πολύ τους 600, ο κύριος Μητσοτάκης ανακοίνωνε ότι θα... ανακοινώσει χαλάρωση του λοκντάουν. Ντύθηκε μάλιστα και επιδημιολόγος και προέβλεψε υποχώρηση των κρουσμάτων μέσα στην επόμενη εβδομάδα ή δεκαήμερο.
Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς από πού μπορεί να αντλεί την αισιοδοξία του για μια τέτοια πρόβλεψη. Οχι πάντως από εισηγήσεις επιστημόνων. Μια πρόβλεψη που ήταν τόσο άκαιρη, που ακόμα και τα «πετσωμένα» σάιτ, που την είχαν κάνει πανηγυρικό πρωτοσέλιδο για κάποιες ώρες, έσπευσαν να την θάψουν, όταν εκδόθηκε ο θλιβερός ημερήσιος απολογισμός του ΕΟΔΥ.
Είναι επίσης αστείο να ιχυρίζεται πάνω στην κορύφωση της πανδημίας ότι θα καταργήσει τα περιβόητα «έξυπνα μέτρα», τα οποία όπως είπε βοήθησαν στο να μην είμαστε ακόμα χειρότερα. Αρα τώρα που θα τα καταργήσει θα πάμε χειρότερα ή καλύτερα; Ή μήπως κατάλαβε ότι δεν ήταν τόσο έξυπνα, αλλά απλώς αλλόκοτα. Δεν είναι βεβαίως η πρώτη φορά που αυτοαναιρείται. Αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα αν οι αυτοαναιρέσεις αφορούσαν μόνο το timeline του στα κοινωνικά δίκτυα, όπου άλλωστε μπορεί να σβήνει τόσο τα σχόλια των χρηστών, όσο και δικές του παλιότερες ακατανόητες προβλέψεις. Και να αγοράζει likes από τα βάθη της Αφρικής.
Είναι όμως πρόβλημα, γιατί παραμένει πρωθυπουργός. Ή καλύτερα επικεφαλής ενός λουδοβίκειου, υπερσυγκεντρωτικού, αδιαφανούς και αυταρχικού κύκλου ψευδο-«αρίστων» χωρίς καμιά συναίσθηση της πραγματικότητας. Μέρα με τη μέρα αποκαλύπτεται ότι δεν είναι απλώς ανέμελος, αλλά κυρίως ανεύθυνος. Οπως ανεύθυνη ήταν η γραμμή της κυβέρνησης, που χαρακτήριζε «πεταμένα εκατομμύρια» τη δημιουργία περισσότερων ΜΕΘ. Οπως ανεύθυνο είναι να προσπαθεί μονίμως να βρει αλλού ενόχους, αποποιούμενος την οποιαδήποτε δική του ευθύνη.
Η ανάγκη για ένα δημοκρατικό ευρύτερο μέτωπο δεν περιορίζεται, λοιπόν, μόνο στην αντιμετώπιση της πρωτοφανούς αστυνομοκρατίας. Επεκτείνεται και στην ανάγκη για τη δημιουργία ενός μετώπου προστασίας της ζωής. Ενίσχυσης της δημόσιας υγείας. Απάντησης στην ανευθυνότητα.
Προτάσεις υπάρχουν. Αυτοί που τις διαθέτουν, έχουν υποχρέωση όχι απλώς να τΙς κάνουν γνωστές, αλλά και να αναζητήσουν τρόπους για τη γρήγορη υλοποίησή τους.