Την Κυριακή 11 Απριλίου διεξήχθηκαν προεδρικές και βουλευτικές εκλογές στο Περού, σε κλίμα αβεβαιότητας και κυρίως βαθειάς κρίσης του πολιτικού συστήματος, που πρωτίστως οφείλεται στη συνεχιζόμενη διεύρυνση των ήδη μεγάλων ανισοτήτων, αλλά και στη διαχρονική διαφθορά των ελίτ και στην ταξική διαχείριση της πανδημίας, που έπληξε βαριά τους φτωχούς ανθρώπους. Όμως, ο απόηχος των μαζικών κινητοποιήσεων (κυρίως της νεολαίας) κατά της διαφθοράς, με κεντρικό αίτημα την παραίτηση γι’ αυτό το λόγο του -τώρα πια- πρώην προέδρου, καθώς και η άγρια καταστολή τον περασμένο Νοέμβρη, δεν έχει εξασθενήσει ακόμα.
Το κατακερματισμένο πολιτικό σύστημα εκφράζεται με 18(!) υποψήφιους/-ες προέδρους-ίνες και σε όλες τις δημοσκοπήσεις κανένας/καμία δεν υπερβαίνει το 16%. Τα οριστικά αποτελέσματα θα ανακοινωθούν την πρώτη βδομάδα του Μάη. Όμως προσωρινά αποτελέσματα με βάση το 70% καταμετρημένων ψηφοδελτίων, επεφύλαξαν μια μεγάλη έκπληξη. Πρώτος με 19% είναι ένας άσημος δάσκαλος σε αγροτική περιοχή, που δουλεύει και σαν αγρότης για να τα βγάλει πέρα, ο Πέδρο Καστίγιο, υποψήφιος της ριζοσπαστικής Αριστεράς, με το ψηφοδέλτιο «Ελεύθερο Περού». Ο Καστίγιο αναδείχτηκε ως συνδικαλιστής στη μεγάλη απεργία των δασκάλων το 2017. Ακολουθεί η Φουτζιμόρι (κόρη του γνωστού πρώην προέδρου) με 13% και την ακολουθούν ένας δεξιός και ένας ακροδεξιός.
Τέλος, η ταξική και συνάμα χωροταξική διάσταση της ψήφου είναι σαφής, τόσο όσο και οι ανισότητες στο Περού.