«Το μισό κόμμα θέλει να διεκδικήσει την ηγεσία της παράταξης», επισήμανε ο γραμματέας του ΚΙΝΑΛ Μανόλης Χριστοδουλάκης, σε πρόσφατη συνέντευξή του για τα τεκταινόμενα στο κόμμα. Άλλωστε, το προσεχές φθινόπωρο ανοίγουν οι διαδικασίες για την εκλογή νέου αρχηγού, της οποίας θα ακολουθήσει το συνέδριο, σύμφωνα με το καταστατικό και τις σχετικές αποφάσεις του πολιτικού συμβουλίου.
Από το «δεν χαρίζεται, δεν κληρονομείται, ούτε τεμαχίζεται»
Έχουν ήδη περάσει 25 και πλέον χρόνια από τότε του ο Ανδρέας Παπανδρέου δήλωνε «το ΠΑΣΟΚ δεν χαρίζεται, δεν κληρονομείται, ούτε τεμαχίζεται σε τιμάρια». Έκτοτε, ο Κώστας Σημίτης, στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου «εκσυγχρονισμού», μετέτρεψε το ΠΑΣΟΚ σε σοσιαλφιλελεύθερο και εξακολουθεί να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα, «χαρίζοντας» στελέχη – υπουργούς καθώς και πολιτική στήριξη και «κυβερνητική τεχνογνωσία» στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ο Γιώργος Παπανδρέου κληρονομεί το κόμμα…. ετεροχρονισμένα, το 2004 και ανετράπη από την εξουσία το 2011. «Τρεις γυναίκες έφαγαν τον αδελφό μου», δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ο Νίκος Παπανδρέου, αναφερόμενος στις κυρίες Μιλένα Αποστολάκη, Εύα Καϊλή και Χαρά Κεφαλίδου. Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής μάλιστα, επιβεβαίωσε ότι ο Βενιζέλος του ζήτησε να συμμετάσχει στην ανατροπή, προκειμένου εκείνος να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έγινε, πράγματι, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και στις εκλογές του 2012 κατάφερε να το συρρικνώσει. Συγκυβέρνησε μνημονιακά με τον Σαμαρά, οπότε το ΠΑΣΟΚ κατρακύλησε σε μονοψήφιο ποσοστό και κατόπιν τεμαχίστηκε σε τιμάρια… Ο Ε. Βενιζέλος δημιουργεί τον «Κύκλο Ιδεών» και η Άννα Διαμαντοπούλου το «Δίκτυο» ως δεξαμενές σκέψης στην υπηρεσία της ελίτ. Και οι δυο θεωρούν τον εαυτό τους «εφεδρεία» στα σχέδια Μητσοτάκη. Στη δεύτερη μάλιστα, χορηγήθηκε το «χρίσμα» της υποψήφιας για τον ΟΟΣΑ, ωστόσο η προσπάθειά της δεν τελεσφόρησε.
Η Φώφη Γεννηματά ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με τον υψηλό στόχο να το επαναφέρει σε τροχιά εξουσίας. Όμως, τόσο τον Σεπτέμβριο του 2015 όσο και τον Ιούλιο του 2019, δεν τα κατάφερε. Πλέον, το Κίνημα Αλλαγής, ως ελάσσων αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, συμπιέζεται αφόρητα ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η αμυντική στρατηγική της ηγεσίας περί «ενότητας και αυτονομίας» έχει ήδη εξαντληθεί, όπως επίσης και η περιπλάνηση στα λεκτικά σχήματα, μεσαίος χώρος, κέντρο, σοσιαλδημοκρατία και κεντροαριστερά, κάτω από το βάρος των πολλών προσωπικών στρατηγικών, που διαπιστώνει και ο γραμματέας του κόμματος. Ακόμη και η διατύπωση (ελιγμός;) της πρότασης περί «προοδευτικής διακυβέρνησης» εγκαταλείπεται σταδιακά. Στο δρόμο για το επόμενο συνέδριο, θα επιχειρηθεί να εμφανιστεί ότι το κόμμα είναι «αντιδεξιό», προκειμένου να ανατραπεί η εντύπωση ότι είναι δεκανίκι της δεξιάς.
Διεκδικητές
Πάντως, έχει ενδιαφέρον ότι ο Γ. Παπανδρέου δηλώνει «παρών» στις εξελίξεις, ενώ παράλληλα επιχειρεί να εξωραΐσει τη θητεία του ως πρωθυπουργός. Στην κατεύθυνση αυτή, την περασμένη εβδομάδα, ο στενός του συνεργάτης Μιχάλης Καρχιμάκης, ζήτησε «να μάθει ο λαός την αλήθεια για τη διακυβέρνηση Παπανδρέου και την ανατροπή του».
Ο ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης, γραμματέας του ΠΑΣΟΚ επί προεδρίας Βενιζέλου, κινείται προσεκτικά εστιάζοντας με τις τοποθετήσεις του στα θέματα της Ε.Ε., της πανδημίας και της οικονομίας.
Επίσης, σε χαμηλούς τόνους κινούνται, προς το παρόν, ο Χάρης Καστανίδης, ο Παύλος Γερουλάνος καθώς, εσχάτως, και ο Μιχάλης Κατρίνης.
Ο Α. Λοβέρδος, με όχημα τη «Δυναμική Κοινωνία», ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες, ατύπως αλλά ξεκάθαρα, την υποψηφιότητά του για την ηγεσία. Η πρόεδρος του κόμματος σχολίασε με νόημα, πως «όποιος φέρνει σε δεύτερη μοίρα την προοπτική της παράταξης και συναρτά τις εξελίξεις μοναχά με τον εαυτό του, δεν προσφέρει υπηρεσίες».
Παρ’ όλο που η Φώφη Γεννηματά δηλώνει πως «εγώ αισθάνομαι ότι στο κόμμα μου με αγαπούν», πολλά στελέχη- από όλες τις πλευρές του κόμματος - κάνουν λόγο για έλλειψη στρατηγικής και υπογραμμίζουν ότι το «μια στο καρφί και μια στο πέταλο» δεν ανταποκρίνεται ούτε σε μια στοιχειώδη τακτική, καθώς είναι αναγκαίο το κόμμα να καταστεί φερέγγυος και αξιόπιστος συνομιλητής, ενόψει των κρίσιμων εξελίξεων για την κοινωνία και την οικονομία. Ωστόσο, «μια ισχυρή ένδειξη για το κλίμα που θα διαμορφωθεί στο κόμμα, θα αποτελέσει η στάση της ηγεσίας, αφενός, στο μέτωπο των εργασιακών θεμάτων - με αιχμή τον «περίεργο» ρόλο του Γ. Παναγόπουλου στη ΓΣΕΕ και, αφετέρου, στο ζήτημα του Ταμείου Ανάκαμψης».