Ασφαλώς, τα όσα κατήγγειλε ο δημοσιογράφους Κ. Βαξεβάνης έχουν σοβαρή αστυνομική πτυχή, που επιτέλους και ύστερα από το κραυγαλέο του πράγματος, άρχισε να ερευνάται και από τις δικαστικές και διωκτικές αρχές και ήδη έχουμε τις πρώτες συνέπειες με την άσκηση δίωξης εναντίον του τηλεπαρουσιαστή Μ. Φουρθιώτη. Η δημοσιοποίηση των απειλών ήταν στοιχειώδης προφύλαξη και πολύ σωστή άμυνα. Με νεκρό ήδη ένα δημοσιογράφο, απειλούμενο ευθέως έναν άλλο και προπηλακιζόμενους ακόμη πολλούς δεν μπορεί κανείς να μην αναζητά βαθύτερες αιτίες που διαμορφώνουν το υπάρχον εχθρικό κλίμα προς τους δημοσιογράφους, γενικώς.
Ειδικά όμως, διότι αυτό έχει τεθεί με οξύτητα τώρα, αφορά την αποκαλυπτική δημοσιογραφία η οποία, παρά και τα δικά της ζητήματα δεοντολογίας, που συχνά δημιουργεί η ίδια, ωστόσο ερευνά θέματα που επηρεάζουν τα δικαιώματα και τη ζωή των πολιτών ή καταπατούν την ισότητα των πολιτών έναντι του νόμου και ως εκ τούτου ενοχλούν την εξουσία. Όχι, δε, μόνο την πολιτική αλλά και άλλες. Θίγει συμφέροντα ή αποκαλύπτει εγκληματικά κυκλώματα και τις διασυνδέσεις τους και αυτό οδηγεί, όπως στην περίπτωση του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ, στην εκτέλεση συμβολαίων.
Από δίψα δημοσιότητας, ελαφρότητα ή και άλλα ακόμη κίνητρα που δεν γνωρίζουμε, διάφορα πρόσωπα των μίντια που ξαφνικά αποκτούν εκ του μηδενός ισχύ, έχουν στενές σχέσεις με πολιτικά πρόσωπα, μάλιστα κατά προτίμηση με όσα είναι κοντά στην καρδιά της εξουσίας. Εξ αυτού αποκτούν δύναμη με την οποία μπορούν ακόμη και να εκβιάζουν.
Αυτό το φαινόμενο όμως συνυπάρχει και με την πολιτική απαξίωσης της εργασίας των δημοσιογράφων και του ρόλου του Τύπου στη Δημοκρατία που οφείλει να ελέγχει την εξουσία κάθε μορφής. Με συναίνεση και σεβασμό, βέβαια, αυτού του ρόλου του και όχι λόγω της πλεονεκτικής θέσης του υπερβολή ή και κατάχρηση. Η κυβέρνηση της ΝΔ, δυστυχώς έχει κάνει πολιτική της την απαξίωση του Τύπου με διακρίσεις, μέτρα και παραλείψεις. Δεν περιορίζεται μόνο στον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, μέσω απαλλαγών και παροχών, αλλά και στη διαβολή όσων την επικρίνουν.
Στην περίπτωση του Κ. Βαξεβάνη υπάρχει, επιπλέον, μια συγκεκριμένη πολιτική διακρίσεων, η οποία υπερβαίνει τη γενική απαξιωτική στάση της που αναφέραμε πριν. Έναν ειδικό χειρισμό που αγγίζει το όριο της στοχοποίησης επειδή ενοχλεί πολιτικά η αποκαλυπτική δημοσιογραφία που ασκείται. Διότι ένα είδος βαρύτατα δυσμενούς διάκρισης είναι για μια εφημερίδα όταν κόβεται η διαφήμιση αυτή που προβλέπεται για όλο τον Τύπο. Αυτή η μεταχείριση σε παραμηχανισμούς και σκοτεινές εξουσίες – αυτό ακριβώς διερευνά τώρα η Αστυνομία – εκλαμβάνεται, όπως εικάζεται, σαν περιθώριο για απειλές ή ίσως ακόμη περισσότερο. Το νέο στοιχείο στη χώρα, μετά τη δολοφονία του Γ. Καραϊβάζ, είναι ότι και αυτή η εκδοχή έχει μπει δυστυχώς στην πραγματικότητά μας. Οφείλουμε όλοι να αντιδράσουμε έγκαιρα.