Φωτογραφία: Νικόλας Κοκοβλής
Η μητέρα των μαχών ξεκίνησε. Χιλιάδες πολίτες βρέθηκαν στους δρόμους, με αίτημα το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη να μη φτάσει στη Βουλή. Το νομοσχέδιο, όμως, δεν κατάφερε να ενώσει τα σωματεία και τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς. Έτσι την Παρασκευή πραγματοποιήθηκαν τρεις διαφορετικές συγκεντρώσεις.
Το ΠΑΜΕ πραγματοποίησε συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Σε αυτή συμμετείχαν συνδικαλιστικές οργανώσεις, σωματεία γυναικών και η κομμουνιστική νεολαία. Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ ήταν η πιο μαζική και η οργάνωση απέδειξε ότι συνεχίζει να ασκεί σημαντική επιρροή στο εργατικό κίνημα. Στη συγκέντρωση απηύθυναν χαιρετισμούς στελέχη του ΚΚΕ, που αναδείχθηκαν μέσα από το ΠΑΜΕ. Το παρών έδωσε και ο Δημήτρης Κουτσούμπας.
Λίγα χιλιόμετρα από το Σύνταγμα, στην πλατεία Κλαυθμώνος, είχε συγκέντρωση η ΑΔΕΔΥ και το ΕΚΑ. Η πλατεία Κλαυθμώνος συγκέντρωσε ένα πιο ετερογενές πλήθος, αποτελούμενο από σωματεία εργαζομένων, ανένταχτους φοιτητικούς συλλόγους, συλλογικότητες από τον αντιεξουσιαστικό χώρο και πολιτικές αντιπροσωπείες. Το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ ηγήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας, έχοντας στο πλευρό του τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, την Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και άλλα στελέχη. Το μπλοκ του ΜΕΡΑ 25 ηγήθηκε ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΝΑΡ και άλλες πρωτοβουλίες και πολιτικές οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς πραγματοποίησαν συγκέντρωση στα Προπύλαια. Η πιο μαζική στιγμή των κινητοποιήσεων ήταν όταν οι τρεις συγκεντρώσεις συναντήθηκαν στην πλατεία Συντάγματος. Τότε σχηματίστηκε μια μεγάλη πορεία, που εκτεινόταν μέχρι τη Σταδίου.
Το νομοσχέδιο συνιστά καίριο πλήγμα για τον κόσμο της εργασίας. Επιτίθεται στα λιγοστά δικαιώματα των εργαζομένων που έμειναν αλώβητα στο πέρασμα των μνημονίων. Το οκτάωρο είναι ο πρώτος στόχος. «Πρόκειται για κατάργηση του οκταώρου. Μιλάμε για 350 ώρες εργασίας επιπλέον, εκ των οποίων οι 200 είναι απλήρωτες και 150 πληρωμένες», σχολιάζει ο Αλέκος Περράκης, πρόεδρος του ΣΕΤΗΠ.
Εισάγει σειρά μέτρων, τα οποία πρόκειται να αλλάξουν τις διαδικασίες των σωματείων, όπως η ηλεκτρονική ψηφοφορία. Η ηλεκτρονική ψηφοφορία θα δυσκολέψει την προκήρυξη απεργίας και τα σωματεία δεν θα είναι σε θέση να διασφαλίσουν ότι η διαδικασία είναι αδιάβλητη. «Μέχρι τώρα ήταν απαραίτητη η φυσική παρουσία του εργαζομένου για να παρέμβει σε οποιαδήποτε διαδικασία του σωματείου. Μπορεί στον ίδιο χώρο που καλείται ο εργαζόμενος να ψηφίσει να βρίσκεται ο εργοδότης ή ο προϊστάμενος. Η φυσική παρουσία ήταν η ελάχιστη εγγύηση ότι ο εργαζόμενος είναι ελεύθερος να εκφράσει τη γνώμη του και να ψηφίσει, σύμφωνα με τη βούλησή του», τονίζει ο Αλέκος Περράκης.
Συνδικαλιστικές πρακτικές, όπως οι καταλήψεις, η παρεμπόδιση των εργαζομένων στο να προσέλθουν στις θέσεις εργασίας τους, θα μετατραπούν σε αδίκημα. «Εμείς σαν συνδικάτο είχαμε κάνει πολλές απεργιακές φρουρές έξω από τα κτίρια τραπεζών, ιδίως μετά από απολύσεις εργαζομένων», επισημαίνει η Βασιλική Χριστοπούλου, πρόεδρος του Συλλόγου Δανειζόμενου Προσωπικού στον τραπεζικό τομέα και εξηγεί ότι η χρήση των συγκεκριμένων πρακτικών είναι απαραίτητη, λόγω των πιέσεων που δέχονται οι εργαζόμενοι: «Έπαιρναν τους εργολαβικούς από το χέρι, κυριολεκτικά το λέω, και τους έβαζαν μέσα στην τράπεζα για να εργαστούν!».
Τα σωματεία καταγγέλλουν ότι με το ψηφιακό μητρώο επιχειρείται το φακέλωμα των συνδικαλιστών, σε μια περίοδο που η στοχοποίησή τους από την εργοδοσία είναι όλο και πιο συχνό φαινόμενο. «Εμένα προσωπικά λόγω των απεργιακών κινητοποιήσεων, λίγο πριν το ξέσπασμα της πανδημίας, και των παρεμβάσεων που έγιναν από πλευράς μου μετά τα αλλεπάλληλα κρούσματα σε ενοικιαζόμενους εργαζόμενους στο κτήριο της Εθνικής που εργαζόμουν, με μετέθεσαν μακριά από εργαζόμενους που εκπροσωπεί το Σωματείο», λέει η Βασιλική Χριστοπούλου.
«Αριθμούμε πάρα πολλούς υγειονομικούς που διώχθηκαν. Τον πρόεδρο της ΟΕΝΓΕ, της ΕΝΙΘ, της προέδρου νοσοκομείων Γιαννιτσών και Έδεσσας. Πρόσφατα τον κ. Σιούλη από το ΑΧΕΠΑ, ο οποίος είναι και διοικητικό μέλος της ΕΝΙΘ», επισημαίνει η Βάσω Βαφειάδου, μέλος του γενικού συμβουλίου της ΠΟΕΔΗΝ και του σωματείου εργαζομένων του νοσοκομείου Παπαγεωργίου. Τέτοιες συμπεριφορές καταγγέλλει και ο Αλέκος Περράκης ότι έχουν υποστεί και μέλη του δικού του συνδικάτου.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, όμως, και τα σωματεία μπαίνουν στη μητέρα των μαχών αποδυναμωμένα. Η πανδημία δεν αντέστρεψε τη συρρίκνωση της επιρροής τους, που παρατηρείται εδώ και δεκαετίες. Εξαίρεση αποτελεί το ΣΕΗ και τα συνδικαλιστικά όργανα των υγειονομικών, τα οποία κατά τη διάρκεια της πανδημίας έγιναν πιο διεκδικητικά. Όσο, λοιπόν, θα δίνουν τη μάχη ενάντια στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με τους εργαζόμενους.
«Το πρώτο που θα πρέπει να γίνει είναι να αλλάξει ο λόγος τους, ώστε οι άνθρωποι που δεν συνδικαλίζονται να καταλάβουν τι σημαίνει συλλογική σύμβαση. Νομίζω ότι χρειάζονται πραγματικά επιχειρήματα, που να είναι ίσως περισσότερο επιστημονικά», λέει ο Γιάννης Σώζος, μέλος του συνδικάτου Επισιτισμού – Τουρισμού.
«Πρέπει να μιλάμε με όρους κοινωνικούς, ανθρώπινους, να μιλάμε στον εργαζόμενο και να καταλαβαίνει τι λέμε. Να αφουγκραστούμε τα προβλήματα του, να τα επικοινωνήσουμε», τονίζει η Βάσω Βαφειάδου.
Την ερχόμενη περίοδο τα συνδικάτα θα κλιμακώσουν τις δράσεις τους. Θα συνεχίσουν να ενημερώνουν τα μέλη τους και είναι πιθανό να δούμε και νέες απεργιακές κινητοποιήσεις. Μένει να φανεί αν θα καταφέρουν να βάλουν σε νέες βάσεις τους σχέσεις τους με τους εργαζόμενους.