Φωτογραφία: Νικόλας Κοκοβλής
Άγνωστο αν ήταν εξ επιφοιτήσεως –ήτοι από μια έκλαμψη εσωτερικού μεγαλείου– ή καθ’ υπόδειξη των επικοινωνιολόγων που περιστοιχίζουν την εικόνα του, που ο Κυρ. Μητσοτάκης αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας την έγνοια του για την εργατική τάξη.
Μάλλον βέβαιο πρέπει να θεωρείται ότι το μήνυμα που εξέπεμψε διαδικτυακά την περασμένη Τρίτη για την Εργατική Πρωτομαγιά υπαγορεύτηκε από την ανησυχία του μπροστά στο κύμα αγανάκτησης και οργανωμένης αντίστασης, που θα σηκωθεί με τη δημοσιοποίηση του νομοσχεδίου του υπουργού Απασχόλησης για τα εργασιακά, αύριο μεθαύριο.
Δεν είναι μόνο η δηλωμένη αντίθεση του συνόλου της δημοκρατικής αντιπολίτευσης στο νομοσχέδιο. Δεν είναι μόνο το δυναμικό άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στους εργαζόμενους για ένα ισχυρό μέτωπο αντίστασης στις αντεργατικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, η αναφορά του Αλέξη Τσίπρα στη «μητέρα όλων των μαχών», η πρόσκληση που απηύθυνε πρόσφατα σε συνδικαλιστές απ’ όλη τη χώρα «να πάρουμε θέσεις μάχης» ως απάντηση «στον πόλεμο που η κυβέρνηση, με το νομοσχέδιο για τα εργασιακά, κηρύσσει ουσιαστικά στον κόσμο της εργασίας».
Είναι επίσης η εκφρασμένη αντίθεση ακόμη και της ΔΑΚΕ Ιδιωτικού Τομέα στην κατάργηση του οκτάωρου και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η αντίθεση των συνδικαλιστών που πρόσκεινται στη ΝΔ στους «σχεδιασμούς Χατζηδάκη» για «περιορισμό στη δυνατότητα προκήρυξης απεργιών», οι ενστάσεις τους αναφορικά με την επιλογή «να δρομολογούνται οι ρυθμίσεις για τα εργασιακά εν μέσω πανδημίας».
Είναι τα ευρήματα πρόσφατης έρευνας της ΓΣΕΕ, σύμφωνα με τα οποία το 52% των μισθωτών εργάζεται παραπάνω από το κανονικό, ότι το 40% δεν αμείβεται για τις υπερωρίες του, ότι το 73% των εργαζομένων απαιτούν να πληρώνονται τις υπερωρίες τους και όχι να παίρνουν άδεια ή ρεπό, όπως σχεδιάζει να νομοθετήσει η κυβέρνηση.
Η σπουδή του Κυρ. Μητσοτάκη να διαμηνύσει ότι τιμά «την Εργατική Πρωτομαγιά με πράξεις» θα ήταν απλά υποκριτική, αν δεν άγγιζε τα όρια της ιεροσυλίας. Η εργασία και τα δικαιώματά της δεν τον ενδιαφέρουν παρά μόνο στοn βαθμό που η περιστολή τους μπορεί να δελεάσει πολυεθνικούς επενδυτές μεγάλου εκτοπίσματος, με ένα διπλό στόχο: να αποσωληνωθεί το ταχύτερο μια οικονομία που έχει ξαναπέσει σε κώμα, εξαιτίας της παταγώδους αποτυχίας της κυβέρνησής του στην αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, και να εξασφαλιστεί έτσι στο διηνεκές η νομή της εξουσίας από το μπλοκ συμφερόντων το οποίο υπηρετεί.
Ο πρωθυπουργός και το μονοπώλιο της μαζικής ενημέρωσης πίσω από αυτόν είτε δεν αντιλαμβάνονται, είτε ηθελημένα αγνοούν το νέο πλαίσιο στη σχέση κεφαλαίου – εργασίας που τελεί υπό διαμόρφωση στις μητροπόλεις του καπιταλισμού, προκειμένου να επιτύχει τη νέα μετάλλαξη, που ίσως του επιτρέψει και αυτή τη φορά να αποφύγει τα χειρότερα.
Δεν αντιλαμβάνονται ή ηθελημένα αγνοούν ότι διεθνώς κερδίζει θέσεις η άποψη ότι η απάντηση στην ύφεση και τον αποπληθωρισμό δεν είναι η συμπίεση του εργατικού κόστους, οι οικονομίες εντάσεως εργασίας. Είναι η καινοτομία.
Που και αυτή, όπως έχουν αποδείξει αξιόπιστες επιστημονικές μελέτες, υπονομεύεται από μια τάση εγγενή στο μεγάλο κεφάλαιο: μια εταιρεία επικεντρωμένη αρχικά στην καινοτομία, μόλις επιτύχει να καθιερώσει το καινοτόμο προϊόν της ανακαλύπτει ότι η διαπλοκή με το πολιτικό σύστημα της έρχεται φθηνότερη για να επικρατήσει των ανταγωνιστών της από το να δαπανά στην καινοτομία. «Το Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Ερευνών (NBER) έχει βρει ότι όσο περισσότερες πολιτικές διασυνδέσεις έχει μια εταιρεία, τόσο λιγότερο καινοτομεί […] Στις ΗΠΑ, από τις αρχές του 21ου αι. ο ανταγωνισμός αποδυναμώθηκε δραματικά, ενώ εκτοξεύθηκαν στα ύψη οι δαπάνες για πολιτικό λόμπινγκ…».1
Αυτό το σχήμα διαπλοκής πολιτικής εξουσίας και οικονομικής ισχύος υπηρετεί, καθ’ υπαγόρευση της τελευταίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το ίδιο με εκείνο που στις Ηνωμένες Πολιτείες ευθύνεται για το γεγονός ότι στην πανδημία έχασαν τις θέσεις εργασίας και τις δουλειές τους 25 εκατομμύρια Αμερικανοί της εργατικής τάξης και των μεσοστρωμάτων, ενώ την ίδια ώρα η καθαρή αξία της περιουσίας 650 δισεκατομμυριούχων αυξανόταν πάνω 1 τρισ. δολάρια. Στη μητρόπολη του καπιταλισμού θεωρείται ξεπερασμένο θέμα αυτοσυντήρησης…
«Όταν δεν κατανοείς ότι οι καιροί αλλάζουν, απλά συνεχίζεις να ζεις στον παλιό κόσμο και να υπερασπίζεσαι με πάθος τις αξίες του. Εν προκειμένω, τα κέρδη των μεγάλων πολυεθνικών».
Είναι η καταληκτική φράση της ανάρτησης του Αλέξη Τσίπρα στο διαδίκτυο –μετά τη γνωστοποίηση ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν εξετάζει τρόπους για την απελευθέρωση της πατέντας των εμβολίων— στην οποία ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία εγκαλεί τον πρωθυπουργό για τη χλευαστική αντιμετώπιση της πρότασής του να αναλάβει ο κ. Μητσοτάκης ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για την άρση της πατέντας στα εμβόλια.
Ισχύει μέχρι κεραίας και για την απαξωτική μεταχείριση της μισθωτής εργασίας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης «πιάστηκε αδιάβαστος» στην περίπτωση της άρσης της πατέντας των εμβολίων. Όταν θα ξεσπάσει οργανωμένα η αγανάκτηση για την κατάργηση του οκταώρου, για τις μη αμειβόμενες υπερωρίες, για την εργοδοτική ασυδοσία στις απολύσεις, για την εκ βάθρων αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, με την οποία ουσιαστικά ακυρώνεται το δικαίωμα στην απεργία, για την σταδιακή κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, ξεκινώντας από κλάδους όπως αποθήκες, logistics, κέντρα δεδομένων, εξωσχολικές δράσεις, μηχανογράφηση, εξετάσεις για την έκδοση διπλωμάτων κ.λπ., θα συμβεί το ίδιο. Θα «πιαστεί αδιάβαστος» ξανά.
Θέμα χρόνου πότε θα γίνει ολοφάνερο αυτό που έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει:
Η ανησυχία του ότι μπορεί «να πάει αδιάβαστος» στις κάλπες.
Σημείωση:
1. «Πρόοδος είναι η δικαιοσύνη, η ισότητα, η διαφορετικότητα…», Κώστας Καλλίτσης, «Η Καθημερινή της Κυριακής» 2 Μαΐου 2021.