Προφανώς και κανείς στις τάξεις της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) δεν έχει την ψευδαίσθηση ότι το κόμμα θα μπορούσε να εκλέξει δικό του καγκελάριο στις εκλογές του ερχόμενου Σεπτεμβρίου. Ετσι δεν χρειάστηκε, όπως έκαναν οι Πράσινοι, να εγκαταλείψουν τη λογική του «διδύμου», που θα τεθεί επικεφαλής της λίστας του κόμματος. Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι για την μια εκ των προέδρων του Ζανίν Βίσλερ και τον ως τώρα κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο Ντίτμαρ Μπαρτς οι προσδοκίες δεν θα είναι υψηλές. Η Die Linke θα πρέπει να βρει τον τρόπο να πείσει την κοινωνία, σε μια ιδιόμορφη περίοδο για τη χώρα, για την ορθότητα των θέσεων της και να μπορέσει έτσι να ξεκολλήσει από τα μονοψήφια ποσοστά, που της δίνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, συνήθως γύρω στο 7% με την τάση μάλιστα να είναι μάλλον πτωτική.
Το έργο αυτό δεν προβλέπεται καθόλου εύκολο και σε μεγάλο βαθμό θα εξαρτηθεί και από τη χημεία των δύο υποψηφίων, που όπως παρατηρούν ήδη τα γερμανικά ΜΜΕ δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικοί. Η 39χρονη Βίσλερ ανήκει στη θεωρούμενη αριστερή πτέρυγα του κόμματος και προέρχεται από τη Δύση. Εκφράζει σίγουρα ριζοσπαστικότερες θέσεις από εκείνες του 63χρονου Μπαρτς, ο οποίος αποκαλείται πραγματιστής, θεωρείται ως ένας από τους «στρατηγούς» του κόμματος και σίγουρα «μιλάει» περισσότερο στο μεγαλύτερης ηλικίας κοινό του κόμματος στην ανατολική πλευρά της χώρας. Είναι πάντως σίγουρα ένα από τα «πρόσωπα» του κόμματος ειδικά στην τηλεόραση.
Ο Μπαρτς θέλει να δει κάποια στιγμή το κόμμα του και μέσα σε ένα κυβερνητικό συνασπισμό σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Η Βίσλερ από τη μεριά της τόνισε ότι στόχος θα είναι να υπάρξει τον Σεπτέμβριο μια πλειοψηφία πέραν της Χριστιανοδημοκρατίας και της λοιπής δεξιάς, έτσι ώστε να μπορέσει να αλλάξει και η πολιτική ατζέντα. Και οι δύο μίλησαν για τις κοινωνικές ανισότητες, που συνεχώς διευρύνονται στη χώρα και για την ανάγκη ριζικών φορολογικών μεταρρυθμίσεων, που θα βάζουν στο στόχαστρο τον «χυδαίο, υπερβολικό πλούτο».
Το τελικό εκλογικό πρόγραμμα της Die Linke θα ψηφιστεί στο συνέδριο του κόμματος τον Ιούνιο. Μέχρι τότε ελπίζεται ότι το κόμμα θα έχει καταφέρει να ξεπεράσει εσωτερικές διαμάχες, που το πλήγωσαν συχνά στο παρελθόν, και να έχει βελτιώσει κάπως τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις, έτσι ώστε τα μέλη του να μπουν με λίγο πιο αισιόδοξη διάθεση στην τελική ευθεία της εκλογικής μάχης.