Η κυβέρνηση ανάρτησε και έθεσε σε δημόσια διαβούλευση το περιβόητο νομοσχέδιο για τα εργασιακά. Ο υπουργός Εργασίας επιχείρησε, παρουσιάζοντάς το, να ωραιοποιήσει την κατάσταση, αποφεύγοντας τα επίμαχα σημεία. Είπε, βέβαια, πως έλαβε σοβαρά υπόψη την κατάσταση που υπάρχει με την «αδήλωτη και μαύρη» εργασία και τις παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας. Το φάρμακο, όμως, που πρότεινε για τη θεραπεία, είναι εξίσου βλαβερό και χειρότερο μάλιστα απ’ αυτό που έδιναν μέχρι σήμερα. Ο κ. υπουργός, στη συνέχεια, είπε πως η κυβέρνηση δίνει δυνατότητες για ελεύθερο χρόνο στους εργαζόμενους για τις προσωπικές τους ασχολίες και τις εργασίες, όπως πχ το μάζεμα της ελιάς. Γιατί όχι, μετά τα πρωτοβρόχια, και για το μάζεμα των σαλιγκαριών;
Ο κ. Χατζηδάκης ζήλεψε τη δόξα του Λάσκαρη, υπουργού Εργασίας το 1976 της ΝΔ, που επιχείρησε να απαγορεύσει «τις πολιτικές απεργίες», λέγοντας πως η «ταξική πάλη» τελείωσε. Ο νόμος εκείνος ποτέ δεν εφαρμόστηκε στην πράξη, παρά τις διώξεις, τις απολύσεις και τις καταδίκες των συνδικαλιστών. Αυτός ο νόμος, ο 330, καταργήθηκε το 1983, τα πρώτα χρόνια της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, και αντικαταστάθηκε από τον νόμο 1264 που είχε χαρακτηριστεί και εμβληματικός, γιατί προστάτευε τη συνδικαλιστική δράση και τους συνδικαλιστές. Αυτό τον νόμο έρχεται σήμερα να καταργήσει ο κ. Χατζηδάκης και βέβαια και τη συνδικαλιστική ασυλία, γιατί τη θεωρεί προνόμιο. Ο ίδιος θέλει να ελέγχει μέχρι ασφυξίας το συνδικαλιστικό κίνημα, κάνοντας το άλμα με το ηλεκτρονικό μητρώο και την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Αλλά και αυτή η προσπάθεια θα φανεί ανώφελη, γιατί αργά ή γρήγορα οι εργαζόμενοι θα καταργήσουν τον νόμο στην πράξη.
Οι προθέσεις της κυβέρνησης, αν και απέφευγε επιμελώς να τις συζητήσει ουσιαστικά, έχουν αποκαλυφθεί και συνειδητοποιηθεί από τα συνδικάτα. Η ΑΔΕΔΥ, το ΕΚΑ και άλλες δευτεροβάθμιες οργανώσεις, καθώς και πρωτοβάθμια σωματεία –και αυτά που επηρεάζει το ΠΑΜΕ βέβαια– μετείχαν στις μεγάλες διαδηλώσεις της 6ης Μαΐου. Η κινητοποίηση αυτή, όσο και αν απέφυγαν τα ΜΜΕ να την προβάλουν, δεν πέρασε απαρατήρητη από την κυβέρνηση.
ΓΣΕΕ: συνεδριάσεις οργάνων για κινητοποιήσεις
Από την κινητοποίηση αυτή απουσίασε η ΓΣΕΕ. Μια απουσία που δεν πέρασε απαρατήρητη απ’ όσους παρακολουθούν τα συνδικαλιστικά πράγματα. Το γεγονός αυτό, ωστόσο, αλλά και η κρισιμότητα της κατάστασης, όπως τη συνειδητοποίησε ιδιαίτερα μετά τη συνάντησή της με τον κ. Χατζηδάκη, οδήγησε την ηγεσία της ΓΣΕΕ να αντιπαρατεθεί στο νομοσχέδιο. Σε δελτίο Τύπου ενημερώνει για «τις έντονες διαφωνίες της σχετικά με επίμαχες διατάξεις του εργασιακού νομοσχεδίου εξέφρασε η ΓΣΕΕ, σε τηλεδιάσκεψη στην οποία μετείχαν τα μέλη του προεδρείου της με τον υπουργό Εργασίας». Στη συνέχεια επισημαίνει ότι «το εργασιακό νομοσχέδιο, παρά τα όσα προσπαθεί να επικοινωνήσει η κυβέρνηση, δεν ρυθμίζει την αγορά εργασίας και δεν κινείται στην κατεύθυνση “προστασίας” της εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων. Αντιθέτως, εντείνει τις συνθήκες εργασιακής ζούγκλας».
Οι ρυθμίσεις του, σημειώνει, «θα αποτελέσουν κόλαφο για τον κόσμο της εργασίας». Τη στιγμή μάλιστα που «το ΣΕΠΕ μετατρέπεται σε ανεξάρτητη αρχή, αντί να το αναβαθμίσει, να το εμπλουτίσει και να το θωρακίσει».
Τέλος, κάνει γνωστό ότι την Τρίτη θα προχωρήσει σε συνέντευξη Τύπου και στη συνέχεια «θα συνεδριάσουν τα όργανα της συνομοσπονδίας για να πάρουν αποφάσεις για κινητοποιήσεις, με στόχο να αποσυρθούν διατάξεις και να υιοθετηθούν προτάσεις των συνδικάτων». Η συνομοσπονδία ανακοίνωσε επίσης ότι «θα καταθέσει και γραπτώς τις διαφωνίες της στο υπουργείο Εργασίας, τεκμηριώνοντας την ορθότητα των επιχειρημάτων της απέναντι σ’ ένα νομοσχέδιο που ήδη έχει προκαλέσει την αντίδραση του κόσμου της εργασίας».
Η ενότητα όρος για αγωνιστική συμμετοχή
Οι ανακοινώσεις αυτές της ΓΣΕΕ μπορεί να μην ικανοποίησαν ή να μην πείθουν λόγω της έως τώρα υποτονικής, τουλάχιστον, στάσης της τα συνδικαλιστικά στελέχη και πολύ περισσότερο τους απλούς εργαζόμενους. Εκτιμάται, όμως, ότι μπορεί ν’ αποτελέσουν το πρώτο βήμα για την πιο πλατιά ενότητα και επομένως συμμετοχή της ανώτερης συνδικαλιστικής οργάνωσης στις κινητοποιήσεις, που έτσι κι αλλιώς θα συνεχιστούν. Από τις κινητοποιήσεις αυτές θα κριθεί αν η κυβέρνηση θα προχωρήσει με την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία να ψηφίσει το νομοσχέδιο για να τελειώνει ή, αντίθετα, θα εξαναγκαστεί –για μια φορά ακόμη, όπως έκανε μέχρι τώρα– να αναζητήσει μια καλύτερη ευκαιρία. Η πιο πλατιά ενότητα, λοιπόν, και η μαζικότητα των κινητοποιήσεων είναι οι βασικές προϋποθέσεις για να μην περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης.
Η ενότητα και η κοινή συμπόρευση είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία. Δεν περιορίζεται μόνο στον χώρο της εργασίας, επεκτείνεται και στο επιστημονικό πεδίο με τους εργατολόγους – νομικούς, με τους γιατρούς υγιεινής της εργασίας, καθώς και με τους ανθρώπους της τέχνης, γιατί η απαξίωση της συνδικαλιστικής δράσης είναι θέμα δημοκρατίας. Με βάση αυτή την αναγκαιότητα φαίνεται να πορεύονται οι οργανώσεις όπως το ΕΚΑ, η ΑΔΕΔΥ και τα πρωτοβάθμια σωματεία. Το ΕΚΑ ήδη έχει καλέσει τα σωματεία – μέλη του να συνεχίσουν τις αγωνιστικές προετοιμασίες και τις απεργιακές κινητοποιήσεις για να «μην κατατεθεί καν το νομοσχέδιο». Με το πνεύμα αυτό, το ΕΚΑ καλεί σωματεία σε σύσκεψη στις 25/5 στις 5 μμ, στον κινηματογράφο Τριανόν, Κοδριγκτώνος 21. Η μάχη για τα δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα σχεδιάζεται να δοθεί σε όλα τα μέτωπα: στη Βουλή, στον δρόμο, στα ΜΜΕ, τα οποία θα πρέπει ν΄ ανοίξουν στον κόσμο της εργασίας. Είναι ζήτημα δημοκρατίας και πλουραλισμού.
Νέα απεργία της ΑΔΕΔΥ
Την πραγματοποίηση 24ωρης απεργιακής κινητοποίησης τις μέρες κατάθεσης του νομοσχεδίου στη Βουλή, και συγκεκριμένα την Πέμπτη 3 Ιουνίου 2021, αποφάσισε η ΑΔΕΔΥ. Η απόφαση αυτή αποτελεί, ταυτόχρονα, πρόταση που απευθύνεται σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις του Δ
δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΓΣΕΕ, ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα) για κοινή ημερομηνία γενικής απεργίας ενάντια στο αντεργατικό τερατούργημα της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Χατζηδάκη.
Οι προϋποθέσεις ενότητας δεν διαφεύγουν της προσοχής και των οργανώσεων, που έχουν συμβολή στις κινητοποιήσεις και στον αγώνα, που επηρεάζονται από το ΠΑΜΕ. Η εμμονή του, όμως, για διαφορετικές πορείες και συγκεντρώσεις, στις γενικές καταγγελίες όπως και τα συνθήματα για την κατάργηση ολόκληρου του αντεργατικού οπλοστασίου, καθώς εμπεριέχουν αντίληψη ισοπέδωσης των κομμάτων, δεν βοηθούν καθόλου τη συγκεκριμένη στιγμή στην αποσαφήνιση του συγκεκριμένου στόχου να μην περάσει αυτό το νομοσχέδιο – ταφόπλακα για τις εργασιακές συνθήκες και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Τη νέα δύσκολη κατάσταση όπου θα βρεθούν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις είναι υποχρεωμένα να ξανασκεφτούν τα συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΜΕ. Γιατί τίποτε δεν θα είναι το ίδιο όπως τώρα, αν καταφέρει η κυβέρνηση να περάσει το νομοσχέδιο. Το συνδικαλιστικό κίνημα θα μπει σε μια νέα περιπέτεια με την εφαρμογή ενός ασφυκτικά ελεγχόμενου πλαισίου, με άγνωστες συνέπειες.