Η Σόφη Παπαδόγιαννη αναλύει στην «Εποχή» τον εκλογικό απολογισμό της Λαϊκής Ενότητας και τα επόμενα σχέδια του μετωπικού σχήματος. Σύμφωνα με την ίδια, τον Οκτώβρη αναμένεται να συγκληθεί πανελλαδική σύσκεψη αντιπροσώπων των τοπικών επιτροπών για την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος, ενώ στις αρχές του 2016 θα πραγματοποιηθεί η ιδρυτική συνδιάσκεψη της ΛΑΕ.Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα Δρόσου
Πώς κρίνετε τον πολιτικό συσχετισμό που προέκυψε από τις εκλογές;Άκρως αρνητικό για τα λαϊκά συμφέροντα. Από την έναρξη της μνημονιακής περιπέτειας στη χώρα δεν έχει υπάρξει ένα τόσο καταθλιπτικό κοινοβουλευτικό τοπίο, όπως αυτό που προέκυψε από τις πρόσφατες εκλογές. Πλέον έχουμε μνημονιακή κυβέρνηση, μνημονιακή αξιωματική αντιπολίτευση, κόμματα – μνημονιακές εφεδρείες, πρόθυμα να συμβάλλουν στη διατήρηση της πολιτικής σταθερότητας, σε περίπτωση που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δυσκολευτεί να ψηφίσει και να εφαρμόσει τα σφαγιαστικά προαπαιτούμενα του τρίτου μνημονίου. Οι δανειστές και το εγχώριο κατεστημένο έχουν πράγματι κάθε λόγο να επιχαίρουν για τη μη είσοδο της ΛΑΕ στη Βουλή, της μοναδικής δύναμης που θα μπορούσε να ασκήσει μια ουσιαστική αριστερή αντιπολίτευση στις μνημονιακές πολιτικές και να σπάσει τη μνημονιακή συναίνεση. Κάνουν λάθος, όμως, όσοι θεωρούν ότι η μη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της ΛΑΕ σημαίνει το τέλος του αγώνα κατά των μνημονίων και της λιτότητας και το τέλος της ριζοσπαστικής αριστεράς. Η ιστορία δεν τελείωσε. Ο αγώνας συνεχίζεται στο κοινωνικό – κινηματικό πεδίο, το οποίο εν τέλει θα κρίνει τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.
Είχατε πει ότι θα είστε η έκπληξη των εκλογών. Δεν συνέβη. Η ΛΑΕ δεν κατάφερε να συσπειρώσει την πλειοψηφία του κόσμου που αποστρατεύτηκε απ’ το ΣΥΡΙΖΑ. Για ποιο λόγο;Το εκλογικό αποτέλεσμα υπολείπεται των προσδοκιών, αλλά και των πολιτικών δυνατοτήτων της ΛΑΕ. Εντός του πολιτικού φορέα και δημόσια έχει ανοίξει η συζήτηση, με αυτοκριτική διάθεση, για την εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και τις αιτίες της εκλογικής μας αποτυχίας. Προσωπικά, θεωρώ ότι ένας από τους πιο βασικούς παράγοντες που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την έκβαση της εκλογικής αναμέτρησης ήταν η ψυχολογία του κόσμου. Η κάλπη της 20ης Σεπτέμβρη κατέγραψε στην ουσία την απογοήτευση και τη σύγχυση και όχι τις πραγματικές λαϊκές διαθέσεις και αναζητήσεις. Εκτός αν δεχθούμε ότι ένας λαός που απέρριψε στο δημοψήφισμα με 62% τα μνημόνια και τη λιτότητα, δύο μήνες μετά τα ενέκρινε και τα αποδέχθηκε με 90%. Αυτό που καθόρισε την εκλογική συμπεριφορά μεγάλου τμήματος λαϊκών στρωμάτων, των πιο φτωχών και ιδιαιτέρως της νεολαίας, είναι το σοκ και η απογοήτευση που ένιωσαν με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, που αυτή τη φορά δεν το έφερε η Δεξιά, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ. Η εκτίναξη των ποσοστών της αποχής, αλλά και η ψήφος – χαβαλέ στο κόμμα του Λεβέντη, εκφράζει μια διάθεση απαξίωσης, αποδοκιμασίας και την αποστροφή προς ένα αναξιόπιστο, ανυπόληπτο πολιτικό κόσμο, που διαψεύδει προσδοκίες. Όσον αφορά δε την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ, ενώ στις εκλογές του Γενάρη ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια επιλογή ελπίδας, στις εκλογές του Σεπτέμβρη ήταν επιλογή του μικρότερου κακού. Σ’ αυτές τις συνθήκες, στις οποίες ενισχύθηκε η λογική «όλοι ίδιοι είστε», η κόπωση, η σύγχυση και η ψυχολογία της ήττας, αποδείχθηκε ότι στον ελάχιστο προεκλογικό χρόνο ήταν αδύνατο να αναστραφεί το κλίμα και, μάλιστα, από ένα πολιτικό σχηματισμό όπως η ΛΑΕ, που συγκροτήθηκε σε χρόνο μηδέν και έδωσε την εκλογική μάχη χωρίς οργανώσεις, χωρίς οικονομικά και επικοινωνιακά μέσα, χωρίς μηχανισμό και έχοντας απέναντι ένα ολόκληρο σύστημα, το οποίο, με την καταστροφολογική προπαγάνδα, δεν επέτρεψε στη ΛΑΕ να παρουσιάσει και να εξηγήσει, πολύ περισσότερο να πείσει για τη ρεαλιστικότητα και τη βιωσιμότητα της εναλλακτικής της πρότασης.
Επόμενα βήματα
Ποια είναι η δική σας πολιτική συμμαχιών στο εξής; Ποια η σχέση σας με τον ΣΥΡΙΖΑ από εδώ και πέρα;Η ΛΑΕ συγκροτήθηκε ως ένα πολιτικό – κοινωνικό μέτωπο ανατροπής των μνημονίων, ανοιχτό σε συνεργασίες με οργανώσεις και κινήσεις της Αριστεράς, αλλά και σε κάθε συλλογικότητα και σε ανένταχτους που παλεύουν για να απαλλαγεί ο τόπος από τις μνημονιακές πολιτικές λιτότητας και την ξένη κηδεμονία. Η ΛΑΕ σκοπεύει να πάρει άμεσα ενωτικές πρωτοβουλίες και να απευθυνθεί, χωρίς αποκλεισμούς, σε πολιτικές οργανώσεις, αλλά και στον απλό κόσμο, ανεξαρτήτως πολιτικής – ιδεολογικής προέλευσης, επιδιώκοντας την ευρύτερη δυνατή ενότητα δράσης στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες και στο διάλογο για το παρόν και την προοπτική της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Σε αυτή την πορεία αντίστασης στους νεοφιλελεύθερους μνημονιακούς μονόδρομους, είναι βέβαιο ότι το επόμενο διάστημα θα συναντηθούμε με μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν συμβιβάζονται με τη μνημονιακή σοσιαλδημοκρατική μετάλλαξη του κόμματός τους. Αυτός ο κόσμος που χρόνια υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού, που έχει δώσει σκληρούς αγώνες για τη δημοκρατία, την Εθνική Ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία, δε θα μείνει απαθής, να παρακολουθεί και να στηρίζει μια κυβέρνηση, η οποία θα εφαρμόζει πολιτικές που προκαλούν πόνο και απόγνωση στα λαϊκά στρώματα και στερούν κάθε ελπίδα από τη νεολαία.
Χαμένη ευκαιρία
Ο Μ. Γλέζος προεκλογικά κάλεσε «τα κόμματα της Αριστεράς που δεν έχουν δυνατότητα εκλογής να μην πάει χαμένη η ψήφος τους». Η ΑΡΑΣ επίσης μετεκλογικά κρίνει πως είναι ιστορική η ευθύνη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τον αποκλεισμό της ΛΑΕ από τη Βουλή. Εσάς ποια είναι η γνώμη σας περί «χαμένης ψήφου»;Η λογική της «χαμένης ψήφου» δεν είναι δική μας λογική. Είναι η εκλογική πρακτική εδώ και δεκαετίες του παλαιού δικομματικού συστήματος. Θυμόμαστε παλαιότερα το ΠΑΣΟΚ να υφαρπάζει με μια φιλολαϊκή ρητορική αριστερές ψήφους για να μην έρθει η Δεξιά. Αυτή η δικομματική παράδοση αναβίωσε στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη με τη βοήθεια του δημοκοπικού δήθεν «ντέρμπι» ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ σε βάρος της ΛΑΕ, η οποία για λίγες ψήφους δεν κατάφερε να έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Χαμένη στις εκλογές πήγε η ευκαιρία και η δυνατότητα συμπαράταξης και κοινής εκλογικής καθόδου των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς σε ένα ευρύ αριστερό – αντιμνημονιακό μέτωπο, στη βάση ενός ρεαλιστικού ριζοσπαστικού προγράμματος απέναντι στη μνημονιακή τραγωδία και ακριβώς αυτό επεσήμαναν με τις δηλώσεις τους ο Μ. Γλέζος και η ΑΡΑΣ. Στην ευθύνη εκείνων των δυνάμεων της Αριστεράς, που προτίμησαν τον ενδοαριστερό εμφύλιο από τη σύγκρουση μιας ισχυρής, συμπαραταγμένης Αριστεράς με τις μνημονιακές πολιτικές και τις δυνάμεις που τις εκφράζουν.
Το επόμενο διάστημα θα εφαρμοστούν τα μέτρα που προβλέπονται στο τρίτο μνημόνιο. Ποιος ο ρόλος της ΛΑΕ; Ποια θεωρείτε πως είναι τα διακυβεύματα για την Αριστερά και τα κινήματα;Η προεκλογική αφήγηση του ΣΥΡΙΖΑ για παράλληλο πρόγραμμα και ισοδύναμα ήδη αναμετριέται με τη σκληρή πραγματικότητα του τρίτου μνημονίου. Το αμέσως επόμενο διάστημα πρέπει να περάσουν από τη Βουλή με ρυθμούς εξπρές τα σφαγιαστικά μνημονιακά προαπαιτούμενα. Από τα 223 μέτρα που περιλαμβάνει το τρίτο μνημόνιο, περισσότερα από τα μισά πρέπει να νομοθετηθούν το επόμενο τρίμηνο: φορολογικό τσουνάμι, διάλυση του συστήματος της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Όσοι πίστεψαν ότι η κυβέρνηση θα βρει κοινωνικά «αντισταθμιστικά», θα βρεθούν αντιμέτωποι με τα νέα μέτρα εξοντωτικής λιτότητας. Επομένως, για τη ΛΑΕ το άμεσο καθήκον είναι να οργανώσει ένα κίνημα λαϊκής αντίστασης στον ορυμαγδό των μνημονιακών μέτρων. Προτεραιότητα για εμάς αποτελεί η ανασύνταξη και η ανασυγκρότηση του εργατικού – λαϊκού κινήματος, η αντίκρουση της αντιδραστικής θεωρίας του μνημονιακού δήθεν μονόδρομου, η στήριξη του λαϊκού φρονήματος που καταρρακώθηκε από τη μνημονιακή μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ, η ανάδειξη της αξίας του συλλογικού αγώνα. Η περαιτέρω επεξεργασία και προβολή της εναλλακτικής ριζοσπαστικής πρότασης στα μνημόνια, τη λιτότητα και την υποτέλεια, συνιστά κατεπείγουσα πολιτική ανάγκη της περιόδου. Η ΛΑΕ θα ανοίξει το δημόσιο διάλογο, ο οποίος δεν ήταν εφικτό να αναπτυχθεί πλήρως προεκλογικά, για την ανάγκη εξόδου από την ευρωζώνη και τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, προκειμένου να εφαρμοστεί ένα αντιμνημονιακό – προοδευτικό πρόγραμμα στη χώρα.