Το κόμμα να μη χάσει τη συνισταμένη των ψυχών των παλαιών και νέων γενιών
Ο ΣΥΡΙΖΑ ένα αριστερό κόμμα του 4%, που δεν έχει ακόμη ώριμες και σταθερές κομματικές δομές, ανέρχεται στην εξουσία μέσα σε πρωτοφανείς αντίξοες συνθήκες, εσωτερικές και εξωτερικές. Σκοπός του δεν είναι να διατηρηθεί στην εξουσία για την εξουσία, αλλά να διασώσει τη χώρα και να τη θέσει στην τροχιά ενός βαθύ δημοκρατικού μετασχηματισμού, ανεβάζοντας τη συμμετοχή και την πάλη του λαού για μια νέα μέρα.Τα εμπόδια σ’ αυτό το πείραμα θα τίθενται κάθε στιγμή, κάθε ώρα, κάθε μέρα από τους εκφραστές του παλιού regime μέσα και έξω από τη χώρα. Στην απόκρουση αυτής της επίθεσης, το κόμμα δεν θα πρέπει να χάσει τη ψυχή του. Γιατί αυτή είναι η συνισταμένη των ψυχών όλων των παλαιών και νέων γενιών, που επί 50 χρόνια κράτησαν άσβεστη τη φλόγα των ανανεωτικών ιδεών καθώς και των σημερινών προσερχόμενων δημοκρατών. Παρά τις όποιες υποχωρήσεις και διαστρεβλώσεις όλοι ζητούν σήμερα να μην πέσει το οχυρό της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού από εσωτερικά λάθη.
Ο αγώνας του κινήματος σε μια μόνη χώρα στο ιστορικό λίκνο του παγκόσμιου καπιταλισμού, σήμερα, δεν γνωρίζουμε αν θα είναι και σε τι βαθμό νικηφόρος ή σε τι βαθμό θα αλλοιωθούν τα βασικά του χαρακτηριστικά.
Τα προβλήματα που προκύπτουν είναι πολλά, στρατηγικής και τακτικής, πολιτικού υποκειμένου, θεωρίας, ευέλικτων στις σημερινές συνθήκες υποδειγμάτων αναδιάρθρωσης και ανακατανομής του πλούτου, κοινωνικής γείωσης και στρατηγικής των συμμαχιών. Όλα αυτά τα προβλήματα είναι αλληλένδετα και απαιτούν τις δικές τους προτεραιότητες αλλά και τις δικές τους κάθε φορά συμπορεύσεις.
Ορισμένα προβλήματαΗ περίοδος όμως που πέρασε, έθεσε για διερεύνηση και λύση και ορισμένα άλλα μερικότερα προβλήματα.
Το πρώτο πρόβλημα είναι εκείνο της σχέσεως κόμματος και κυβέρνησης. Η κυβέρνηση δεν υποκαθιστά το κόμμα ούτε το αντίθετο. Δεν αρκούν συναινετικοί κανόνες και διαρρυθμίσεις για την επίτευξη αυτού του στόχου. Χρειάζεται η βαθειά πίστη ότι κάθε άλλος δρόμος δεν συνάδει με τις πολιτικές μας αρχές.
Το δεύτερο είναι οι ατομικές στρατηγικές που κυριάρχησαν αχαλίνωτα στις εκλογές του 2012, αλλά και δεν αποφεύχθηκαν, ίσως σε λιγότερο βαθμό στις επόμενες εκλογές. Σήμερα, αφού και μια ομάδα συντρόφων αποχώρησαν από το κόμμα, ορθώνεται μπροστά μας η ανάγκη για μια προσεκτική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων.
Ένα άλλο θέμα είναι ο ρόλος του κόμματος στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι. Το κόμμα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να κολυμπά σαν ψαρί στα νερά του κοινωνικού αγώνα. Η κυβέρνηση θα επιλύει ώριμα προβλήματα με τη μέγιστη δυνατή συναίνεση, ενώ το κόμμα θα ανοίγει νέους δρόμους και θα στηρίζει κριτικά την κυβέρνηση.
Συναφές θέμα είναι η σωστή συμπεριφορά των στελεχών και των κυβερνητικών αξιωματούχων. Είμαστε μπροστά σ’ έναν πόλεμο κατασπίλωσης ότι «Όλοι είμαστε ίδιοι». Η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει να είναι τίμια αλλά και να φαίνεται. Προφανώς δεν μιλάμε για σχεδιασμένες συκοφαντίες. Εδώ θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι τα κυβερνητικά στελέχη θα πρέπει να είναι συνεχώς κοντά και μέσα στο λαό.
Νέες μορφές περιφερειακού σχεδιασμού, μπορούν να συνδεθούν με τη δραστηριοποίηση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, την αναμόρφωση του αγροτικού τομέα, με τεράστια διείσδυση νέων τεχνολογιών στην ύπαιθρο, και τη δικτύωση πανεπιστημίων, τοπικών κοινωνιών και νέων μορφών αλληλέγγυας και κοινωνικής οικονομίας.
Θανάσης Καλαφάτης