Πέμπτη 1η Οκτωβρίου του σωτηρίου; έτους 2015. Εκείνη την ημέρα οι υπόχρεοι της ρύθμισης των 100 δόσεων για χρέη προς τα ταμεία και την Εφορία, ακούγοντας την ευχή «καλό μήνα» θα την εξέλαβαν τουλάχιστον ως κοροϊδία. Γιατί όμως; Και επιτέλους γιατί τόσο ενδιαφέρον γι’ αυτούς; Αφού άλλωστε είναι γνωστό ότι μεταξύ των οφειλετών υπάρχει και ένας μεγάλος αριθμός πλουσίων που εκμεταλλεύονται τις πρόνοιες του κράτους επιβραδύνοντας έτσι την εξόφληση των υποχρεώσεών τους.
Ας θυμηθούν οι ρεαλιστές και οι προπέτες (ιδίως αυτοί, που αυξανόμενοι μάλιστα τελευταία, βρίσκονται και εντός των τειχών) ότι πάντοτε η Αριστερά σωστά και τεκμηριωμένα μιλούσε και υποδείκνυε τους άδικους φόρους, φόρους που τον τελευταίο καιρό πολλαπλασιάστηκαν συνεχίζοντας να φορτώνουν τα χαμηλά εισοδήματα, τους μεροκαματιάρηδες, ακόμη πλέον και μισθωτούς και συνταξιούχους με άδικα και παράλογα υψηλά χρέη (ΕΝΦΙΑ κ.λπ.)
Σ’ αυτή τη μεγάλη πλειοψηφία των οφειλετών αναφερόμαστε, γι’ αυτήν ενδιαφερόμαστε ως αριστεροί και σ’ αυτήν επιπλέον ανήκουμε σχεδόν όλοι πια, όμηροι ενός δημόσιου χρέους αλλά και ενός ιδιωτικού επίσης δυσβάστακτου, για τη δημιουργία αλλά και την εξέλιξη των οποίων, ελάχιστα έως καθόλου ευθυνόμαστε. Ποιοι είναι όμως οι κίνδυνοι που επέρχονται;
Οι όμηροι του χρέους πάντοτε ζητούσαν και ο ΣΥΡΙΖΑ πάντοτε υποστήριζε το αίτημά τους, η περίοδος ρύθμισης και εξόφλησης των οφειλών να μην επιβαρύνεται με πρόσθετους τόκους. Αυτό καθώς ήδη η μεγάλη πλειοψηφία των οφειλετών έχει χρεωθεί την καθυστέρηση πάρα πολύ ακριβά. Με παράλογα πρόστιμα και προσαυξήσεις, με δεσμεύσεις λογαριασμών και κατασχέσεις που παραμένουν ακόμη και κατά τη διάρκεια μιας εξυπηρετούμενης ρύθμισης ενεργές! Με αδυναμία μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων και με άλλες πολλές αβαρίες.
Στον πρόσφατο νόμο των 100 δόσεων το επιτόκιο δεν μηδενίστηκε αλλά ο ορισμός του στο 3% σε σχέση με τα τοκογλυφικά προηγούμενα επιτόκια αποτέλεσε ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Από σήμερα όμως και λόγω της υπογραφής του τρίτου μνημονίου το επιτόκιο ανεβαίνει στο 5% αλλάζοντας έτσι τα ποσά των δόσεων και κάνοντας για τους πολύ περισσότερους τον Γολγοθά, ακόμη πιο ανηφορικό.
Αλλαγή δεύτερη. Οι έχοντες και κατέχοντες με βάση τα εισοδήματα και τα περιουσιακά τους στοιχεία θα υποχρεωθούν να περιορίσουν τον αριθμό των δόσεων εξοφλώντας έτσι νωρίτερα την οφειλή τους. Φαίνεται λογικό, αρκεί στην εφαρμογή του να μην υπεισέλθουν «άλλοι παράγοντες» και η κατάληξή του να μην γίνει μια ακόμη οδυνηρή έκπληξη για τους μη έχοντες.
Τρίτη και μάλλον δυσμενέστερη αλλαγή. Εκτός της ρύθμισης θα τίθενται όσοι αδυνατούν να πληρώσουν τις τρέχουσες υποχρεώσεις. Εκτός από τα ταμεία όπου ήδη αυτό ίσχυε τώρα θα ισχύει και για τα χρέη προς την Εφορία. Ένα κράτος, λοιπόν, που θα τιμωρεί και ταυτόχρονα θα αυτοτιμωρείται. Ένα κράτος που συνεχίζει –έστω παρά τη θέλησή του– και το ομολογεί, να φορτώνει με άδικο και ανορθολογικό τρόπο φορολογικά οικονομικά βάρη στους πολίτες του, ενώ ταυτόχρονα τους απαγορεύει να πληρώνουν συντεταγμένα κάτι από τα παλιά αν δεν μπορούν να εξοφλήσουν αυθωρεί και παραχρήμα τα καινούρια συχνά παράνομα χρέη.
Οι ίδιοι οι όμηροι του χρέους, ως όμηροι που είναι και καθώς αισθάνονται όλο και πιο κοντά την απειλή ενός ξαφνικού οικονομικού και όχι μόνο, θανάτου, πόσο θα μπορέσουν να αντέξουν; Η κοινωνία τι θα πρέπει να κάνει; Ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα, δεν πρέπει κάτι να πει;
Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης μίλησε το πρωί της ίδιας μέρας στο Κόκκινο 105,5. Το πνεύμα της τοποθέτησής του ήταν ότι ελάχιστα πράγματα αλλάζουν στη ρύθμιση. Σε πολλές περιπτώσεις είπε, τα επιτόκια μειώνονται (η αναφορά έγινε προφανώς για τις ολιγάριθμες λόγω συνθηκών πλέον ρυθμίσεις των 12 μηνών). Σε κάποιες περιπτώσεις είπε ξανά ο υπουργός θα έχουμε και αυξήσεις (η αναφορά έγινε για τις εκατοντάδες χιλιάδες ρυθμίσεων των 100 δόσεων). Ναι, πράγματι αποβάλλονται όσοι δεν θα πληρώνουν τα τρέχοντα, όμως θα βρούμε τρόπο να εξισορροπήσουμε τις συνέπειες είπε καθησυχαστικά ο υπουργός. Έτσι κάνουν συνήθως οι υπουργοί. Αυτή τη φορά όμως ο υπουργός είναι και ΣΥΡΙΖΑ, είναι σύντροφος και το Κόκκινο 105,5 είναι το Κόκκινο 105,5. Πώς ενημερώνουν όλοι αυτοί; Και πώς κινητοποιούν; «Δεν τρέχει τίποτα» θα λέμε, ενώ βρισκόμαστε πάνω στις ράγες και από απέναντι πλησιάζει τρέχοντας με χίλια το τρένο;
Ο ισοδύναμος