Την ονόμασαν πόλη πρωθυπουργών, πόλη λιμάνι, πύλη προς τη Δύση, καρναβαλούπολη, πόλη του Αγίου Ανδρέα, την πόλη μας την Πάτρα. Ο Καποδίστριας ζήτησε από τον συμπατριώτη του Σταμάτη Βούλγαρη να σχεδιάσει μία καινούργια πολιτεία, γιατί προέβλεπε ακριβώς πως αυτή θα ήταν η πύλη της Ελλάδας προς τη Δύση. Ο Βούλγαρης, σπουδασμένος στη Γαλλία, εργάστηκε με μεγάλη συνέπεια και πρότεινε ένα πολύ ωραίο σχέδιο με φαρδείς δρόμους, ευρύχωρες πλατείες και ένα μέτωπο στην παραλία που το ονειρεύτηκε δεντροφυτεμένο και για το σκοπό αυτό έδωσε και την αμοιβή του. Δυστυχώς, οι πολλές επεμβάσεις που έγιναν στη συνέχεια χάλασαν ένα πολεοδομικό καμωμένο με μεράκι, έμπνευση και μακρά προοπτική. Στη μετεπαναστατική περίοδο, η πόλη γνώρισε μεγάλη οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική άνθηση με την καλλιέργεια και εξαγωγή του «μαύρου χρυσού», της σταφίδας, με την οποία άνοιξε η «πόρτα» στην Ευρώπη. Η ανάπτυξη αυτή φέρνει Έλληνες από όλη τη χώρα, αλλά και από μακρύτερα ξένους από την Αγγλία, Ιρλανδία, Βαυαρία, Μάλτα, Γαλλία. Εδώ συγχρωτιζόταν το χωριατόπαιδο με τον εξελιγμένο Σμυρνιό και τον κοσμογυρισμένο Τριεστίνο. Τα «παράταιρα» αυτά στοιχεία αλληλομπολιάστηκαν, συμβάδισαν και δημιούργησαν έναν ελληνότροπο ευρωπαϊσμό. Η οικονομική άνθηση φέρνει ανάπτυξη σε όλους τους τομείς. Ο Τσίλερ αφήνει έντονα τα αποτυπώματα αυτής της φυσιογνωμίας στο Δημοτικό Θέατρο και σε πολλά κτίρια της πόλης. Η εξαγωγή της σταφίδας ακολουθείται από την εμφάνιση βιοτεχνιών και βιομηχανιών, που έρχονται και δημιουργούν ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, εξισορροπώντας έτσι την οικονομία.
Πολύ αργότερα, τη δεκαετία του 1980, ξεκινά η αποβιομηχάνιση. Η πόλη πάλι ισορροπεί με το εμπόριο, το λιμάνι, τις υπηρεσίες. Η Πάτρα αρχίζει να απλώνεται και επεκτείνεται στις συνοικίες σε μεγάλο βαθμό άναρχα και αυθαίρετα, χωρίς μέριμνα για κοινόχρηστους χώρους και υποδομές. Η έλλειψη πρασίνου, πεζοδρομίων, το μποτιλιάρισμα, οι αφιλόξενοι δημόσιοι χώροι συνθλίβουν την καθημερινότητα των πολιτών. Η πόλη έχει μεγάλες δυνατότητες με πλούσιες φυσικές ομορφιές, παραγωγική ενδοχώρα, σημαντικά αρχιτεκτονικά μνημεία, ιστορία χιλιάδων χρόνων. Αναζητεί, όμως, τον σύγχρονο μύθο της.
Η διαχείριση των απορριμμάτων, η ανακύκλωση, η εμπέδωση της κυκλικής οικονομίας, το κυκλοφοριακό, η ανάδειξη του πατρινού καρναβαλιού και σημαντικών πολιτιστικών γεγονότων, η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και των ευκαιριών που αναδύονται από την εφαρμογή τους, η επαρκής ποιοτική και οικονομική υδροδότηση με τη διαχείριση του φράγματος Πείρου–Παραπείρου με διαδημοτικό φορέα, η προσαρμογή στις σύγχρονες μορφές ενέργειας, όπως το φυσικό αέριο, η εφαρμογή πράσινων πολιτικών αστικής ανάπλασης παραμένουν ζητήματα στα οποία η πρόοδος που μέχρι τώρα έχει επιτελεστεί, είναι από πολύ χαμηλή έως ανύπαρκτη. Η καθημερινότητα με τη μάχη της λακκούβας, όπως συνηθίζεται να λέμε, χωρίς πελατειακές σχέσεις και απευθείας αναθέσεις, είναι ζητήματα που μας απασχολούν.
Στον ενάμιση χρόνο μετά τις δημοτικές εκλογές, η παράταξή μας «Ώρα Πατρών» έδωσε το διαφορετικό πολιτικό στίγμα της για την ανάδειξη των μεγάλων οραμάτων της πόλης. Φέραμε προς συζήτηση την αξιοποίηση του θαλάσσιου μετώπου, τη διαχείριση του φράγματος Πείρου–Παραπείρου, την έλευση του φυσικού αέριου, τη δημιουργία αποτεφρωτηρίου, την εξεύρεση χώρου για πολιτικές κηδείες, την ονοματοθεσία πλατείας προς τιμήν του Μανώλη Γλέζου, τη διάβρωση των ακτογραμμών, τον κανονισμό των λαϊκών αγορών, τη δημιουργία στέγης για τα αδέσποτα ζώα. Θεσμικά θέματα, όπως τη δημιουργία επιτροπών διαβούλευσης, ισότητας, των νέων, τα προβλήματα του βιοτεχνικού πάρκου, τη δημιουργία του εμπορικού τμήματος του λιμανιού, τη σχέση της πόλης με το Πανεπιστήμιο, τη λειτουργία των κοινωνικών δομών.
Η ολοκλήρωση των βασικών υποδομών, όπως οι οδικοί άξονες και το σιδηροδρομικό δίκτυο, είναι θέματα προτεραιότητας.
Η διεκδίκηση της υπογειοποίησης του τρένου και η ανάπτυξη γραμμής τραμ στις νότιες συνοικίες είναι παρεμβάσεις που θα αναβαθμίσουν την πόλη.
Στην Πάτρα υπάρχουν οι δυνάμεις που μπορούν να παλέψουν για ένα σχέδιο ανάπτυξης. Επιστημονικοί, επαγγελματικοί, κοινωνικοί, οικονομικοί και πολιτιστικοί φορείς. Η σύνδεση της πόλης με το Πανεπιστήμιο θα αποφέρει κέρδος από εφαρμογές στην έρευνα και την τεχνολογία. Οι δυνάμεις της εργασίας και του πολιτισμού έχουν τη δυνατότητα να το σχεδιάσουν και να το υλοποιήσουν.
