«Παράρτημα», κτίριο στην οδό Κορίνθου, σύμβολο του Πανεπιστήμιου Πάτρας στα χρόνια της χούντας και της Μεταπολίτευσης. Στο τριώροφο οικοδόμημα λειτούργησαν αίθουσες διδασκαλίας και εργαστήρια, κυρίως της Χημείας. Στο θρυλικό αμφιθέατρο του ισογείου, έλαβαν χώρα συγκλονιστικές φοιτητικές συνελεύσεις, με πιο εμβληματικές εκείνες της αντιδικτατορικής κατάληψης του ‘73, και του ‘78 ενάντια στον Ν.815. Τρεις χιλιάδες φοιτητές, την περίοδο εκείνη, είχαν μετατρέψει το «Παράρτημα» σε κυψέλη πολιτικών αναζητήσεων και αγώνων, οργανωμένοι σε παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και μιας πολύμορφης Αριστεράς, με βαθιά επιρροή στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι της πατραϊκής κοινωνίας. Η σημασία της ύπαρξής του μέσα στον ιστό της πόλης φάνηκε όταν οι λειτουργίες του μετεγκαταστάθηκαν στην απομονωμένη Πανεπιστημιούπολη του Ρίου.
Το κτίριο ανακατασκευάστηκε και το 1984 στέγασε το Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο Πάτρας, αφήνοντας, όμως, τον ισόγειο χώρο αυτόνομο και ελεύθερο, συνέχεια του «Παραρτήματος».
Με χρηματοδότηση της τότε νομαρχίας, δημοπρατήθηκε η ανακατασκευή του, έργο που δεν ολοκληρώθηκε λόγω μιας ανεξήγητης πυρκαγιάς το 1992, που κατέστρεψε ό,τι είχε φτιαχτεί, αφήνοντας τον χώρο εγκαταλελειμμένο και απροσπέλαστο. Λίγο αργότερα ο χώρος καταλαμβάνεται από ομάδες και άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου και δημιουργείται ένα «ανοικτό πολιτικό και κοινωνικό κέντρο». Η επέμβαση της αστυνομίας το 2013 και το σφράγισμα του χώρου, μετά από μήνυση του ιδιοκτήτη δήμου Πατρέων κατά των καταληψιών, εντασσόταν την περίοδο εκείνη σε μια συνολική αντιμετώπιση των καταλήψεων, όχι μόνο στην Πάτρα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, σε ένα κλίμα αστυνομοκρατίας και εφαρμογής του δόγματος «νόμος και τάξη».
Ήδη από το 2013, η δημοτική παράταξη ΡΑΠ–Πάτρα Ανθρώπινη Πόλη, είχε καταθέσει προτάσεις αξιοποίησης του χώρου από τον δήμο και απόδοσής του στην πατραϊκή κοινωνία, στεγάζοντας δραστηριότητες με αναφορά τη νεολαία, τον πολιτισμό και την πολιτική. Οι πρυτανείες του Πανεπιστημίου Πάτρας, αλλά και η δημοτική αρχή της Λαϊκής Συσπείρωσης που ανέλαβε το 2014, απέφυγαν επιμελώς να ασχοληθούν με το «Παράρτημα».
Το γεγονός ότι η Πάτρα στερείται τέτοιων χώρων, η θέση του στο κέντρο της πόλης, αλλά και η ιστορικότητα του χώρου, επιβάλλουν πρωτοβουλίες από το πανεπιστήμιο και τον δήμο της Πάτρας, στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός πολύμορφου κέντρου πολιτισμού και μνήμης, σκηνής εκθέσεων, μουσικών, θεατρικών, κινηματογραφικών παραστάσεων και εκδηλώσεων.
Υ.Γ.: Ζητήσαμε από τη Διαχειριστική Συνέλευση του Παραρτήματος, που λειτουργεί τον ισόγειο χώρο από το 2014, μια συμβολή στο θέμα. Μετά την άρνησή της, παραθέτουμε αποσπάσματα από πρόσφατες διακηρύξεις της:
«Το Παράρτηµα ήταν, είναι και θα είναι ανοιχτό, σαν ένας χώρος πολιτικής και κοινωνικής δραστηριότητας, σαν κέντρο αγώνα, σαν ο χώρος που συνδέει το ιστορικό νήµα της εξέγερσης του ‘73 µε αυτήν του Δεκέµβρη του 2008, σαν ένα φορτισµένο µέρος που οι αγωνιζόµενοι πάντα θεωρούν σπίτι τους και χρησιµοποιούν. Το Παράρτηµα είναι ένας πραγµατικά ανοιχτός χώρος σε όλους και όλες, πέρα από όποιου τύπου διακρίσεις (και αφιλόξενος για όσους/ες αναπαράγουν διακρίσεις µε βάση το φύλο, τη φυλή, τη σεξουαλικότητα κτλ). Και ανήκει σε όσους θέλουν να αγωνιστούν στο διηνεκές.
[…] Για την ιστορία, αυτή τη στιγμή στο Παράρτημα στεγάζονται πολιτικές συνελεύσεις, μαθητικές συνελεύσεις, ομάδες αυτοοργανωμένης έκφρασης και τέχνης, μια αναρριχητική ομάδα και μια δομή αλληλοβοήθειας, που εν μέσω της πανδημίας έχει στηρίξει ανθρώπους της τάξης μας, μετανάστες, τους πληγέντες της Καρδίτσας και πάει λέγοντας. Εκεί που το κράτος ξέρει μόνο να σπέρνει τρόμο, ξύλο, απαγορεύσεις, φτώχεια και εξαθλίωση, οι αγωνιζόμενοι βάζουν κάτω τα οράματά τους και κάνουν πράξη την αλληλεγγύη».
