Όλες οι μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, καθώς και Πρωτοβάθμια Σωματεία σε όλη τη χώρα, βρίσκονται σε ετοιμότητα για τη μεγάλη πανεργατική απεργία που θα πραγματοποιηθεί στις 10 Ιουνίου. Το αίτημα των εργαζομένων είναι η απόσυρση του νομοθετικού εκτρώματος Χατζηδάκη. Προχθές, Πέμπτη, οι ναυτεργάτες πραγματοποίησαν στάση εργασίας, τα πρωτοβάθμια σωματεία διαδήλωσαν στο κέντρο της Αθήνας το μεσημέρι, ενώ, το βράδυ, το ΠΑΜΕ πραγματοποίησε επίσης μεγάλη διαδήλωση στα Προπύλαια.
Στον χορό των κινητοποιήσεων μπαίνει τελικά και η ΓΣΕΕ, σύμφωνα με απόφαση της διοίκησης της συνομοσπονδίας, που ανακοινώθηκε στο τέλος Μαΐου. Η ηγετική ομάδα οδηγήθηκε σε αυτή την απόφαση μετά από μια μεγάλη χρονική καθυστέρηση και την απουσία της από τις κινητοποιήσεις του Νοεμβρίου και της Πρωτομαγιάς. Η συνέχιση της απουσίας της, προφανώς, θα δημιουργούσε δυσκολίες στις κινητοποιήσεις, καθώς είναι η μόνη οργάνωση που μπορεί να καλύψει πανελλαδικά την απεργία. Θα οδηγούσε, όμως, και την ίδια σε αδιέξοδο και στην πλήρη απομόνωση από τους εργαζόμενους. Η απόφασή της, τρεις ημέρες πριν από την κινητοποίηση της 3ης Ιουνίου που είχαν εξαγγείλει τα συνδικάτα, δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία. Ενδεχομένως θα προκαλούνταν σύγχυση και πιθανόν διάσπαση του αγωνιστικού μετώπου.
Διεύρυνση του μετώπου
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, όμως, έδειξαν ετοιμότητα και αποφασιστικότητα να συνεχίσουν τον αγώνα, διευρύνοντας το μέτωπο, αγκαλιάζοντας όλους τους εργαζόμενους και τις οργανώσεις τους κατά του νομοσχεδίου Χατζηδάκη. Αυτή τη διεύρυνση επιδίωκαν –και επέμεναν γι’ αυτήν από την αρχή, γιατί μόνον έτσι μπορεί να αναχαιτιστεί η κυβερνητική επέλαση. Για την ηγεσία της ΓΣΕΕ, η δέσμευσή της για κινητοποίηση ήταν μονόδρομος, μετά μάλιστα από την εξαίρετη δουλειά του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ) και των νομικών της συνομοσπονδίας, που τεκμηριώνουν το απαράδεκτο του νομοσχεδίου, έτσι όπως παρουσιάστηκε από την ίδια την ηγετική ομάδα, στις 25 Μαΐου, σε συνέντευξη Τύπου.
Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που «με τον φερετζέ της συμφιλίωσης της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή […]επιχειρεί μια οριζόντια διάνοιξη ενός σκοτεινού τούνελ, που θα μετατρέψει σε κόλαση τον εργασιακό βίο εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων». Ο πρόεδρος της συνομοσπονδίας Γ. Παναγόπουλος αναφέρθηκε, μάλιστα, και σε μια σειρά «στοχευμένες νομικές κατασκευές και ιδεολογικές ακροβασίες του νομοσχεδίου, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα». Στο νομοσχέδιο περιλαμβάνονται ακόμα και φωτογραφικές διατάξεις για τη λειτουργία 31 επιχειρήσεων τις Κυριακές. Πρόκειται για διατάξεις που ικανοποιούν ιδιαίτερα συμφέροντα κλπ. Επίσης, διαπιστώνονται παραλείψεις και κενά στα ζητήματα «της βίας και παρενόχλησης στους χώρους εργασίας, της συμφιλίωσης της οικογένειας με την επαγγελματική ζωή, την τηλεργασία και την ψηφιακή κάρτα, που ακυρώνουν κάθε θετικό μέτρο που θα μπορούσαν να έχουν αυτές οι ρυθμίσεις».
Δυσαρέσκεια ακόμα και στην ΔΑΚΕ
Το νομοσχέδιο αυτό όχι μόνο δεν ικανοποιεί, αλλά, αντίθετα, στρέφει εναντίον του και τα στελέχη της κυβερνητικής παράταξης. Από την άποψη αυτή, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον όσα είπε ο γ.γ. της ΓΣΕΕ, ο Ν. Κουτσιούκης, στα πλαίσια βέβαια της αρμοδιότητας που κατέχει, ο οποίος αναφέρθηκε σε δυο μεγάλα ζητήματα που συζητούνται σήμερα στην Ευρώπη. Αφενός, η καθιέρωση του κατώτατου μισθού σε όλες τις χώρες (με βάση τις δυνατότητές τους) για τη διασφάλιση μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης για τον καθένα, δηλαδή έναν μισθό που δεν μπορεί να είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας και, αφετέρου, η ενίσχυση του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει ταχθεί υπέρ αυτών των θεσμών. Αντίθετα, «βαδίζει σε λάθος κατεύθυνση ή, μάλλον, βαδίζει στο άγνωστο».
Στη συνέχεια, ο Ν. Κουτσιούκης αναφέρθηκε σε μερικά μέτρα, που εάν εφαρμοστούν, θα επιφέρουν σοβαρά πλήγματα στους εργαζόμενους, όπως η ατομική διευθέτηση του χρόνου εργασίας, το ρεπό και οι υπερωρίες (150 ώρες ετησίως). Η εφαρμογή τους είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν τη μείωση των θέσεων εργασίας, τουλάχιστον κατά 20.000. Αναφέρθηκε επίσης στη μη επαναπρόσληψη των απολυμένων μετά από δικαστική απόφαση, γεγονός που αποτελεί βάναυση προσβολή της έννοιας του δικαίου και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Άσκησε έντονη κριτική στην ποινικοποίηση της απεργίας, το προσωπικό ασφαλείας κατά 33%, την άρση της προστασίας των συνδικαλιστικών στελεχών και, τέλος, αναφέρθηκε στο ΣΕΠΕ –που θα έπρεπε να ενισχυθεί για να παίξει σωστά το ρόλο του.
«Γραμμένο στο γόνατο»
Για το τελευταίο, ο πρόεδρος Γ. Παναγόπουλος δήλωσε ότι άλλα συζήτησε με τον υπουργό, άλλα περίμενε για την ασφάλεια της εργασίας και τελικά… το ΣΕΠΕ μετατρέπεται σε ανεξάρτητη αρχή. «Δεν πρόκειται για σοβαρά πράγματα, γιατί η συγγραφή αυτού του άρθρου είναι ένα γονατογράφημα, δηλαδή γράφτηκε στο γόνατο», όπως είπε χαρακτηριστικά. Επιπροσθέτως, ο γ.γ. της ΓΣΕΕ αναρωτήθηκε «γιατί η κυβέρνηση προχωρεί σε τέτοιες αλλαγές;» και, μάλιστα, ζήτησε να μάθει ποιοι συνέβαλαν στη διαμόρφωση αυτού του νομοσχεδίου, στρέφοντας το βλέμμα του προς την εργοδοσία και τον ΣΕΒ, που έσπευσε να προβάλει και αυτός τις διεκδικήσεις του «γιατί δεν προβλέπεται καν η δυνατότητα της εργοδοσίας να ζητήσει τη διευθέτηση του χρόνου της εργασίας»! Κατά τη συνέντευξη Τύπου, η ηγεσία της ΓΣΕΕ επέμενε πως θα συνεχίσει να ασκεί τον θεσμικό της ρόλο, για τη βελτίωση του νομοσχεδίου. Παρόλο που η ίδια έχει διαπιστώσει τόσες παραλείψεις και προχειρότητες, καθώς και την εμμονή της κυβέρνησης να προχωρήσει χωρίς διαπραγμάτευση.
Για μαζικό, ευρύ μέτωπο των εργαζομένων
«Ανάπτυξη δεν γίνεται με εξαθλιωμένους εργαζόμενους». Με αυτό το σύνθημα στην αφίσα της, η ΓΣΕΕ καλεί τους εργαζόμενους να πάρουν μέρος στην απεργία της 10ης Ιουνίου. Ταυτόχρονα, προβάλλει και έναν μακροσκελή κατάλογο των πάγιων αιτημάτων των εργαζομένων, χωρίς να αποσαφηνίζεται ποιος είναι ο κεντρικός στόχος της απεργίας. Η μεθοδολογία αυτή δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να την υπεράσπιση του κεντρικού στόχου, δηλαδή να αποσυρθεί το νομοσχέδιο. Ωστόσο, η ηγεσία της ΓΣΕΕ γνωρίζει πως βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση και πως το πρώτο βήμα της δεν μπορεί παρά να έχει συνέχεια. Τα ίδια τα γεγονότα θα δείξουν…
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ και Πρωτοβάθμια Σωματεία που βρίσκονται, το τελευταίο διάστημα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε κινητοποιήσεις, έχουν συνειδητοποιήσει την ανάγκη του ευρύτερου μετώπου των εργαζομένων χωρίς διακρίσεις, αποκλεισμούς και αντιπαραθέσεις. Η μάχη αυτή επιβάλλει σε κάθε οργάνωση, κίνηση ή παράταξη, να συμβάλει στην κοινή προσπάθεια ματαίωσης των σχεδίων της κυβέρνησης. Από αυτή την άποψη, δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί θετικό το κάλεσμα του ΠΑΜΕ στο οποίο τονίζεται η ανάγκη να «δυναμώσει ένα ενιαίο μέτωπο σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, που θα απαιτεί, εδώ και τώρα, την απόσυρση του αντεργατικού τερατουργήματος».
Όμως, το ενιαίο μέτωπο θα πρέπει να ενώνει όλους τους εργαζόμενους σε μια κοινή, μαζική, πολύχρωμη διαδήλωση, γιατί έτσι μπορεί να ακουστεί πιο δυνατά το σύνθημα «πάρτε πίσω το νομοσχέδιό σας». Αυτό το ενιαίο μέτωπο θα βρει ευρύτερη ανταπόκριση μέσα στην κοινωνία, τον επιστημονικό και τον πνευματικό κόσμο και, κυρίως, τη νεολαία, που θα πληγεί περισσότερο από κάθε άλλη κατηγορία και, ήδη, ασφυκτιά και αναζητεί μια διέξοδο.