Γυναικοκτονίες. Δολοφονίες. Βιασμοί. Όλα τα εγκλήματα που βάζει ο ανθρώπινος νους. Σαθρά «ψυχολογικά προφίλ» και... φυσιογνωμιστές. Η φρικτή υπόθεση της γυναικοκτονίας με θύμα της Καρολάιν Κράουτς τώρα έρχεται να εμπλέξει στην υπόθεση ακόμη τέσσερις ανθρώπους: Τους γονείς του θύτη και του θύματος. Οι Αναγνωστόπουλοι μεγάλωσαν έναν γυναικοκτόνο ή μήπως οι Κράουτς έδωσαν την κόρη τους προς βρώση (sic) σε έναν γεννημένο δολοφόνο (sic ξανά);
Ας κάνουμε υποθέσεις, εξάλλου αυτές τις δύο βδομάδες κάνουμε μονάχα αυτό: Στην αρχή ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος ήταν ο «δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο». Μετά διέρρευσε τμήμα του ημερολογίου της Κράουτς κι ο γυναικοκτόνος έγινε θύμα: Αυτός «θύμα» από τους πανελίστες και το διαδίκτυο, αυτή «τρελή κι ανώριμη». Τώρα; Τώρα φταίνε οι γονείς.
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι στην εξελικτική διαδικασία αφαιρούμε σημαντικά στοιχεία της εξίσωσης. Δεν είμαστε έλλογα όντα και δεν έχουμε κρίση. Πηγαίνουμε στις παιδικές χαρές και βλέπουμε ότι ο μικρός Πετράκης μια μέρα θα γίνει βιαστής κι η μικρή Αννούλα μια μέρα θα δηλητηριάσει τους γείτονές της με τηγανόψωμα. Πόσο πιο εύκολος είναι ο κόσμος, σωστά; Μπορείς πάντοτε να σκοτώσεις τα βρέφη από την κούνια, ή –ακόμη καλύτερα– να εφαρμόσεις μια ευγονική αντίληψη: Είστε πατριαρχική οικογένεια; Θα σας στειρώσουμε. Γιατί τα παιδιά του κόσμου τούτου δεν μεγαλώνουν, δεν αυτονομούνται, δεν γίνονται άνθρωποι του εαυτού τους.
Η οικογένεια Αναγνωστόπουλου, λοιπόν. Κατηγορείται ότι μεγάλωσε πατριαρχικά έναν γυναικοκτόνο. Και ποιος από εμάς δεν έχει μεγαλώσει σε μία πατριαρχική κοινωνία; Όλοι μας. Ούτε θύτες έγιναν όλοι, ούτε θύματα. Κι έπειτα, εκτός κι αν πρόκειται για οικογένεια της οποίας σκηνοθέτης είναι ο Σκορσέζε, δεν συνηθίζεται να εκπαιδεύονται τα παιδιά να γίνουν δολοφόνοι. Η Κόζα Νόστρα είναι ιδιαίτερη περίπτωση, εξάλλου.
Κι ύστερα, είναι η οικογένεια Κράουτς. Πώς, λέμε, άφησαν την 15χρονη κόρη τους να συνάψει ερωτική σχέση με έναν 27χρονο; Δεν ξέρω για τη δική σας εφηβεία, αλλά εγώ στη δική μου είχα και μυστικά, παράκουγα και τους γονείς μου. Κι η κοπέλα ζούσε στην Αλόννησο, σε ένα μικρό νησί. Ο χειριστικός γυναικοκτόνος δεν πρέπει να χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια για να την γοητεύσει: Μεγαλύτερος, όμορφος, πλούσιος. Γιατί δεν την εμπόδισαν, ρωτάει το διαδίκτυο. Και τι να έκαναν; Να την κλειδώσουν σπίτι; Θα το έσκαγε από το παράθυρο. Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε, ότι οι δύο παντρεύτηκαν κρυφά στην Πορτογαλία, χωρίς γονείς.
Η μετάθεση των ευθυνών στις οικογένειες θύτη και θύματος, ευνοεί μόνο τον θύτη: Μεγάλωσε λάθος, άρα δεν φταίει αρκετά. Και το θύμα ήταν παιδί παραμελημένο, άρα φταίνε οι γονείς της που την έδωσαν προς... βρώση. Όμως η ζωή δεν είναι πράγμα επίπεδο. Ένα 15χρονο κορίτσι έμπλεξε με έναν χειριστικό άντρα, στα 19 της έγινε μητέρα, αποκόπηκε από όλους, είχε μάλλον κατάθλιψη και τη συμβούλευε μία... μαία που δήλωνε ψυχολόγος, ήταν εγκλωβισμένη. Και ο γυναικοκτόνος την σκότωσε, έχοντας πλήρη συναίσθηση, τόσο που σκηνοθέτησε και τον τόπο του εγκλήματος. Του όπλισε κανένας το χέρι; Θεωρητικά ναι, η πατριαρχία δολοφονεί, είναι ένα δεδομένο αυτό. Αλλά αν ήταν τόσο απλό δεδομένο, όλοι οι άντρες θα έπρεπε να είναι γυναικοκτόνοι και όλες οι γυναίκες θα έπρεπε να είμαστε νεκρές.
Δεν είναι γραμμικό πράγμα η κοινωνία, ούτε ο εαυτός. Μεγαλώνεις κάπως, μετά επιλέγεις, γίνεσαι. Ούτε ψυχικά ασθενής ήταν, ούτε του όπλισαν το χέρι οι γονείς του. Ούτε ανήλικη νύφη δόθηκε η κοπέλα και για ακριβώς αυτόν τον λόγο ήθελε να χωρίσει. Και την σκότωσε. Όταν απέκτησε επιθυμίες που δεν τον χωρούσαν πια την σκότωσε. Από την Τένια Μακρή, μέχρι τη Χρυσηίδα Δημουλίδου, απέκτησαν όλοι άποψη υπέρ του γυναικοκτόνου: Το περιβάλλον, η «τρελή», η αγάπη του για το παιδί του. Το ότι είναι δολοφόνος χάθηκε από την εξίσωση. Από την Ιωάννα Μάνδρου, μέχρι το διαδίκτυο και πάλι πίσω. Κι αν η πηγή του κακού είναι ακριβώς αυτές οι απόψεις; Αν ακριβώς αυτό, το γεγονός ότι δίνεται απλόχερα άλλοθι, ξεχωρίζει τη γυναικοκτονία από το έγκλημα μίσους – το οποίο και είναι;
Βάζοντας στον χορό των ευθυνών τους γονείς των δύο υποκειμένων, βοηθούμε μόνο την υπόθεση του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου, του δίνουμε ελαφρυντικά που δεν είναι καθόλου, μα καθόλου δίκαια. Και είναι και κάτι ακόμη. Ο Αναγνωστόπουλος έχει μία κόρη. Αυτό το παιδί θα εξελιχθεί σε δολοφόνο πιστεύουμε; Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, είχαμε την καρδιά να μην εμπλέξουμε και το παιδάκι σε αυτόν τον αδιανόητο κυκεώνα των ευθυνών.