«Καλλιτέχνες σε κίνδυνο» - «είμαι καλλιτέχνης, όχι έμπορος»
Μια παράξενη εικόνα συνάντησαν το Σάββατο όσοι ανέβηκαν στην Place du Tertre της Μονμάρτης, καθώς οι ζωγράφοι της πλατείας, που αποτελούν μέρος της εικόνας του Παρισιού, τόσο όσο ο Πύργος του Άιφελ και η Παναγία των Παρισίων, είχαν κατεβάσει τα καβαλέτα τους και κρατούσαν μαύρες σημαίες. Αιτία της διαμαρτυρίας ήταν η απόφαση, που δημοσιοποιήθηκε από το γραφείο του δημάρχου στις 11 Ιουνίου, για αλλαγή στη διαδικασία χορήγησης αδειών. Από το 1976 που ξεκίνησαν να δίνονται οι άδειες, αφού μέχρι τότε όποιος πήγαινε κάθε μέρα πρώτος στην πλατεία έπιανε και τη θέση που ήθελε, οι ζωγράφοι παίρνουν τις 139 διαθέσιμες θέσεις, που αντιστοιχούν σε έναν χώρο ενός τετραγωνικού μέτρου ανά δύο άτομα που τον εκμεταλλεύονται εναλλάξ, αποκτώντας την άδειά τους μετά από εξετάσεις στην Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών της πόλης Ιβρί, και η ανανέωσή της ήταν σιωπηρή και αυτόματη. Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς, όλοι οι ζωγράφοι ανταποκρίνονται σε αυστηρά κριτήρια και είναι καταχωρισμένοι στους καταλόγους του Οίκου του Καλλιτέχνη, της γαλλικής κρατικής ένωσης καλλιτεχνών.
Ο νέος κανονισμός θέλει να επιβάλει από τον Οκτώβριο ένα ευρωπαϊκό διάταγμα του 2017 σχετικά με την κατοχή και την ιδιωτική χρήση του δημόσιου χώρου για εμπορικούς σκοπούς, το οποίο δεν έχει εφαρμοστεί πουθενά μέχρι σήμερα στη Γαλλία, λόγω των παρατυπιών που έχουν διαπιστωθεί. Οι νέες παραχωρήσεις αντικαθιστούν την προσωπική εξέταση με την παρουσίαση ενός φακέλου, στον οποίο αν και η αρχαιότητα θα προσθέσει πόντους, το ίδιο θα ισχύει και για την κατοχή ενός επίσημου τίτλου, κάτι που δεν έχουν όλοι οι ζωγράφοι της Μονμάρτης επειδή πολλοί είναι αυτοδίδακτοι. Παράλληλα, η εξάλειψη 15 θέσεων σε μια πλατεία, που σχεδόν καταλαμβάνεται από τα τραπεζοκαθίσματα των εστιατορίων και των καφέ, και η σύνθεση της επιτροπής που θα κρίνει τα έργα, η οποία, σύμφωνα με τους ζωγράφους, είναι αδιαφανής, πυροδοτούν μεγάλη σύγκρουση.
Όπως αναφέρουν οι ζωγράφοι, «με τη νέα πλατφόρμα, το να κάνουμε ένα αμάλγαμα μεταξύ τέχνης και εμπορίου αποτελεί μια παρέκκλιση και η απόφαση να επιλέξει η επιτροπή ένα φάκελο είναι μια ανοιχτή πόρτα για απάτη, από ανθρώπους που μπορούν να παρουσιάσουν έργα τα οποία δεν είναι δικά τους». Συγχρόνως θεωρούν ότι, λόγω της καλλιτεχνικής τους φύσης, δεν πρέπει να υποβληθούν στον δημόσιο διαγωνισμό, ενώ ο Jean - Philippe Daviaud, υπεύθυνος του Δήμου για το εμπόριο και τη βιοτεχνία στην περιοχή, επιμένει ότι «δεν είναι θέμα επιλογής αλλά νομικής υποχρέωσης». Ο Ισπανός ζωγράφος José Luis Leiva, ένας από τους εκπροσώπους της πρωτοβουλίας που δημιουργήθηκε για να προσπαθήσει να σταματήσει μέσω των δικαστηρίων την τροποποίηση, αναφέρει ότι «διακυβεύεται η ταυτότητα του τόπου, που είναι ένα μοναδικό αξιοθέατο στον κόσμο». «Δεν είμαστε ενάντια στην άφιξη νέων ανθρώπων, ούτε αφορά την υπεράσπιση των προνομίων μας. Θέλουμε να διατηρήσουμε την ταυτότητα της πλατείας», λέει ο Μπέρο, ένας 51χρονος μινιμαλιστής ζωγράφος. Και προσθέτει: «είμαστε παρόντες εδώ όλοι μας και με κρύο και με ζέστη, με μείον δώδεκα βαθμούς το χειμώνα και με περισσότερους από σαράντα το καλοκαίρι. Η άμεση επαφή με το κοινό, ειδικά με τους τουρίστες, είναι ένα από τα πιο αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά της δραστηριότητάς μας».
Πηγαίνοντας προς μια δικαστική επίλυση της διαφοράς και οι δύο πλευρές είναι σίγουρες ότι θα δικαιωθούν: το γραφείο του δημάρχου επειδή ισχυρίζεται ότι εφαρμόζει έναν κανονισμό και οι καλλιτέχνες επειδή υποστηρίζουν ότι η δραστηριότητά τους, η οποία είναι πολύ συγκεκριμένη και χαρακτηριστική της πόλης, είναι περισσότερο καλλιτεχνική παρά οικονομική.
* * Κάθε Τρίτη, ο Δημήτρης Γκιβίσης
μοιράζεται στην ιστοσελίδα της Εποχής
ματιές στα τεκταινόμενα του κόσμου.
Κάθε πρωινό Τρίτης στις 8πμ,
ένα κείμενό του ανεβαίνει
στην ηλεκτρονική Εποχή αποκλειστικά. * *