Ένα εκατομμύριο άτομα σε απόλυτη φτώχεια κατά το πρώτο έτος της πανδημίας έχουν προστεθεί στα 4,6 εκατομμύρια του 2019. Τον περασμένο Δεκέμβριο αυξήθηκε η ανεργία κατά 101.000 άτομα, εκ των οποίων οι 99.000 ήταν γυναίκες, δηλαδή το 98% του συνόλου.
Δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι η γειτονική μας Ιταλία διανύει μια από τις καλύτερες περιόδους της ιστορίας της. Η μετά-Covid εποχή δεν θα είναι εύκολη από πολιτική, κοινωνική και έμφυλη σκοπιά. Οι ανισότητες έχουν αυξηθεί από την αρχή της πανδημίας και φαίνονται ακόμη μεγαλύτερες από την εποχή της οικονομικής κρίσης, που δεν έχει ακόμη τελειώσει.
Ένα εκατομμύριο άτομα σε απόλυτη φτώχεια κατά το πρώτο έτος της πανδημίας έχουν προστεθεί στα 4,6 εκατομμύρια του 2019. Χωρίς μια εξέλιξη του λεγόμενου «Εισοδήματος του Πολίτη» σε βασικό εγγυημένο εισόδημα η Ιταλία θα βρεθεί την επόμενη χρονιά με άλλο ένα εκατομμύριο φτωχούς. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ιταλικού Ινστιτούτου Στατιστικής, τα μέτρα κατά της πανδημίας δεν σταμάτησαν την αύξηση της φτώχειας σε απόλυτους αριθμούς.
Αύξηση της φτώχειας
Το μεγαλύτερο πλήγμα δέχτηκαν οι οικογένειες με ανήλικα παιδιά, ενώ αυξήθηκε η απόλυτη φτώχεια των παιδιών και των εφήβων (1,3 εκατομμύρια). Μεταξύ 2019 και 2020, οι ανήλικοι/ες σε απόλυτη φτώχεια αυξήθηκαν κατά 200 χιλιάδες. Μάλιστα, εξαιτίας ενός μέτρου με αντισυνταγματικό και καθαρά ρατσιστικό χαρακτήρα που υιοθετήθηκε από τη Λέγκα και τους 5 Αστέρες, οι οικογένειες των μεταναστών με παιδιά είναι εκείνες που υπέστησαν το μεγαλύτερο πλήγμα (29,3%). Εκτός από όσες διαμένουν στη χώρα πάνω από 10 χρόνια, οι υπόλοιπες αποκλείστηκαν από το «εισόδημα».
Τον Φεβρουάριο του 2021 το Ινστιτούτο Στατιστικής αποκάλυψε ότι στην καταγραφή της 31.12.2020 υπήρξε μια αύξηση της ανεργίας μόνο τον Δεκέμβριο κατά 101.000 άτομα, εκ των οποίων οι 99.000 ήταν γυναίκες, δηλαδή το 98% του συνόλου.
Χωρίς προστασία οι εργαζόμενοι
Τα 191,15 δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης, το μεγαλύτερο ποσό που δόθηκε από την ΕΕ, θα ελεγχθούν ως προς τις επιπτώσεις τους από πέντε ακραία νεοφιλελεύθερους οικονομολόγους που επέλεξε ο Ντράγκι. 150 οικονομολόγοι απευθύνουν έκκληση στον πρωθυπουργό να ξανασκεφτεί την επιλογή ανθρώπων που χαρακτηρίζονται «από την απόλυτη εμπιστοσύνη στην ικανότητα των αγορών να επιλύσουν όλα τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα».
Διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες ιταλικές πόλεις κατά της απελευθέρωσης των απολύσεων την 30ή Ιούνη, ενώ, μετά από επτά ώρες διαπραγματεύσεων, υπογράφτηκε η σχετική συμφωνία από τον Μάριο Ντράγκι, από τον υπουργό Εργασίας Αντρέα Ορλάντο, τους επικεφαλής των τριών συνδικάτων Cgil, Cisl και Uil, καθώς και από τον Σύνδεσμο Βιομηχάνων. Με τη συμφωνία παρατείνεται η απαγόρευση των απολύσεων έως 31 Οκτώβρη μόνο σε τρεις τομείς της βιομηχανίας, στην υφαντουργία, στη βιομηχανία υποδημάτων και στα είδη μόδας. Σύμφωνα με το κείμενο, «οι κοινωνικοί εταίροι δεσμεύονται να συστήσουν τη χρήση μηχανισμών κοινωνικής ασφάλειας, πριν απολύσουν», π.χ 13 εβδομάδες επιδομάτων ανεργίας από το κράτος. Θεσμοθετήθηκε, επίσης, φορέας παρακολούθησης της συμφωνίας στο πρωθυπουργικό μέγαρο.
Όλα καλά; Νίκησαν τα συνδικάτα; Μάλλον όχι. Η επιλογή των λέξεων δεν είναι τυχαία: «Δεσμεύονται να συστήσουν», άρα δύσκολη η αποφυγή των απολύσεων, παρόλο που η πανδημία δεν έχει ακόμη τελειώσει.
Ξυλοκοπούνται απεργοί
Δεν είναι μόνο το θέμα των απολύσεων που απασχολεί τους συνδικαλιστές, αλλά και οι επιθέσεις από μπράβους της εργοδοσίας σε διάφορες επιχειρήσεις ανά την Ιταλία, όταν τολμούν να απεργήσουν για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
Στην Fedex της πόλης Λόντι (Λομβαρδία) απολυμένοι εργαζόμενοι που ζητούσαν να επιστρέψουν στην εργασία τους δέχτηκαν την επίθεση σεκιουριτάδων πληρωμένων από τη διεύθυνση της επιχείρησης με ξύλα και πέτρες, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό εννέα εργαζομένων, ένας εκ των οποίων, χτυπημένος στο πρόσωπο, έμεινε στο έδαφος σε κώμα. Ανάλογη επίθεση στους εργαζομένους στο Σαν Τζουλιάνο Μιλανέζε, στα περίχωρα του Μιλάνου, ευτυχώς χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς.
Όμως, και στην πάλαι ποτέ «κόκκινη» Τοσκάνη, στην πόλη Πράτο, ένα παρόμοιο σκηνικό επαναλήφθηκε από το ίδιο το διευθυντικό προσωπικό, το οποίο επιτέθηκε στους εργαζομένους που διεκδικούσαν την επαναπρόσληψή τους και τους ξυλοκόπησε, ενώ ένας από τους εργαζόμενους χτυπήθηκε με ένα τούβλο.
Την 18η Ιούνη, στην περιοχή Μπιαντράτε (Λομβαρδία) οδηγός φορτηγού παρέσυρε και σκότωσε τον συνδικαλιστή Αντίλ Μπελακντίμ από το συνδικάτο βάσης (Cobas) έξω από τo Lidl, περνώντας μέσα από τους διαδηλωτές. Την επομένη ακολούθησαν διαδηλώσεις στη Ρώμη και στο Μπιαντράτε για τον θάνατο του συνδικαλιστή.
Η εργοδοσία στην Ιταλία δείχνει αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο προκειμένου να μην υποχωρήσει στα αιτήματα των εργαζομένων, με την κατάσταση να είναι ιδιαίτερα κρίσιμη στον τομέα των εφοδιαστικών αλυσίδων.
Ένας νέος θάνατος προστέθηκε πριν από λίγες μέρες στους θανάτους λόγω κακών συνθηκών εργασίας. Ο 27χρονος Καμάρα Φανταμάντι, εργάτης γης από το Μάλι, έπειτα από πολλές ώρες εργασίας στα χωράφια μαζεύοντας τομάτες, κάτω από τον ήλιο, σε 40 βαθμούς θερμοκρασία, ενώ επέστρεφε με το ποδήλατό του από τη δουλειά, έπεσε στο έδαφος νεκρός.
Η κατάσταση, τόσο η πολιτική, όσο και η κοινωνική, είναι χαρακτηριστική μιας γενικότερης εικόνας παρακμής.
Στην αντιπαράθεση συνδικάτων-κυβέρνησης σχετικά με το θέμα των απολύσεων, ο γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος Λέτα, αφού συμφώνησε με τις κυβερνητικές επιλογές, διόρθωσε τη γκάφα του λέγοντας: «Ασφαλώς στο θέμα των απολύσεων θα θέλαμε κάτι περισσότερο, αλλά είμαστε μέσα σε μια σύνθετη πλειοψηφία και, επίσης, είμαστε μια υπεύθυνη κυβερνητική δύναμη».
Εσωκομματικός πόλεμος
Εν όψει των δημοτικών εκλογών που θα διεξαχθούν το φθινόπωρο, έχουν ενταθεί οι προσπάθειες συμμαχιών, αλλά και ο εσωκομματικός πόλεμος για την επιλογή των υποψηφίων. Το Δημοκρατικό Κόμμα εφαρμόζει εδώ και χρόνια την εκλογή του υποψηφίου από τους πολίτες, οι οποίοι ψηφίζουν σε ειδικά περίπτερα σε διάφορα σημεία των πόλεων. Σχετικά μικρή η προσέλευση, ειδικά στο Τορίνο, αλλά και τις 27.000 στη Μπολόνια δεν τις λες και επιτυχία, παρά το γεγονός ότι ο Ρομάνο Πρόντι χαρακτήρισε την προσέλευση «θαύμα», σε σύγκριση με τις περιφερειακές εκλογές στην Γαλλία, όπου ψήφισε μόνο το 33%.
Στο Κίνημα 5 Αστέρων οι αναταράξεις δεν έχουν τέλος. Ο Γκρίλο, που βρίσκεται σε δύσκολη θέση, κυρίως εξαιτίας ενός βίντεο στο οποίο υπερασπίζεται τον 19χρονο γιο του, που κατηγορείται για ομαδικό βιασμό ενός κοριτσιού μαζί με άλλους τρεις νεαρούς, χρησιμοποιώντας την κλασική ατάκα «τα ήθελε, αφού πήγε να το καταγγείλει μια εβδομάδα αργότερα», σήμερα επιτίθεται και στον Κόντε, φοβούμενος ότι θα χάσει την πρωτοκαθεδρία εντός του Κινήματος. «Δεν έχει πολιτικό όραμα, ούτε ικανότητες μάνατζερ», είπε, με τον πρώην πρωθυπουργό να ζητά να αποφασίσουν τα μέλη με ηλεκτρονική ψηφοφορία. «Ο Μπέπε επέλεξε να παραστήσει τον πατέρα αφέντη και αυτό επιβεβαιώνει την ανάγκη αλλαγής του Κινήματος», ήταν η ξερή απάντηση του Κόντε.
Σε ανοδική πορεία η Μελόνι
Η μοναδική που τρίβει τα χέρια της από χαρά είναι η Τζόρτζια Μελόνι, του ακροδεξιού κόμματος Αδελφοί της Ιταλίας, η οποία εισπράττει την επιβράβευσή της για την απόφασή της να μην συμμετάσχει στην κυβέρνηση Ντράγκι. Εντυπωσιακή είναι η συνεχόμενη άνοδος του κόμματός της, το οποίο, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις είναι πλέον πρώτο με 20,7%, μπροστά από τη Λέγκα που έχει 20,3%. Η συναίνεση για τους Αδελφούς της Ιταλίας έχει τριπλασιαστεί από τις ευρωεκλογές του 2019, στις οποίες είχε συγκεντρώσει το ποσοστό 6,5%.
Η άνοδος αυτή θα έχει τραγικές συνέπειες για τη ζωή μεγάλης μερίδας των πολιτών, ιδιαίτερα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, τους ΛΟΑΤΚΙ και τις γυναίκες, παρότι η Μελόνι παριστάνει τη φεμινίστρια. Ήδη έχει αυξηθεί η βία κατά των γυναικών και οι επιθέσεις κατά ΛΟΑΤΚΙ, ενώ η ακροδεξιά έχει επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση κατά ολόκληρης της μουσουλμανικής κοινότητας στην Ιταλία, με αφορμή την εξαφάνιση και κατά πάσα πιθανότητα δολοφονία μιας 18χρονης Πακιστανής από την οικογένειά της, επειδή δεν συναίνεσε σε γάμο προγραμματισμένο από τους συγγενείς της.
Οι εξελίξεις δεν θα λείψουν στην Ιταλία στο προσεχές διάστημα και αξίζει τον κόπο να τις παρακολουθήσουμε, μιας που η χώρα αυτή είναι μεγάλο εργαστήρι για καλό και για κακό. Τελευταία περισσότερο για κακό, δυστυχώς.