Καλωσορίσατε στο σχολείο ΑΕ. Καλωσορίσατε στη δυστοπία του νεοφιλελευθερισμού στην παιδεία, όπως τον οραματίστηκε ο Ρίγκαν, τον εφάρμοσε ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος και τον εφαρμόζει με καθυστέρηση 20 χρόνων στην Ελλάδα το δίδυμο Κυριάκου Μητσοτάκη και Νίκης Κεραμέως. Καλωσορίσατε στον απόλυτο ταξικό διαχωρισμό στην εκπαίδευση, υπό το πρόσχημα της αριστείας.
Όλα όσα ανακοίνωσε η υπουργός Παιδείας (και ο πρωθυπουργός) θα μπορούσαν να συνιστούν μία καλοστημένη φάρσα αν δεν ήταν απολύτως αληθινά. Γιατί μόνο ως φάρσα μπορούν να εκληφθούν εν έτει 2021, οι προσπάθειες της επιβολής του δόγματος του σοκ (κατά Ναόμι Κλάιν) στα ελληνικά σχολεία.
Η περιβόητη αυτονομία που εξήγγειλε πομπωδώς, όπως το συνηθίζει άλλωστε, η Νίκη Κεραμέως μετατρέπει τα σχολεία σε εν δυνάμει Ανώνυμες Επιχειρήσεις και τους διευθυντές τους σε μάνατζερς, οι οποίοι πλέον δεν θα έχουν υπό την καθοδήγησή τους το εκπαιδευτικό έργο αλλά την οικονομική επιβίωση του σχολείου τους, για την οποία θα είναι προσωπικά υπεύθυνοι όπως τα γκόλντεν μπόις του ιδιωτικού τομέα (αλλά με μισθούς ελληνικού δημοσίου).
Κάθε σχολείο μόνο του
Με το σχέδιο Κεραμέως, ο "καλός" διευθυντής-μάνατζερ που θα καταφέρνει να ενισχύσει τη σχολική μονάδα του ακόμα και με χορηγίες από τον ιδιωτικό τομέα θα ανταμείβεται και αυτός που θα αποδειχθεί "λίγος" με όρους αγοράς, θα τιμωρείται.
Δεν θα δημιουργηθούν απλά σχολεία δύο και τριών ταχυτήτων. Κάθε σχολείο πια θα έχει τη δική του ξεχωριστή "ταχύτητα", τη δική του φήμη που θα χτίζει ακόμα και με αδιαφανείς διαδικασίες και με πρόσημο σκληρά ταξικό. Είναι λογικό και επόμενο δημόσια σχολεία που βρίσκονται πχ στα βόρεια προάστια, σε "καλές" γειτονιές, σε αστικά κέντρα να έχουν περισσότερες ευκαιρίες στην προσπάθεια εξασφάλισης της έξτρα χρηματοδότησης. Τι θα γίνει όμως με τα σχολεία των "κακόφημων" περιοχών; Τα σχολεία της δυτικής Αθήνας, των προαστίων του Πειραιά, τα σχολεία των απομακρυσμένων ορεινών χωριών της περιφέρειας και αυτά των μικρών νησιών της άγονης γραμμής; Η απάντηση είναι προφανής: Κάποια από αυτά θα υποβαθμίζονται και κάποια θα κλείνουν.
Όπως έλεγε σχετική πηγή στην "Εποχή", η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για την εκλογική της πελατεία, που υποτίθεται ότι είναι η μεσαία τάξη με το "μεσαίο" εισόδημα. Υπόσχεται ότι θα απαλλάξει την εκπαίδευση από τους "ενοχλητικούς", τους "παρίες", αυτούς που "δεν παίρνουν τα γράμματα" για τους οποίους επιφυλάσσει ένα μέλλον "ψυκτικού από το Περιστέρι", ένα μέλλον "κατάρτισης" και σε καμία περίπτωση ουσιαστικής μόρφωσης.
Ειρήσθω εν παρόδω, η λέξη "κατάρτιση" κυριάρχησε στην παρουσίαση Κεραμέως. Μπήκε, εννοείται, σε ένα πολύχρωμο περιτύλιγμα αγνών, δήθεν, προθέσεων, σύμφωνα με το οποίο οι νέοι πια θα έχουν την επιλογή να ακολουθούν το επάγγελμα της αρεσκείας τους. Λίγα λεπτά αργότερα πήρε το λόγο ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να πει, απολύτως κυνικά, ότι "δεν πρέπει να φοιτούμε όλοι στο Πανεπιστήμιο".
Η αξιολόγηση ως μέσο κομματικής επιβολής
Επενδύουν, επίσης, πολλά στην αξιολόγηση η οποία, με τον τρόπο που θα εφαρμοστεί, θα εξελιχθεί σε τιμωρητική διαδικασία και θα ενισχύσει την ήδη παρούσα κομματοκρατία στην εκπαίδευση. Εκμεταλλεύονται σ' αυτό το κομμάτι και την παραδοσιακή αμηχανία της Αριστεράς για το ζήτημα της αξιολόγησης, η οποία φέρνει συχνά το χώρο σε αμυντική θέση, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Το νέο σύστημα Κεραμέως-Μητσοτάκη αποσπά επιπλέον εκπαιδευτικό προσωπικό από τις σχολικές αίθουσες, αφού δημιουργούνται άλλες 1000 "θέσεις ευθύνης". Πεδίο δόξης λαμπρό για ρουσφέτια και βολικές "εξυπηρετήσεις" ημετέρων. Προσφέρει επίσης τη δυνατότητα σε εν δυνάμει διευθυντές να προχωρήσουν κανονικά τον πόλεμο εναντίον συναδέλφων τους των οποίων τη θέση εποφθαλμιούν, ενώ τέλος ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για ανταγωνισμό μέχρι τελικής πτώσεως μεταξύ των εκπαιδευτικών οι οποίοι, σύμφωνα με την ΟΛΜΕ, θα χρεώνονται προσωπικά τις εκπαιδευτικές δυσλειτουργίες των τάξεων και των μονάδων.
Όλα αυτά θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην ενίσχυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Ήδη, οι πληροφορίες της “Εποχής” αναφέρουν ότι το ενδιαφέρον που καταγράφεται το φετινό καλοκαίρι για εγγραφές παιδιών στα ιδιωτικά σχολεία όλων των βαθμίδων έχει εκτιναχθεί στα ύψη. Μετά από ενάμιση χρόνο προβληματικής τηλεκπαίδευσης, με τα ιδιωτικά σχολεία να εφαρμόζουν κανονικά το ωρολόγιο πρόγραμμα και τα δημόσια να περιορίζονται σε τρίωρα και τετράωρα φαίνεται ότι πολλοί γονείς έχασαν την εμπιστοσύνη στο δημόσιο σχολείο. Τρίβουν τα χέρια τους οι σχολάρχες σε όλη την Ελλάδα.
Θα πει κανείς υπάρχουν και τα πρότυπα και τα πειραματικά σχολεία. Πράγματι η κυβέρνηση φέρεται να δίνει ιδιαίτερη σημασία στη λειτουργία αυτών των σχολείων, έτσι ώστε να εξυπηρετήσει το αφήγημα περί αριστείας. Ομως, ένα σχέδιο για την αριστεία παραμένει πουκάμισο αδειανό εφόσον δεν συνοδεύεται από ένα ολιστικό σχέδιο ενίσχυσης της δημόσιας εκπαίδευσης και κάθε σχολικής μονάδας ξεχωριστά. Σε διαφορετική περίπτωση, η ενίσχυση των πειραματικών και των προτύπων τονίζει ακόμη περισσότερο το ταξικό χάντικαπ μεταξύ των σχολικών μονάδων. Γιατί, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, για να διεκδικηθεί με ρεαλιστικές πιθανότητες θέση στα Πρότυπα χρειάζονται ιδιαίτερα μαθήματα και αυτά δεν μπορεί να τα υποστηρίξει το σύνολο των γονέων. Όσον αφορά τα πειραματικά, ακόμα και η κλήρωση που διεξήχθη στις 24 Ιουνίου έγινε με επιεικώς αδιαφανείς διαδικασίες, που προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις. Κοντολογίς: Το μασκάρεμα της αριστείας δεν μπορεί να πείσει.