Με τους γιατρούς να προειδοποιούν ότι τα πράγματα έχουν φτάσει πλέον σε οριακό σημείο και ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για μη αναστρέψιμες συνέπειες, συνεχίζεται για 50ή ημέρα η απεργία πείνας των περίπου 450 μεταναστών στις Βρυξέλλες, με τους 250 από αυτούς να βρίσκονται μέσα σε μια εκκλησία και τους υπόλοιπους σε δύο πανεπιστήμια. Η απεργία γίνεται με αίτημα να δοθεί νομική αναγνώριση στους περίπου 150.000 μετανάστες χωρίς χαρτιά που ζουν στο Βέλγιο, και ξεκίνησε στις 23 Μαΐου μετά από τέσσερις μήνες άκαρπων συζητήσεων με το υπουργείο Μετανάστευσης, το οποίο αρνείται πεισματικά να δώσει δικαιώματα σε ανθρώπους που εργάζονται και πληρώνουν φόρους στο βελγικό κράτος.
Στην πλειοψηφία τους οι μετανάστες προέρχονται από τη Βόρεια Αφρική, κυρίως από το Μαρόκο, την Τυνησία, την Αλγερία και την Αίγυπτο, και ένας σημαντικός αριθμός είναι από χώρες της Ασίας, όπως το Πακιστάν, η Ταϊλάνδη και οι Φιλιππίνες. Οι περισσότεροι βρίσκονται στο Βέλγιο για πολλά χρόνια, ακόμα και δεκαετίες, αλλά χωρίς χαρτιά δεν έχουν δίχτυ προστασίας όταν χάνουν τις δουλειές τους, δεν μπορούν να καταγγείλουν περιστατικά βίας λόγω φύλου, θρησκείας ή καταγωγής, δεν έχουν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη, στις τράπεζες, ή σε άλλες υπηρεσίες που είναι εγγυημένες για τους κατοίκους της χώρας, ενώ πολλοί αρνούνται να υποβάλουν μεμονωμένα αιτήματα για έγγραφα στις κρατικές υπηρεσίες επειδή φοβούνται την απέλαση.
Το Βέλγιο, όπως και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, είχε πάντα μια διφορούμενη σχέση με την μετανάστευση. Από τη δεκαετία του 1960, δεκάδες χιλιάδες μετανάστες κλήθηκαν να εργαστούν στην γκρίζα βελγική οικονομία, χωρίς να έχουν κοινωνική προστασία και ευρισκόμενοι συχνά στο έλεος των εργοδοτών. Η συνεισφορά τους σε σημαντικούς τομείς της παραγωγής τους εξασφάλισε για πολλά χρόνια ένα πλαίσιο όχι αποδοχής και ένταξης αλλά σιωπηρής ανοχής, η οποία όμως τα τελευταία χρόνια, που η κατάσταση επιδεινώθηκε λόγω της οικονομικής κρίσης, έχει γίνει πολύ εύθραυστη. Η βελγική κυβέρνηση δηλώνει ότι δεν θα διαπραγματευτεί με τους απεργούς πείνας, και αρνείται να επαναλάβει τις μερικές νομιμοποιήσεις που έγιναν το 2019 και το 2020. Ο υφυπουργός για το άσυλο και την μετανάστευση Σάμι Μάχντι, είπε ότι «δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι χωρίς χαρτιά να παραμείνουν στο Βέλγιο», και πρόσθεσε ότι «αν γίνει δεκτό το αίτημα των απεργών πείνας, την άλλη εβδομάδα που θα κάνουν απεργία 2.000 ή 20.000 άνθρωποι η κυβέρνηση τι θα πρέπει να κάνει;». Παράλληλα, τους κατηγορεί ότι «θέλουν να ικανοποιηθεί μόνο το ατομικό τους αίτημα, και δεν μπορούν λίγες εκατοντάδες να μιλούν στο όνομα των χιλιάδων μεταναστών που ζουν παράνομα στη χώρα». Άλλες περισσότερο ακραίες φωνές μέσα στην κυβέρνηση απειλούν τους εξαντλημένους μετανάστες ότι, αν δεν σταματήσουν τον αγώνα τους, το κράτος έχει τη δυνατότητα να επιβληθεί, και καλούν την αστυνομία να επέμβει.
Κάτω από την πίεση στην οποία βρίσκεται η βελγική κυβέρνηση, οι γερμανόφωνοι εταίροι του Σοσιαλιστικού και του Πράσινου συνασπισμού ζήτησαν πριν λίγες ημέρες μια πιο ευέλικτη προσέγγιση που θα μπορούσε να δώσει στους απεργούς πείνας το δικαίωμα να αποκτήσουν τα απαραίτητα έγγραφα, όμως η πρότασή τους συνάντησε πολλές αντιδράσεις μέσα στην κυβέρνηση του Αλεξάντερ Ντε Κρο. Είναι προφανές, ότι οι αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ των επτά κυβερνητικών εταίρων αντικατοπτρίζουν τις διαφωνίες που έχουν σχετικά με την μετανάστευση, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η βελγική κυβέρνηση, που σχηματίστηκε τον περασμένο Οκτώβριο, δεν έχει ακόμη καταλήξει σε ένα σχέδιο βάσει του οποίου θα συνεχίσει το Βέλγιο να φιλοξενεί μετανάστες.
Στην τελευταία ενημέρωση που έγινε την Κυριακή, η εθελόντρια γιατρός Σεσίλ Βανχουβαρζουίν είπε ότι «η κατάσταση είναι καταστροφική και η υγεία των ασθενών επιδεινώνεται συνεχώς, πολλοί έχουν διάφορα στεφανιαία προβλήματα, ψυχολογικές δυσκολίες και νεφρικά προβλήματα, μερικοί έκαναν απόπειρες αυτοκτονίας και αρκετοί έχουν ράψει το στόμα τους». Οι μετανάστες βρίσκονται σε μια όλο και πιο απελπιστική κατάσταση, και τις τελευταίες ημέρες κάποιοι κατάπιαν ξυράφια, μπαταρίες, και αναπτήρες. Ωστόσο, απέναντι στην αναλγησία του βελγικού κράτους, όλοι δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν γιατί δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Όλο αυτό το διάστημα, ο μεγαλειώδης αγώνας τους έχει γίνει η αφορμή για να αναπτυχθεί ένα τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης, και στη διαδικτυακή εκστρατεία www.wearebelgiumtoo.be δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι ζητούν να δοθεί νομικό καθεστώς για όλους τους μετανάστες που ζουν στο Βέλγιο χωρίς χαρτιά, και στόχος είναι οι υπογραφές να φτάσουν στον συμβολικό αριθμό των 150.000 (μια υπογραφή για έναν μετανάστη). Υπογράφοντας στην εκστρατεία, είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε σε έναν αγώνα που μας αφορά όλους και όλες. Γιατί μια νίκη των μεταναστών απεργών πείνας, θα είναι μια μεγάλη νίκη απέναντι στη σκληρή αντιμεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
* * Κάθε Τρίτη, ο Δημήτρης Γκιβίσης
μοιράζεται στην ιστοσελίδα της Εποχής
ματιές στα τεκταινόμενα του κόσμου.
Κάθε πρωινό Τρίτης στις 8πμ,
ένα κείμενό του ανεβαίνει
στην ηλεκτρονική Εποχή αποκλειστικά. * *